Ενδεικτική η συμμετοχή του Ουκρανού Προέδρου, Βολ. Ζελένσκι, ενώ συμμετείχαν ακόμη η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, όπως και οι ηγέτες των κρατών της περιοχής, αλλά και του ΝΑΤΟικού προτεκτοράτου του Κοσόβου. Δεν ήρθε ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, Ε. Ράμα, λόγω των γεγονότων με τον Φρ. Μπελέρη.

Πέρα από όσα ειπώθηκαν στο «άτυπο» δείπνο και τις διμερείς συναντήσεις, η άτυπη αυτή σύνοδος κατέληξε σε μια Διακήρυξη, που βρωμά μπαρούτι δίνοντας τον τόνο για τις εξελίξεις στο άμεσο μέλλον και επιβεβαιώνοντας ότι τα πανηγύρια των αστικών επιτελείων για τον «ηγετικό ρόλο» της Ελλάδας στα Βαλκάνια καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του ελληνικού και των άλλων λαών της περιοχής.

Συγκεκριμένα, στη Διακήρυξη τονίζεται ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία «είναι μια κομβική στιγμή για την Ευρώπη, δημιουργώντας ένα νέο επίπεδο συνειδητοποίησης των κοινών αρχών, της ενότητας και του κοινού μέλλοντος εντός της ΕΕ. Αυτή είναι μια κρίσιμη στιγμή για την ασφάλεια, την ειρήνη και τη σταθερότητα της ευρωπαϊκής μας ηπείρου», διαβεβαιώνοντας για την «ακλόνητη υποστήριξή» τους «για την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της». Παράλληλα, κατηγορούν τη Μόσχα για «εγκλήματα πολέμου και άλλες φρικαλεότητες», επιμένοντας ότι «οι υπεύθυνοι πρέπει να λογοδοτήσουν».

Στο μεταξύ, θυμίζοντας πως, πριν από 20 χρόνια, η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στη Θεσσαλονίκη «αναγνώρισε ότι τα Δυτικά Βαλκάνια ανήκουν στην ΕΕ», χαρακτηρίζουν τη δήλωση αυτή «πιο επίκαιρη από ποτέ». «Ο κλιμακούμενος επιθετικός πόλεμος κατά της Ουκρανίας αποκάλυψε την επείγουσα ανάγκη για μια ισχυρή, ανθεκτική και χωρίς αποκλεισμούς ΕΕ ως ακρογωνιαίο λίθο της ειρήνης και της ευημερίας μεταξύ των λαών μας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς», ισχυρίζονται, όταν η περιοχή μας κυριολεκτικά μάτωσε από τα σχέδια των ΝΑΤΟ και ΕΕ, τις επεμβάσεις τους για τον διαμελισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας, με τους ανταγωνισμούς σήμερα να οξύνονται επικίνδυνα, καθιστώντας εκτός τόπου και χρόνου τις διακηρύξεις κυβέρνησης - ΕΕ περί «ειρήνης, σταθερότητας και ενεργειακής ασφάλειας».

Παρακάμπτοντας τα παραπάνω, παρουσιάζουν ως μονόδρομο την ένταξη στην ιμπεριαλιστική ένωση της ΕΕ ώστε να ανοίξουν νέες «λεωφόροι» κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, σημειώνοντας ότι «τα Δυτικά Βαλκάνια, η Ουκρανία και η Δημοκρατία της Μολδαβίας, γεωγραφικά γειτονικά με τα κράτη - μέλη της ΕΕ, έχουν κοινή ευρωπαϊκή κληρονομιά, ιστορία και ένα μέλλον που ορίζεται από κοινές ευκαιρίες και προκλήσεις», άρα «είναι σημαντικό αυτές οι περιοχές να εγκολπωθούν ως πλήρη μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας».