Η ΚΕ του ΚΚΕ διοργανώνει ημερίδα με θέμα «Μνημεία και μουσεία αγώνων του Λαού» και παρουσίαση του νέου ιστότοπου mnimia.kke.gr, με εικονικές περιηγήσεις από ιστορικούς τόπους, μνημεία και μουσεία του ΚΚΕ από όλη την Ελλάδα, την Πέμπτη 18 Απρίλη στις 7 μ.μ., στην Αίθουσα Συνεδρίων του ΚΚΕ, στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό.

Μετά την ημερίδα θα λειτουργήσει ο ιστότοπος mnimia.kke.gr.

Στην ημερίδα θα μιλήσουν:

Ο Τάσος Αντωνίου, μέλος του Τμήματος Προπαγάνδας της ΚΕ του ΚΚΕ: «Παρουσίαση του νέου διαδικτυακού τόπου mnimia.kke.gr και των εικονικών περιηγήσεων σε ιστορικούς τόπους, μνημεία και μουσεία του ΚΚΕ».

Η Κέλλυ Παπαϊωάννου, αρχιτέκτονας μηχανικός, υποψήφια διδάκτορας ΑΠΘ, μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ: «Η ιστορική μνήμη και ο ρόλος των μνημείων και των μουσείων».

Η Δέσποινα Τσιρώνη, αρχιτέκτονας μηχανικός, μέλος της Επιτροπής Μνημείων και Μουσείων της ΚΕ του ΚΚΕ: «Η διαδικασία παραγωγής μνημείων και μουσείων».

Ο Αρης Σαραφιανός, αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας της Ευρωπαϊκής Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων: «Ιμπεριαλιστική μνημοκτονία και η υλική ανάκτηση της Ιστορίας από το ΚΚΕ - Τοπόσημα, γλυπτά, ανασκαφές των αγώνων και η σημασία τους σήμερα».

Η Εύα Μελά, ζωγράφος - χαράκτρια, μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Αντώνης Μυρωδιάς, γλύπτης, μέλος του ΔΣ του EETE: «Η συμβολή των εικαστικών στην ανάδειξη και προβολή της ιστορικής μνήμης».

Ο Φάνης Παρρής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ και υπεύθυνος του Ιστορικού Αρχείου της ΚΕ: «Ζωντανή μνήμη. Μνημεία και μουσεία τιμής και γνώσης».

Συνεχίζοντας την περιήγησή μας σε τόπους φυλακής, εξορίας, βασανισμών και εκτελέσεων, όπου οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες, χιλιάδες αγωνιστές του λαού, στάθηκαν ακλόνητοι απέναντι στη βία, δείχνοντας το μπόι του ανθρώπου, σε έναν αγώνα για να ανθρωπέψει ο άνθρωπος, στεκόμαστε σήμερα στο μαρτυρικό Καλπάκι...

Σε απόσταση 34 χιλιομέτρων από την πόλη των Ιωαννίνων βρίσκεται το χωριό Καλπάκι. Μια ανάσα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα, απομονωμένο ανάμεσα στους ορεινούς όγκους των Ζαγορίων και του Πωγωνίου, αποτέλεσε την καλύτερη επιλογή για το αστικό κράτος, στα χρόνια του μεσοπολέμου, για να φτιάξει ένα από τα πιο απάνθρωπα κολαστήρια που γνώρισε ο τόπος, τον πειθαρχικό Ουλαμό Καλπακίου, τον «τάφο των ζωντανών», όπως τον είχαν ονομάσει τότε. Ηταν η προσπάθεια των εκμεταλλευτών να τσακίσουν σωματικά και πνευματικά τους κομμουνιστές φαντάρους - μετέπειτα στελέχη του Κόμματος - οι οποίοι με την ανυπόταχτη στάση τους μετέτρεψαν τον τόπο μαρτυρίου σε ένα ακόμα διαχρονικό σύμβολο αντίστασης.

Αντιγράφουμε από το γράμμα ενός φαντάρου που έστειλε στον «Ριζοσπάστη» το 1930:

«Είμαστε εξόριστοι εδώ, μέσα στα άγρια βουνά της Ηπείρου, στο μαρτυρικό Καλπάκι με μόνο λόγο, γιατί καταλάβαμε από ποια τάξη προερχόμαστε. Είναι αφάνταστα τα όργια και τα ιεροεξεταστικά μαρτύρια που ζούμε 14 ώρες το 24ωρο μέσα στα χιόνια, στις λάσπες, στους αέρες, εκτελούμε αγγαρείες που μας επιβάλλουν και ζούμε με το ζουμί των σάπιων φασολιών και τις μουχλιασμένες πατάτες. Κοιμόμαστε μέσα στο σταύλο που μερικά χιλιοτρυπημένα κομμάτια τσίγκου αποτελούν τη στέγη και γεμίζει νερά σα βρέχει. Μας δένουν σε δέντρα και μας δέρνουν. Ξυπόλητους και φορτωμένους μας τρέχουν πάνω στο χιόνι.

Οι σύντροφοι επί ώρες ολόκληρες δένονται γυμνοί κάτω απ' τον καλοκαιριάτικο ήλιο κι άλλοι επί μέρες συνεχώς πότιζαν τα τηλεγραφόξυλα για να φυτρώσουν κι ό,τι άλλο εξευρίσκει η νοσηρή κι εγκληματική φαντασία των στρατοκρατών...

Στις 5 Φλεβάρη 1928 ήρθε για επιθεώρηση ο συν/ρχης Χριστοδούλου. Από βραδύς ο Παπαχρήστου είχε απειλήσει αν παρουσιαζόταν κανείς παραπονούμενος. Ωστόσο, ο Σταμούλης και ο Καπέτας βγήκαν και μίλησαν και αυτός απάντησε ωμά: "Τα ξέρω όλα αυτά, αλλά για να τα υφίστασθε σας στείλαμε εδώ, λοιπόν σκασμός!"».

Σε αυτόν τον τόπο στέκει από το 2017 το Μνημείο που έστησε το ΚΚΕ προς τιμήν των ανυπότακτων κομμουνιστών φαντάρων...