Είναι βέβαιο πως ο λαός του Ισραήλ κάποτε θα μετανοήσει, γιατί άφησε τον Σαρόν να τον παρασύρει σε μια εκστρατεία ντροπής, που ξαναφέρνει στη μνήμη μας τα εγκλήματα των ναζί. Και είναι πράγματι εκπληκτικό και αδιανόητο πώς ένας λαός όπως οι Εβραίοι, που γνώρισαν όσο κανένας άλλος τη θηριωδία των ναζί, προσπαθούν τώρα να τους μιμηθούν κάνοντας ακριβώς τα ίδια.

Διατείνονται ότι βρίσκονται σε άμυνα. Πώς είναι δυνατόν όμως να συγκρίνει κανείς δύο ανόμοια πράγματα; Απ' τη μια, ένας σύγχρονος στρατός με αεροπορία, τανκς, ελικόπτερα, ρουκέτες, δηλαδή με απεριόριστες δυνάμεις καταστροφής κι από την άλλη μια χούφτα αγόρια και κορίτσια που θυσιάζουν τη ζωή τους χτυπώντας -είναι αλήθεια- στα τυφλά... Ποιος όμως ανάγκασε αυτά τα παιδιά να θυσιάζουν τη ζωή τους; Αυτό δεν το λέει κανείς απ' αυτούς που πιπιλίζουν την καραμέλα της τρομοκρατίας, για να δικαιολογήσουν τα δικά τους εγκλήματα.

Ετσι, η καραμέλα της τρομοκρατίας γίνεται ένα πρόσχημα για να δικαιολογήσει τη μετωπική επίθεση εναντίον των Παλαιστινίων, με τελικό στόχο τη στρατιωτική κατοχή, την εξόντωση των ηγετών, με πρώτο τον Αραφάτ, τον εγκλεισμό σε στρατόπεδα και φυλακές όλων των αγωνιστών, την τρομοκρατία του άμαχου πληθυσμού από τον οποίο αρχίζουν από τώρα να στερούν ακόμα και το νερό. Θέλουν να μεταβάλουν τα παλαιστινιακά εδάφη σ' ένα μεγάλο στρατόπεδο, πετυχαίνοντας έτσι τη δική τους τελική λύση. Τελικά πρώην θύματα -οι Εβραίοι- φαίνεται πως γοητεύονται όλο και πιο πολύ από τις μεθόδους των πρώην θυτών τους, των ναζί. Τελική λύση εκείνοι σε βάρος των Εβραίων. Τελική λύση αυτοί σε βάρος των Παλαιστινίων. Δεν παραλείπουν ούτε τη φριχτή «λεπτομέρεια» να βάζουν ανεξίτηλους αριθμούς στα χέρια των αιχμαλώτων...

Κι όλα αυτά με την έγκριση και συνδρομή της μοναδικής υπερδύναμης και με την ένοχη απραξία όλων των άλλων. Οι οποίοι αρκούνται -ξεκινώντας από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ- σε ευχολόγια χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Πού είναι οι Αραβες, οι Ευρωπαίοι, οι Ρώσοι, οι Κινέζοι; Πού είναι οι λαοί; Δεν ξέρω, αλλά όλα αυτά μου θυμίζουν τη δεκαετία 1930-1940. Αυτό το μούδιασμα των κυβερνήσεων και των λαών, σήμερα γνωρίζουμε πολύ καλά σε ποια βιβλική καταστροφή οδήγησε την ανθρωπότητα...

Εάν αφήσουμε την Παλαιστίνη μόνη της στο έλεος των σύγχρονων κατακτητών, τότε αφήνουμε την πόρτα ανοιχτή, για να περάσουν αύριο οι πιο μαύρες δυνάμεις που γνώρισε έως τώρα η ανθρωπότητα. Ο ελληνικός λαός, για άλλη μια φορά, βρίσκεται σύσσωμος στην πλευρά των θυμάτων, των ηρωικών Παλαιστινίων, και απαιτεί να γίνει σεβαστή η απόφαση του ΟΗΕ. Να αποσυρθούν τα ισραηλινά στρατεύματα, να απελευθερωθεί ο Αραφάτ και να αρχίσουν συνομιλίες για την Ειρήνη. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος που θα απαλλάξει και τους δύο λαούς από τα δεινά του πολέμου.

Αθήνα, 1.4.2002

Μίκης Θεοδωράκης