Τα τραγούδια, τα χρώματα, τα μηνύματα στις ζωγραφιές των παιδιών την Παρασκευή, 2η μέρα των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ στον χώρο του «κόκκινου Αερόστατου» δήλωναν ένα και μόνο πράγμα:

Στις γειτονιές μας, στα σχολεία μας δεν υπάρχει ούτε φόβος ούτε χώρος για τους φασίστες. Με γνώση, τόλμη, δύναμη και συλλογικότητα «καθαρίζουμε» τη μαυρίλα που φέρνουν! Κάνουμε τα σκοτάδια φως! Αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο που οι φασίστες δεν έχουν θέση, για έναν κόσμο όμορφο και δίκαιο για όλους!

Με «οδηγό» τη «γωνιά» ενάντια στον φασισμό, τα παιδιά συλλογίστηκαν, σκέφτηκαν, έμαθαν... Πού και πότε γεννήθηκε ο φασισμός; Σήμερα πού και πώς τον βλέπουμε; Ποιος και πότε νίκησε τον φασισμό;

Στη συμπλήρωση 10 χρόνων από τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα, τα παιδιά...

«Εχτισαν» τον δικό τους τοίχο ενάντια στους φασίστες γεμίζοντας με κόκκινο καθετί μαύρο!

Τραγούδησαν δυνατά ενώνοντας τις φωνές τους με τον Φοίβο Δεληβοριά και τους Υπεραστικούς ενάντια σε καθετί που ασχημαίνει τη ζωή μας και για του «Αδόλφου τα εγγόνια, τη σαπίλα του ντουνιά...».

Χειροκρότησαν θερμά τη μητέρα του Παύλου, την Μάγδα Φύσσα, δίνοντάς της δύο ζωγραφιές που έφτιαξαν στον χώρο του Φεστιβάλ. Η μια απεικόνιζε τον γιο της και η άλλη ένα κόκκινο αερόστατο γεμάτο χρώματα να ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό... με την αφιέρωση: Στη μητέρα όλων μας... Το κόκκινο Αερόστατο.

Η Μάγδα, συγκινημένη, είπε σε όλους μας... «Τι να πω εγώ στα παιδιά σήμερα; Ο Παύλος είναι υπαρκτό πρόσωπο, ο γιος μου. Τον δολοφόνησαν πριν 10 χρόνια και αυτό που εσείς έχετε πάρει κληρονομιά, είναι να μην αφήσετε τον φασισμό να πάρει κεφάλι. Εχετε καταλάβει ότι έχετε πολύ δρόμο μπροστά σας. Να γίνετε αντάξιοι αγωνιστές, γιατί δεν της πρέπει αυτής της χώρας. Εχουν δολοφονηθεί πολλοί ήρωες, ο Παύλος όμως είναι πολύ κοντινός...

Θέλω ξανά να σας ευχαριστήσω... Με πολύ σεβασμό θα τα κρατάω αυτά τα δώρα... Είναι κειμήλια... και όταν θα κάνουμε έναν μεγάλο χώρο για τον Παύλο θα στέκονται πρώτα πρώτα...».

Από τη μεριά του, ο Φοίβος Δεληβοριάς προσπαθώντας να εξηγήσει στα παιδιά το μεγαλείο της Μάγδας σημείωσε ότι αυτοί οι άνθρωποι «θα μπορούσαν να βυθιστούν στον πόνο τους και να το αφήσουν έτσι... Αυτή η γυναίκα δεν σταμάτησε και εμπνέει και εμάς τους καλλιτέχνες να μη σταματάμε. Να λέμε αυτά που αισθανόμαστε... Και όταν με ρωτάνε πού βρίσκομαι... εγώ λέω: Θα είμαι πάντα εκεί που είναι η Μάγδα και ο Παύλος».

Η σκυτάλη δόθηκε στους Υπεραστικούς και τα τραγούδια όλο και δυνάμωναν...

• Το Σάββατο 23/9 στις 19.00 θα παρουσιαστεί το μουσικοθεατρικό αφιέρωμα «Τα σκοτάδια μας να γίνουν ένα φως», βασισμένο στο τραγούδι της παιδικής κατασκήνωσης, από τους φίλους του «κόκκινου Αερόστατου» στον Πειραιά.