Τις προηγούμενες μέρες πάνω από 4.000 εκπαιδευτικοί στην Αττική, 10.000 πανελλαδικά, συμμετείχαν στις πιο μαζικές Γενικές Συνελεύσεις των τελευταίων χρόνων. Εκεί συναντούσες μόνο χαμόγελα και χέρια που περήφανα υψώνονταν για τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στην αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση, αψηφώντας την προσπάθεια τρομοκράτησης από την κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας, ψηφίζοντας τη συνέχιση της απεργίας - αποχής από αυτήν!

Ενάντια σε τι παλεύουν οι εκπαιδευτικοί όμως; Η δήθεν αξιολόγηση που επιθετικά επιδιώκει η κυβέρνηση να εφαρμόσει, δεν αφορά την αναβάθμιση του σχολείου. Αντίθετα, φέρνει τον διαχωρισμό των παιδιών και των σχολείων με βάση την τσέπη του καθενός, εφήμερες δεξιότητες και όχι ολόπλευρη μόρφωση των μαθητών. Μετατρέπει τους εκπαιδευτικούς από επιστήμονες παιδαγωγούς σε γραφειοκράτες, που θα συμπληρώνουν ατελείωτες φόρμες.

«Ηρθα πρώτη φορά στη Γενική Συνέλευση, για να ξαναέρθω!», «Μπαινοβγαίνω γιατί έχω το παιδί έξω στο καρότσι, αλλά θέλω να ακούσω», είναι ορισμένα από όσα ακούγονταν και αναδεικνύουν τη μαχητικότητα με την οποία στέκονται οι εκπαιδευτικοί.

Η κατ' επανάληψη απόφαση του δικαστηρίου που χαρακτήριζε παράνομη την απεργία - αποχή ενάντια στην αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση (από ΔΟΕ, ΟΛΜΕ και ΑΔΕΔΥ) φτάνοντας στην περίπτωση της ΔΟΕ να χαρακτηριστεί και καταχρηστική... ήταν μόνο «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι»!

Εδώ και καιρό οι εκπαιδευτικοί παλεύουν για ένα σχολείο δημόσιο και δωρεάν για όλα τα παιδιά, που θα καλύπτει τις μορφωτικές τους ανάγκες και θα συμβάλλει στην ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Η μαζική συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις αποτελεί συνέχεια των μεγάλων κινητοποιήσεων όπου συμμετείχαν οι εκπαιδευτικοί ενάντια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, όπως η πετυχημένη απεργία του κλάδου στις 28 Φλεβάρη, μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, με την πολύ μαζική συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση φωνάζοντας «`Η τα κέρδη τους ή η ζωή μας».

Αγανακτούν, προβληματίζονται, κινητοποιούνται για το σύνολο της κατάστασης που βιώνουν μέσα στο σχολείο. Για την υποχρηματοδότηση, που εξαναγκάζει στην αναζήτηση χορηγών, τα άθλια σχολικά κτίρια και υλικοτεχνικές υποδομές, τις τεράστιες ελλείψεις σε εκπαιδευτικό, επιστημονικό και λοιπό προσωπικό.

Κινητοποιούνται απέναντι σε ένα κράτος εχθρικό για τις ανάγκες εκπαιδευτικών και μαθητών. Ενα κράτος που όχι μόνο δεν στηρίζει την προσπάθεια που καθημερινά κάνουν οι εκπαιδευτικοί κρατώντας τα σχολεία όρθια, αντιμετωπίζοντας ποικίλα κοινωνικά και μαθησιακά προβλήματα που διαρκώς εντείνονται ως αντανάκλαση της κατάστασης στην κοινωνία..., αλλά τους «τιμωρεί», τους στέλνει στα δικαστήρια.

