Την περασμένη Πέμπτη το απόγευμα, στο κέντρο της Αθήνας, υπό καταρρακτώδη βροχή, πραγματοποιήθηκε μία μεγάλη συγκέντρωση που οργανώθηκε με πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και τη στήριξαν το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, δεκάδες Σωματεία και Ομοσπονδίες του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, φοιτητικοί σύλλογοι, μαθητικά συμβούλια, ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, σύλλογοι γυναικών, σύλλογοι γονέων και άλλοι μαζικοί φορείς. Από τους φορείς, δηλαδή τα εργατικά συνδικάτα, που χρόνια τώρα εκφράζουν τις αγωνίες των εργαζομένων για την άθλια κατάσταση στις συγκοινωνίες, όπως και στα τρένα, που προειδοποιούσαν ότι οι ιδιωτικοποιήσεις, οι ελλείψεις σε προσωπικό, οι ξεχαρβαλωμένες υποδομές μπορεί να αποδειχθούν μοιραίες. Τα εργατικά συνδικάτα, που εξαρχής μπήκαν μπροστά και στην αποκάλυψη των ενόχων και στην οργάνωση της πάλης, για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα. Η συγκέντρωση ξεκίνησε από τα γραφεία της «Hellenic Τrain» και κατέληξε στη Βουλή με μια αποφασιστική διαδήλωση.

Παράλληλα, ορισμένες ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, καθώς και ορισμένοι από τον χώρο των καλλιτεχνών, πραγματοποιούσαν ξεχωριστή συγκέντρωση... μακριά από τα δεκάδες συνδικάτα, στη Βουλή.

Μέχρι εδώ όλα καλά.

Από εδώ και πέρα ξεκινάνε τα «περίεργα»: Το σύνολο των ηλεκτρονικών και έντυπων μέσων έθαψαν τη διαδήλωση των εργατικών συνδικάτων από τα γραφεία της εταιρείας προς τη Βουλή, στην οποία συμμετείχαν συγκροτημένα με τα πανό τους και τα συνθήματά τους χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι από όλη την Αττική. Τι πιο σύνηθες, θα πει κανείς... Ωστόσο τα ίδια μέσα έδειξαν ιδιαίτερη σπουδή να υπερπροβάλουν την ξεχωριστή κινητοποίηση που πραγματοποιούνταν την ίδια ώρα, χωρίς βέβαια ο όγκος των διαδηλωτών να δικαιολογεί, αν μπορούμε να δεχτούμε μία τέτοια «δικαιολογία», αυτήν την επιλεκτική προβολή των ΜΜΕ.

Ενα άλλο «περίεργο» είναι ότι ιδιαίτερα τα πιο «ευαίσθητα» ΜΜΕ συνέχιζαν το «σκάψιμο» και την επόμενη μέρα, για να θάψουν το γεγονός ότι ξεσπούσε ένα κύμα καταλήψεων σε σχολεία και πανεπιστήμια. Φτάνοντας βέβαια πλέον στο μεσημέρι της Παρασκευής, το νεανικό οργισμένο ποτάμι που διαδήλωσε στην Αθήνα, στη Λάρισα, στην Καρδίτσα, στην Πάτρα, στην Κρήτη κ.α. δεν μπορούσε να κρυφτεί!

Παράλληλα υπερπροβάλλονται - και με το χεράκι του μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ στα social media - ορισμένες δραστηριότητες με άγνωστους διοργανωτές, όπως «να πενθούμε σιωπηρά για την αλήθεια», «να σβήσουμε τα φώτα το Σάββατο το βράδυ» και άλλα παρόμοια. Αντί δηλαδή να ...αλλάξουμε τα φώτα στους ενόχους για το έγκλημα, να «σβήσουμε τα φώτα» στα μπαλκόνια ...και η ζωή συνεχίζεται, περιμένοντας το επόμενο «πρωτοφανές δυστύχημα»...

Την ίδια στιγμή, παρατηρούμε ότι ορισμένοι που διοργανώνουν κινητοποιήσεις επιδιώκουν να μην περάσουν ούτε απέξω από τα γραφεία της «Hellenic Train». Δεν ξέρουμε (που λέει ο λόγος...) ποιο μαγικό χέρι κινεί τέτοιες κινήσεις, ωστόσο ξέρουμε ότι υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που θέλουν το μπαλάκι της ευθύνης να πηγαίνει ανάμεσα στην κυβέρνηση και την εταιρεία, τη στιγμή που και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ και οι προηγούμενες (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), που άνοιξαν τον δρόμο της «απελευθέρωσης» των Μεταφορών, της ιδιωτικοποίησης, που ολοκλήρωσαν την εξαγορά της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αλλά και η εταιρεία, είναι εξίσου ένοχοι...

Το ποτάμι μαθητών και φοιτητών που την Παρασκευή από τα Προπύλαια διέσχισε όλο το κέντρο, πέρασε από τη Βουλή και κατέληξε στο γραφεία της «Hellenic Train» φωνάζοντας «Δολοφόνοι», έδωσε ηχηρή απάντηση. Το σύνθημα «Στο έγκλημα καμία ανοχή, όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή», που ακούστηκε από δεκάδες χιλιάδες νεανικά χείλη, αποτελεί την καλύτερη απάντηση στους ενόχους!

Τα ερωτήματα βέβαια παραμένουν...