• Στη Θέση 21, σχετικά με το μέτωπο ενάντια στα ναρκωτικά και τις εξαρτήσεις, αναφέρεται: «Επιδιώκουμε με τον αντίκτυπο της δράσης μας να διαμορφώνεται ένα ισχυρό ρεύμα αυτοπεποίθησης και νεανικής αντίστασης ενάντια στη χρήση και τον τρόπο ζωής που τη συνοδεύει». Πώς μπορούμε να μετρήσουμε περισσότερα βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση;

Είναι βασικό καθήκον της Οργάνωσης να ανοίγουμε μέτωπο ενάντια στα ναρκωτικά σε κόσμο που βρίσκεται στον περίγυρό μας και δείχνει ανοχή απέναντι στη χρήση, καθώς το μέτωπο αυτό είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την πάλη μας ενάντια στο σύστημα που θέλει ελεύθερα τα ναρκωτικά και τη νεολαία με θολωμένο μυαλό και το «κεφάλι κάτω».

Το παραπάνω αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα για την παρέμβασή μας στον μαθητικό πληθυσμό, καθώς πρόκειται για ηλικίες σημαντικές για την καλλιέργεια αξιών, προτύπων και ιδανικών, για τη διαμόρφωση στάσης και τρόπου ζωής. Ερευνητικά δεδομένα δείχνουν αυξημένα ποσοστά χρήσης στις μαθητικές ηλικίες, τοποθετώντας την ηλικία πρώτης επαφής ακόμα και πριν τα 13 έτη. Ακόμα, είναι γεγονός ότι μεγάλη μερίδα μαθητών που δεν κάνουν χρήση δείχνουν ανοχή στη χρήση και απενοχοποιούν τουλάχιστον την περιστασιακή. Υπάρχει επίσης έντονα η τάση απενοχοποίησης συγκεκριμένων ουσιών, όπως η κάνναβη, ως ακίνδυνων.

Η πείρα από τη δράση Μαθητικών Οργανώσεων δείχνει ότι μπορούμε με την παρέμβασή μας να δημιουργήσουμε ρήγματα στις συνειδήσεις παιδιών, να επαναπροσδιορίσουν πεποιθήσεις τους, να απορρίψουν τη χρήση ναρκωτικών ουσιών και την ανοχή απέναντι στη χρήση.

Βοηθάει όταν φωτίζουμε εξαρχής την αφετηρία της αντίληψής μας: Πού τοποθετούμε τον άνθρωπο; Στο επίκεντρο ή στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής; Την αντίληψή μας δηλαδή για τον άνθρωπο ως κοινωνικό ον που διαμορφώνεται ενεργητικά μέσα από το σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων και αλληλεπιδράσεων. Από αυτήν τη σκοπιά εναντιωνόμαστε στη χρήση ναρκωτικών ουσιών, ως φαινόμενο ακραίας αποξένωσης του ανθρώπου από το κοινωνικό του σύνολο, και όχι αυστηρά ιατρικά ή ηθικά, όπως μπορεί λαθεμένα κάποιος να πιστεύει.

Δεμένο με το παραπάνω χρειάζεται να αναδεικνύουμε μαχητικά την αντίληψή μας για τον λαό και τη νεολαία της εργατικής τάξης ως πρωταγωνιστή των εξελίξεων, κάτι το οποίο επιβεβαιώνουν καθημερινά και οι εξελίξεις. Στον βαθμό που ένας νέος, μέσα και από τη συμμετοχή του στο κίνημα, θα εμπνέεται από τους αγώνες, θα κατανοεί τη συλλογική, οργανωμένη διεκδίκηση ως μόνο αναγκαίο δρόμο και ως υπερήφανη στάση ζωής, αυτό θα αποτελεί ισχυρό αντίβαρο στη χρήση ναρκωτικών ουσιών, αλλά και στην ανοχή της χρήσης.

Ακριβώς για τους παραπάνω λόγους, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ είμαστε οι μοναδικοί που λέμε ένα μεγάλο και καθάριο όχι σε όλα τα ναρκωτικά και αναπτύσσουμε δραστηριότητα ενάντια στη συνολικότερη ναρκωκουλτούρα, που προωθείται από την πολιτική που προασπίζονται διαχρονικά όλα τα αστικά κόμματα στη χώρα μας, τόσο με τις θέσεις τους όσο και με τους νόμους που επεξεργάζονται και ψηφίζουν. Το ΚΚΕ, άλλωστε, είναι το μόνο κόμμα στη χώρα μας που καταψήφισε τα νομοσχέδια που προλείαναν το έδαφος για τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών για πάσα χρήση. Με επιστημονικότητα μελετά διαχρονικά το πολυπαραγοντικό κοινωνικό φαινόμενο των εξαρτήσεων και των ναρκωτικών, και έχει επιστημονική θέση για το ενιαίο πλέγμα που συνδέει Πρόληψη - Θεραπεία - Επανένταξη - Ερευνα για το κοινωνικό φαινόμενο των ναρκωτικών. Γι' αυτό και στηρίζει τους αγώνες που αναπτύσσονται από φορείς και εργαζόμενους ενάντια στη χρόνια υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των Κέντρων Πρόληψης και των θεραπευτικών προγραμμάτων.