Ενα κράτος ανίκανο να παρέμβει όταν παιδιά τραυματίζονται επειδή ταβάνια και σοβάδες πέφτουν, ή όταν δεν εξασφαλίζεται το - κατά τ' άλλα συνταγματικά κατοχυρωμένο - δικαίωμά τους στη μόρφωση λόγω έλλειψης διδακτικού προσωπικού, αλλά ικανότατο να παρέμβει για να αναστείλει το δικαίωμα στην κινητοποίηση.

Κινητοποιούνται για την κατάσταση στην τσέπη τους, το δικαίωμά τους στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Εκφράζουν την εναντίωσή τους στην πολιτική που μπλέκει τη χώρα μας στο κουβάρι των ανταγωνισμών και των πολέμων, δίνοντας δισεκατομμύρια για την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού, της φρεγάτας «Υδρα» κ.ά. στις εμπόλεμες περιοχές!

Ολα τα παραπάνω είναι νέα, ποιοτικά στοιχεία. Αναδεικνύουν ότι υπάρχει μια σημαντική παρακαταθήκη για τους αγώνες, τις διεκδικήσεις του επόμενου διαστήματος!

- Οταν από περισσότερους εκπαιδευτικούς βγαίνει η φράση «όλα γίνονται για το κέρδος», υιοθετούν το σύνθημα «`Η τα κέρδη τους ή η ζωή μας», τότε αποδομούν τη βασική στόχευση της ευρωενωσιακής και κυβερνητικής πολιτικής για «μεγαλύτερη σύνδεση του σχολείου με την αγορά εργασίας».

- Οταν απορρίπτουν την κυβερνητική προπαγάνδα ότι δήθεν «με την εφαρμογή της αξιολόγησης θα αναβαθμιστεί το σχολείο» και συνεχίζουν τον αγώνα για τη μη εφαρμογή της, αλλά και για ένα σχολείο που θα μορφώνει, τότε αμφισβητούν μια στρατηγική επιλογή της ΕΕ για την προώθηση του κατηγοριοποιημένου σχολείου της, δηλαδή του υποχρηματοδοτούμενου σχολείου, του «πολλαπλού βιβλίου», των «πολλών ταχυτήτων», που θα κοιτάζει τους μαθητές στην τσέπη.

- Οταν δεν λυγίζουν απέναντι στην τρομοκρατία και στις καταδικαστικές αποφάσεις του αστικού δικαστηρίου, δείχνουν αφοβία απέναντι σε αυτές, υπερασπίζονται το δικαίωμά τους στην απεργία και τα «βάζουν» με το αντιδραστικό αστικό κράτος... δεν νομιμοποιούν την αστική Δικαιοσύνη, καταρρίπτουν στην πράξη την κυβερνητική προπαγάνδα περί «κράτους δικαίου».

- Οταν μαζικά συμμετέχουν στις Γενικές Συνελεύσεις των ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ, δείχνουν ότι είναι αποφασισμένοι, δεν υποκύπτουν στην επιθυμία του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού στις Ομοσπονδίες (ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ/ΠΕΚ, ΔΙΚΤΥΟ/ΣΥΝΕΚ), που για μια ακόμα φορά προσπάθησε να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια τους, να προωθηθούν τα σχέδια για το σύγχρονο αστικό σχολείο, το σχολείο της ΕΕ, ανεμπόδιστα!

Δέχτηκαν ένα μεγάλο χτύπημα η πολιτική της ΕΕ, η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα που την υπηρετούν! Συνεχίζουν και καθυστερούν την εφαρμογή της αντιεκπαιδευτικής αξιολόγησης. Οργανωμένοι, «από τα κάτω», κατάφεραν να ακυρώσουν τις πιο αντιδραστικές αποφάσεις της πλειοψηφίας των Ομοσπονδιών.

