Κυριακή 17 Μάρτη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
Αντεργατική προσήλωση

ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ (Του απεσταλμένου μας Δ. ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ).-

Η επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, κατά των εργαζομένων στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης συνεχίζεται κάτω από τη σημαία των αποφάσεων της Συνόδου της Λισαβόνας. Μόνο που όπως αποδείχτηκε στη Βαρκελώνη, η «σημαία» άρχισε να ξεφτίζει, τα χρώματά της να χάνουν τη λάμψη τους. Και αυτό οφείλεται στους αγώνες των εργαζομένων σε όλες τις χώρες - μέλη, όπως αυτοί εκφράστηκαν και με τη μεγαλειώδη διαδήλωση της περασμένης Τετάρτης.

Για άλλη μια φορά, αυτή τη φορά στη Βαρκελώνη, οι διαδηλώσεις «έκλεψαν την παράσταση» από τη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οχι μόνο στο πεδίο των εντυπώσεων, αλλά και της ουσίας, αφού οι χιλιάδες διαδηλωτές απέδειξαν ότι η αντίσταση κατά των επιλογών της ΕΕ επηρεάζει πλέον σημαντικά τις εξελίξεις. Η δυστοκία της Συνόδου για την υιοθέτηση των προτάσεων της ισπανικής προεδρίας αποτυπώνει την πίεση που δέχονται οι «δεκαπέντε» από τους εργαζόμενους και τις κινητοποιήσεις τους. Εμμεση ομολογία αυτής της εκτίμησης αποτελεί το γεγονός ότι τόσο ο Γερμανός καγκελάριος Γκ. Σρέντερ, όσο και ο Γάλλος πρωθυπουργός Λ. Ζοσπέν, ενόψει των εκλογικών αναμετρήσεων στις χώρες τους, δεν τόλμησαν να προσυπογράψουν τις προτάσεις του Ισπανού πρωθυπουργού Χοσέ Μαρία Αθνάρ για μεγαλύτερη «ευελιξία» στην αγορά εργασίας και για την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Ο φόβος του πολιτικού κόστους δείχνει και το βαθμό που υπολογίζουν το ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων αντιδρά και μάλιστα μαχητικά σ' αυτές τις πολιτικές. Βεβαίως, δεν πρέπει να παραβλέπουμε και τις αντιθέσεις μεταξύ των «δεκαπέντε». Αντιθέσεις που αντανακλούν τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, οι οποίοι οδηγούν και σε διαφοροποιήσεις, όπως το θέμα της έκτασης και του ρυθμού απελευθέρωσης των αγορών.

Τον τόνο έδωσαν οι διαδηλώσεις

Οι διαδηλώσεις της Βαρκελώνης ήταν από τις μεγαλύτερες και χαρακτηρίστηκαν από την αυξημένη συμμετοχή εργαζομένων σ' αυτές. Εξάλλου, θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή την περίοδο βρίσκονται σε εξέλιξη κινητοποιήσεις σε όλες σχεδόν τις χώρες - μέλη της ΕΕ και μάλιστα με τα ίδια περίπου αιτήματα. Δηλαδή, την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, την ανάσχεση του κύματος των ιδιωτικοποιήσεων, την αντιμετώπιση των απολύσεων.

Οι πάνω από 100.000 διαδηλωτές της περασμένης Τετάρτης έδωσαν ένα μέτρο της αντίστασης των εργαζομένων κατά των πολιτικών της ΕΕ, αλλά και μια απάντηση στα πρωτοφανή μέτρα ασφαλείας, με την κινητοποίηση αστυνομίας και στρατού, κινητοποίηση που μετέτρεψε τη Βαρκελώνη σε εμπόλεμη ζώνη, με ένα κλίμα σχεδόν πολεμικής υστερίας εκ μέρους της ισπανικής κυβέρνησης.