Ειδικά στις μαθητικές ηλικίες, η πείρα του προηγούμενου διαστήματος φανερώνει τον πολύ σημαντικό ρόλο που παίζει η οργάνωση πολιτικών, αθλητικών, πολιτιστικών δραστηριοτήτων των Οργανώσεων της ΚΝΕ, που απαντούν σε μια σειρά ανάγκες των μαθητών, για ποιοτική ψυχαγωγία, άθληση, δράση, η απουσία των οποίων αποτελεί ισχυρό ενισχυτικό παράγοντα για χρήση ουσιών. Η εμπλοκή παιδιών, ιδιαίτερα από τα πιο εξαθλιωμένα κοινωνικοοικονομικά στρώματα, σε μια σειρά δραστηριότητες της ΚΝΕ στις γειτονιές, όπως αθλητικά τουρνουά, συναυλίες, θεματικά escape room, ιστορικοί περίπατοι και άλλα, γεμίζουν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους, συμβάλλουν στην καλλιέργεια προτύπων και ιδανικών, στη διαμόρφωση τρόπου ζωής όπου δεν χωράνε οι ναρκωτικές ουσίες και ο τρόπος ζωής που τις συνοδεύει. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια μαθητών που είχαν εμπλοκή με τη χρήση σε πειραματικό στάδιο και οι οποίοι, μπροστά στα Μαθητικά Φεστιβάλ, συμμετείχαν στις πολύμορφες δραστηριότητες Οργανώσεων της ΚΝΕ στις γειτονιές. Σε καλέσματα φίλων τους για χρήση ουσιών, απαντούσαν: «Εμείς προτιμάμε να μείνουμε εδώ με την ΚΝΕ, γιατί εδώ περνάμε καλά και μαθαίνουμε και πράγματα», ή «η ΚΝΕ είναι ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, τώρα που γνωρίσαμε την ΚΝΕ δεν θέλουμε να ξανακάνουμε».

Ιδιαίτερα για το ζήτημα της ανοχής στη χρήση, μια μερίδα νέων δείχνει ανοχή σκεπτόμενη ότι «είναι μια μορφή αντίδρασης στο κατεστημένο» ή ότι «είναι ατομικό δικαίωμα του καθενός να κάνει χρήση», «καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει». Αντιλήψεις που φυσικά καλλιεργούνται μέσα από μια σειρά κανάλια του αντιπάλου. Απέναντι σε αυτές τις αντιλήψεις, επίμονα και επιθετικά χρειάζεται να προβάλλουμε ποια στάση ζωής είναι πραγματικά προοδευτική, ανατρεπτική και πάει κόντρα στο ρεύμα. Το να «ξεχνιέται» προσωρινά από τα προβλήματα που βιώνει θολώνοντας το μυαλό του με μια ουσία, ή να τα αντικρίζει κατάματα, ανακαλύπτοντας τις αιτίες που τα προκαλούν, και να παλεύει μαχητικά για την ανατροπή τους; Ποια επιλογή είναι πραγματικά ελεύθερη, να κάνεις χρήση μιας ουσίας που σε ελέγχει αντί να την ελέγχεις, που σε κρατά δέσμιο της επίδρασής της, ή να συνειδητοποιείς και να επιλέγεις τον μόνο αναγκαίο δρόμο που σπάει τα δεσμά της εκμετάλλευσης;

Το καθήκον μας να καλλιεργούμε ρεύμα νεανικής αντίστασης απέναντι στη χρήση και στην ανοχή, ήδη από τις μαθητικές ηλικίες, μπορεί να διαμορφώνει τη θέληση για έναν νέο να επιδιώκει πάντα το αληθινό κόντρα στο ψεύτικο. Τα αληθινά συναισθήματα, τις αληθινές συγκινήσεις, τα αληθινά όνειρα, που μόνο μακριά και κόντρα στη χρήση κάθε ναρκωτικής ουσίας μπορεί κάποιος να βιώσει στην ολότητά τους. Τις αληθινές, καθαρές σκέψεις και τα συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτές, την αληθινή, ζωντανή συλλογική δράση, που όταν συναντηθεί με την επαναστατική θεωρία μπορεί να γίνει δύναμη ανατροπής. Οι στίχοι του μεγάλου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ μπορούν να φωτίσουν υποδειγματικά το παραπάνω: «Τίποτα πιο ωραίο, τίποτα πιο αληθινό απ' τη ζωή δεν είναι».