«Δυο γραμμές στη Βαρκελώνη για την ανάπτυξη της Ευρώπης», έλεγε ο προχτεσινός τίτλος του «Βήματος» -κάπως έτσι ήταν η κατεύθυνση σχεδόν όλων των ανταποκρίσεων στα ΜΜΕ- πάνω από τα σχετικά, με τη Σύνοδο Κορυφής και τα όσα έγιναν στην πρωτεύουσα της Καταλωνίας, ρεπορτάζ. Αν νομίσετε, πάντως, ότι οι ηγέτες της ΕΕ εκπροσωπούσαν τη μια γραμμή και οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές τη δεύτερη, κάνετε λάθος. Και οι δυο γραμμές -πάντα κατά το «Βήμα»- αφορούσαν τους «15», οι οποίοι «είναι χωρισμένοι σε αυτούς που θεωρούν ότι ο οικονομικός φιλελευθερισμός είναι η μόνη οδός για την υγιή ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας και σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας θα πρέπει να πραγματοποιηθεί χωρίς ταυτόχρονα να διακυβευτεί το ευρωπαϊκό μοντέλο της κοινωνίας».

Με απλά λόγια, δηλαδή και χωρίς γενικόλογες και κούφιες λέξεις, οι δυο γραμμές αφορούν το βάθος, την έκταση και το ρυθμό εφαρμογής των αντιλαϊκών αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής, όχι όμως και τη βασική κατεύθυνσή τους. Οι δύο γραμμές, δηλαδή, είναι μία...