Η ΕΕ κλιμακώνει τον αυταρχισμό της κατά των διαδηλώσεων. Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Χοσέ Μαρία Αθνάρ, με επιστολή του προς τους άλλους ηγέτες της ΕΕ ζητάει τη δημιουργία μιας βάσης δεδομένων όπου θα συγκεντρωθούν στοιχεία στελεχών οργανώσεων που συμμετέχουν στις διαδηλώσεις και υπάρχουν υπόνοιες ότι μπορεί να προκαλέσουν επεισόδια. Πρόκειται για πρόταση που οδηγεί σε προληπτικές συλλήψεις, σε απαγορεύσεις μετακινήσεων, και άλλα μέτρα. Ομως ο Αθνάρ, ως προεδρεύων της ΕΕ, συσχετίζει για πρώτη φορά επισήμως τις διαδηλώσεις με την τρομοκρατία και τις τρομοκρατικές οργανώσεις. Γράφει λοιπόν ο Αθνάρ: «Πρέπει να αντιμετωπιστεί ο νεανικός ριζοσπαστισμός των πόλεων, ο οποίος κάθε φορά και περισσότερο χρησιμοποιείται ως όργανο από τις τρομοκρατικές οργανώσεις για την επίτευξη των εγκληματικών στόχων τους»..!

Στη Σύνοδο της Βαρκελώνης συζητήθηκε η πορεία των αποφάσεων της Συνόδου της Λισαβόνας, σχετικά με την ανταγωνιστικότητα και τις «διαρθρωτικές αλλαγές». Η πρόταση της ισπανικής προεδρίας ήταν ένα μνημείο νεοφιλελευθερισμού και είχε την υποστήριξη τόσο του πρωθυπουργού της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όσο και του πρωθυπουργού της Βρετανίας Τόνι Μπλερ. Ηταν ουσιαστικά ένα «μανιφέστο» υπέρ της ακόμη μεγαλύτερης επέκτασης των «τεσσάρων ελευθεριών» του μεγάλου κεφαλαίου, της ελευθερίας κίνησης των κεφαλαίων, του εργατικού δυναμικού, των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών.

Οι «δεκαπέντε» κατέληξαν σε μια απόφαση με τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Δηλαδή επιβεβαίωσαν την προσήλωσή τους στις αποφάσεις της Λισαβόνας και παρέπεμψαν για τη Σύνοδο της Σεβίλης (τον Ιούνη) τις αποφάσεις για νέα μέτρα, όπου αφορά στην υλοποίησή τους.

Η επίθεση κατά των εργαζομένων συνεχίζεται

Τα παραπάνω, φυσικά, δε σημαίνουν ότι θα σταματήσει ή θα μειωθεί η ένταση της επίθεσης κατά των εργαζομένων σ' όλα τα μέτωπα. Οι ανατροπές των εργασιακών σχέσεων, η επέκταση της μερικής απασχόλησης, η «κινητικότητα» της εργασίας, η «απασχολησιμότητα» που θέλει τον εργαζόμενο να βρίσκεται ανά πάσα στιγμή στη διάθεση του εκάστοτε εργοδότη του, να εργαστεί όπου, όταν και όπως του ζητηθεί, όλα αυτά είναι πάγια χαρακτηριστικά της πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της με στόχο τη διεύρυνση των περιθωρίων κέρδους για το κεφάλαιο με την αντίστοιχη αφαίρεση εισοδήματος και δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους. Το ίδιο ισχύει και με τα σχέδια ανατροπής των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης, τα οποία έχουν εκπονήσει οι «δεκαπέντε» σε προηγούμενες συνόδους. Τα σχέδια αυτά προβλέπουν την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης (οι «δεκαπέντε» την ονομάζουν «παράταση του ενεργού εργασιακού βίου»), την απαλλαγή των εργοδοτών από τις εισφορές στα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης και τη σταδιακή απομάκρυνση του κράτους από τη χρηματοδότηση των ταμείων. Προβλέπουν ακόμη τη δυναμική είσοδο των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών στα συνταξιοδοτικά συστήματα και τη διαχείριση των αποθεματικών των ταμείων.

Ολα τα παραπάνω επιχειρείται να δικαιολογηθούν υπό το σύνθημα της «ανταγωνιστικότητας» για την κάλυψη του εδάφους που χωρίζει την οικονομία της ΕΕ από την οικονομία των ΗΠΑ.

Η επίθεση λοιπόν όχι μόνο δε θα σταματήσει, αλλά θα ενταθεί στο επόμενο διάστημα. Για τους εργαζόμενους, το μήνυμα της Βαρκελώνης είναι ότι με τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις τους, σε εθνικό και κοινοτικό επίπεδο μπορούν να βάλουν φραγμούς σ' αυτή την πολιτική, μπορούν να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της.

«Ευρωστρατός»

Σε τριμελή επιτροπή αποτελούμενη από τον πρόεδρο του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ, υπουργό Εξωτερικών Χ. Πικέ, τον εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας Χ. Σολάνα και τον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας Γ. Παπανδρέου παραπέμπεται το θέμα του «ευρωστρατού».