Πώς αλλιώς, άλλωστε, να εξηγήσει κανείς τη συνεχιζόμενη τρομοκρατία του υπουργείου, την «εφευρετικότητα» με την οποία προσπαθεί να εγκλωβίσει τους εκπαιδευτικούς και να κάμψει την όποια διάθεση για αγώνα; Από την απόφαση του δικαστηρίου που αμφισβητεί το δικαίωμα του εκπαιδευτικού να απεργεί, μέχρι την πρόσφατη εγκύκλιο Κατσαρού για την αντικατάσταση διευθυντών σχολείων και προϊσταμένων νηπιαγωγείων, εφόσον δεν συμμετέχουν στην αξιολόγηση... Ολα αυτά δείχνουν ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν δίκιο, ότι οι κινητοποιήσεις έχουν δύναμη!

Οσο και να προσπαθεί ο Κυρ. Μητσοτάκης να πείσει ότι «όλοι οι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται», όπως δήλωσε στο πρόσφατο συνέδριο της ΝΔ, η ίδια η πραγματικότητα τον διαψεύδει, γι' αυτό και εντείνουν την καταστολή.

Τώρα πρέπει να δυναμώσει η συζήτηση. Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να καταλάβουν ποιος είναι μαζί τους και ποιον έχουν απέναντί τους. Να βάλουν στο επίκεντρο όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους και να μην κάνουν πίσω από αυτές!

Γιατί τώρα είναι η ώρα να δυναμώσει ο αγώνας για ένα δημόσιο και δωρεάν, σύγχρονο σχολείο, για ολόπλευρη μόρφωση σε όλους τους μαθητές, για ζωή με αξιοπρέπεια για εκπαιδευτικούς και μαθητές! Με πρώτο σταθμό την απεργία στις 17 Απρίλη, αλλά και κάθε αγωνιστικό ραντεβού του κλάδου!

Ας αναρωτηθεί ο καθένας και η καθεμία:

- Στην ΕΕ του κεφαλαίου, της πολιτικής του κόστους - οφέλους, μπορεί ο εκπαιδευτικός να παίξει τον ρόλο του, αδέσμευτος από τα συμφέροντα μιας σάπιας κοινωνίας, αλλά με μόνο κριτήριο τη μόρφωση των παιδιών;

- Στην ΕΕ της «οικονομίας πολέμου», όπως αποφασίστηκε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, μπορούμε να έχουμε Παιδεία - κοινωνικό αγαθό, δημόσια και δωρεάν για όλους; Να καλύπτονται οι ανάγκες μας, να ζούμε με αξιοπρέπεια;

- Στην ΕΕ που έχει ως ιδεολογία την εξίσωση κομμουνισμού και φασισμού, στο «κατηγοριοποιημένο» σχολείο της υποχρηματοδότησης και των δεξιοτήτων, μπορούμε να έχουμε ολόπλευρη, σύγχρονη μόρφωση για όλους τους μαθητές;

Εχει σημασία, λοιπόν, για τη συνέχεια του αγώνα να γυρίσουμε την πλάτη στα κόμματα του ευρωμονόδρομου (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Ελληνική Λύση κ.ά.). Ολοι μαζί - υλοποιώντας κατευθύνσεις της ΕΕ - προώθησαν την αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση, έβαλαν ταφόπλακα στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών!

Αυτό αποδεικνύει και η στάση που κρατάνε οι δυνάμεις τους στα σωματεία, οι οποίες πρωτοστατούν στην αναδίπλωση του αγώνα (βλ. στάση τους και στην ΑΔΕΔΥ για την προκήρυξη της απεργίας στις 17 Απρίλη) και στην υλοποίηση των αντιεκπαιδευτικών κατευθύνσεων μέσα στα σχολεία!

Οι εκπαιδευτικοί που τους γύρισαν την πλάτη στο κίνημα, να ολοκληρώσουν το βήμα αυτό. Να γυρίσουν την πλάτη στα κόμματά τους και στην πολιτική της ΕΕ!

