Πέτα ψηλά χαρταετέ, χρυσαετέ μου | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πέτα ψηλά χαρταετέ, χρυσαετέ μου

Το απαιτούν αυτές οι μέρες, με τους ανέμους και τις «φουσκοδεντριές» της άνοιξης. Θα πετάξουν και πάλι οι χαρταετοί στον ασφυκτικό χώρο, που αφήνουν οι σύγχρονες δραστηριότητες.

Θα πετάξουν ανάμεσα σε ρυπογόνα σύννεφα, πύργους υψηλής ακτινοβολίας, ηλεκτροφόρα καλώδια. Ανάμεσα σε τηλεπικοινωνιακούς και κατασκοπευτικούς δορυφόρους, ανάμεσα σε πυραύλους δοκιμών και καταστροφής και αργότερα - αν δεν αναχαιτίσουμε την πλανηταρχική αγριότητα - ανάμεσα σε πυραύλους πυρηνικής αποκάλυψης από το κοντινό μας Διάστημα.

Θα πετάξουν όμως και πάλι οι χαρταετοί ως παιχνίδι των ανέμων, ως όραμα και σύμβολο ελευθερίας, σαν τα πουλιά που χτίζουν φωλιές αυτό τον καιρό της καινούριας γέννας.

Θα τους «πετάξουν» μικροί και μεγάλοι, αλλά και οι κομματάρχες, εκεί κατά την Πνύκα, μπροστά στο φακό, ως κίνηση στημένης προβολής.

Εμείς θα θυμηθούμε τα παιδικά χρόνια, όπου με αλευρόκολλα συναρμολογούσαμε το χαρτί της εφημερίδας στο «σκελετό» και καμπυλώναμε τα καλάμια για τα «σμυρνάκια» και κρατούσαμε την «καλούμπα» των ονείρων που έγιναν συνέχεια αγώνων.

Σ' αυτούς τους χαρταετούς, μερικοί πεζοί στίχοι μου που εκφράζουν συμβολισμούς των καιρών:

Χαρτί και σπάγκος, λίγο καλάμι

ο αετός. / Φτερό ονείρου, / χαρά

παιδιού και λευτεριάς.

Τριγύρω σέρνονται / κουρέλια

συμβόλων και χαλασμών.

Πέτα περήφανα / κόντρα

στη θύελλα / και τα μηνύματα

μαύρων καιρών.

Πετούν μαζί σου /

ελπίδες, όνειρα, κελαηδισμοί, /

λουλούδια, χρώματα, ιριδισμοί.