Το θέμα συζητήθηκε κατά τη διάρκεια του δείπνου των «δεκαπέντε» ηγετών της ΕΕ, αργά το βράδυ της Παρασκευής. Εκεί, ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης παρουσίασε τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης επί του θέματος, το οποίο ανέκυψε μετά το βρετανοτουρκικό κείμενο που ονομάστηκε «Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης» και με το οποίο εξαιρούνται το Αιγαίο και η Κύπρος από τα πεδία δράσης του «ευρωστρατού».

Η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης, όπως την παρουσίασε ο Κ. Σημίτης στους δημοσιογράφους περιλαμβάνει τέσσερις άξονες:

- Το πρόβλημα δεν αφορά σε διμερή διαφορά (μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας) αλλά στις σχέσεις της ΕΕ με το ΝΑΤΟ σε σχέση με την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ).

- Η όποια λύση θα πρέπει να είναι σύμφωνη με τις προηγούμενες αποφάσεις και αρχές που ισχύουν για την ΚΕΠΠΑ. Δηλαδή να κατοχυρώνει την αυτονομία στη λήψη των αποφάσεων της ΕΕ, οι οποίες δεν μπορούν να εξαρτώνται από τρίτους.

- Να κατοχυρώνεται η ισότητα μεταξύ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Δηλαδή τα μέλη του ΝΑΤΟ που δεν είναι μέλη της ΕΕ (Τουρκία) να έχουν λόγο για τη χρήση των ΝΑΤΟικών υποδομών από τον «ευρωστρατό».

- Να μην υπάρχουν διακρίσεις έναντι οποιουδήποτε εταίρου ή υποψήφιου για ένταξη και να ισχύει κοινό καθεστώς για όλους.

Τέλος, αν υπάρχουν εγγυήσεις, αυτές να στηρίζονται στην αμοιβαιότητα και να αφορούν σε όλους.

Οπως δήλωσε ο πρωθυπουργός, μετά την παρουσίαση της πρότασής του πήραν το λόγο πολλοί από τους ηγέτες της ΕΕ. Ο πρόεδρος της Γαλλίας Ζ. Σιράκ ζήτησε την άμεση λύση του προβλήματος και εξέφρασε την απορία του για το πώς μπορεί μια τρίτη χώρα να παρεμβαίνει στις αποφάσεις για τον «ευρωστρατό». Πολλοί από τους ηγέτες της ΕΕ τόνισαν ότι το πρόβλημα πρέπει να λυθεί αμέσως γιατί η ΕΕ πρέπει να αναλάβει τη στρατιωτική διοίκηση στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και για να γίνει αυτό απαιτείται η χρήση των ΝΑΤΟικών υποδομών από τον «ευρωστρατό», ο οποίος θα αναλάβει την αποστολή.

Γενικά, η ελληνική αντιπροσωπεία, βρέθηκε σε ένα δυσάρεστο γι' αυτήν κλίμα, καθώς όπως είναι γνωστό, η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών - μελών έχει αποδεχτεί τη «Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης». Αυτή η στάση των εταίρων επιβεβαιώθηκε με την ακύρωση της πρότασης που υπέβαλε η ελληνική κυβέρνηση για μια διαδικασία αναζήτησης λύσης μέσω επαφών σε υπηρεσιακό επίπεδο.

Το γεγονός ότι με την απόφαση των «δεκαπέντε», το θέμα παραπέμπεται σε επιτροπή ανωτάτου επιπέδου με την πρωτοβουλία στην ισπανική προεδρία, δείχνει ότι οι «εταίροι» βιάζονται για ταχύτατη λύση και μάλιστα σε μια βάση που θα είναι συγγενής με τη «Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης».

Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται πλέον με «την πλάτη στον τοίχο».

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Ισπανοϊταλική μονωδία(2003-06-22 00:00:00.0)
Σωρός ερειπίων η «νέα οικονομία» των «δεκαπέντε»(2002-03-24 00:00:00.0)
Οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το Ασφαλιστικό(2002-03-24 00:00:00.0)
Τα τηλεοπτικά ...«δακρυγόνα»(2002-03-20 00:00:00.0)
Στρατός κατά διαδηλωτών!(2002-03-14 00:00:00.0)
Παγκόσμιος στρατιωτικός νόμος(2001-09-19 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