Τώρα είναι η ώρα να γίνει ένα μεγάλο βήμα, να αλλάξει ο συσχετισμός στις Ομοσπονδίες. Η ΑΣΕ, το ψηφοδέλτιο όπου συσπειρώνονται οι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές εκπαιδευτικοί, να αναδειχθεί πρώτη δύναμη!

Τώρα είναι η ώρα περισσότεροι εκπαιδευτικοί να συμπορευτούν με το ΚΚΕ για να βγει πιο ενισχυμένο στις ευρωεκλογές!

Η προσπάθεια που έκαναν οι κομμουνιστές μέσα στα σχολεία, άλλοι πρωτοπόροι αγωνιστές, οι εκλεγμένοι με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» στα ΔΣ των σωματείων είναι καθοριστική για να εκφράζεται η αγανάκτηση, να μην επικρατήσουν ο φόβος και η αμηχανία, αλλά ούτε και η λογική της «ανάθεσης», βάζοντας τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς στο επίκεντρο.

- Πρωτοστατούν για μαζικές Γενικές Συνελεύσεις. Δεν υποτάσσονται στην αντιδραστική στάση των δυνάμεων ΔΑΚΕ - ΔΗΣΥ - ΔΙΚΤΥΟ. Ούτε όμως υπέκυψαν στις πιέσεις συνδικαλιστών των «Παρεμβάσεων» για μια γρήγορη απόφαση από τα ΔΣ χωρίς να μιλήσει ο κλάδος, αφού, όπως έλεγαν, «Γενικές Συνελεύσεις δεν θα γίνουν».

- Αποκάλυψαν τον χαρακτήρα της δήθεν «αξιολόγησης», το τι έρχεται να αντιμετωπίσει μέσα στα σχολεία. Αντιπάλεψαν την ένταση του αυταρχισμού, αποκαλύπτοντας πού αποσκοπεί αυτή, τι δασκάλους θέλουν για τα παιδιά μας. Ενέπνευσαν χιλιάδες εκπαιδευτικούς και γονείς με το σύνθημα «Δάσκαλος σκυφτός, αμόρφωτος λαός».

- Ανέδειξαν ότι η κατάσταση των σχολείων (σχολικά κτίρια, κενά στη φύλαξη, έλλειψη διδακτικού, επιστημονικού και λοιπού προσωπικού), συνολικά στην καθημερινότητά μας, δεν είναι δεδομένη ούτε μονόδρομος!

- Ανοιξαν την κόντρα με την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, αναδεικνύοντας το ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος! Εδωσαν προοπτική και αντοχή στο κίνημα.

Η στάση αυτή των κομμουνιστών μέσα στα σχολεία δεν είναι τυχαία! Γιατί το ΚΚΕ δεν κάνει πίσω από την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, τις διεκδικεί χωρίς ναι μεν αλλά. Γι' αυτές πρωτοστατεί μέσα και έξω από σχολεία, σε όλους τους χώρους δουλειάς.

Εχει πρόγραμμα για τη σοσιαλιστική κοινωνία, που επιτρέπει να μην εγκλωβιζόμαστε στις συμπληγάδες αυτού του συστήματος. Εχει επεξεργαστεί θέσεις για την Προσχολική Αγωγή, για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο.

Γι' αυτό χρειάζεται ένα ΚΚΕ ακόμα πιο δυνατό!

Οι Κομματικές Οργανώσεις έχουν πείρα, έχουν δυνατότητα να διαμορφώσουν ένα πρόγραμμα δράσης, να φτάσουν παντού, σε κάθε σχολείο της Αττικής! Αξιοποιούμε το ανεβασμένο κύρος του ΚΚΕ για να μπορέσουμε να διευρύνουμε τον κόσμο που συμπορεύεται μαζί μας!

Στον λίγο χρόνο που απομένει οργανώνουμε την παρέμβασή μας, ώστε την επομένη των εκλογών, των συνεδρίων των Ομοσπονδιών, να έχουμε διαμορφώσει όρους πιο μαχητικής διεκδίκησης!