Στην Ελλάδα του «εκσυγχρονισμού» το χάσμα πλούσιων-φτωχών είναι από τα μεγαλύτερα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης έχει αυξηθεί εντυπωσιακά την τελευταία 10ετία, η ανεργία επίσης, ενώ οι ιδιωτικοποιημένοι οργανισμοί (ΟΤΕ) εμφανίζονται να έχουν ανατιμήσει τις υπηρεσίες τους (αστική μονάδα) κατά 125%!

Αυτά προκύπτουν από τα επίσημα κυβερνητικά στοιχεία - που έχουν αμφισβητηθεί ως προς την ποιότητά τους - τα οποία μάλιστα θα προσκομίσει η ελληνική αντιπροσωπεία στην εαρινή Σύνοδο Κορυφής της Βαρκελώνης, που οι εργασίες της ξεκινούν σήμερα. Πρόκειται για στοιχεία που κινούνται στις κατευθύνσεις της Συνόδου Κορυφής της Λισαβόνας, όπου τέθηκε ο μεγαλεπήβολος στόχος να καταστεί η οικονομία της ΕΕ η ανταγωνιστικότερη του πλανήτη... Στόχος ο οποίος καταδεικνύει την ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με τα μεγάλα θύματα, βέβαια, τους ίδιους τους λαούς.

Σύμφωνα με τα, αμφίβολης ποιότητας, στατιστικά στοιχεία, που έδωσε χτες στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομίας, οι εισοδηματικές ανισότητες στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερες από το μέσο όρο της ΕΕ. Σύμφωνα με τα στοιχεία:

• Το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού της χώρας είχε εισοδήματα περίπου 6,5 φορές μεγαλύτερα από το πιο φτωχό 20% του πληθυσμού. Συγκεκριμένα, η σχέση του πιο πλούσιου 20% του πληθυσμού προς το πιο φτωχό 20% το 1995 ήταν 6,48, και τα επόμενα χρόνια διαμορφώθηκε σε 6,43, 6,82 και 6,54. Στοιχεία για τα επόμενα χρόνια δεν υπάρχουν, αν και θεωρείται βέβαιο ότι έχουν χειροτερεύσει περισσότερο. Η αντίστοιχη σχέση εισοδηματικών ανισοτήτων για το μέσο όρο της ΕΕ ήταν 5,67 το 1995, 5,52 το 1996, 5,29 το 1997 και 5,35 για το 1998.
• Στην Ευρωπαϊκή Ενωση η συσσώρευση πλούτου συμβαδίζει με την εξάπλωση της φτώχειας. Σύμφωνα με τα στοιχεία, την περίοδο 1995-1998, το 23-24% του ελληνικού πληθυσμού ζούσε κάτω από τα όρια της φτώχειας. Τα ποσοστά αυτά είναι χαμηλότερα από το μέσο όρο της ΕΕ, όπου τα ποσοστά φτώχειας κυμαίνονται στο 26-27%. Το ενδιαφέρον είναι ότι μετά από διάφορες... κοινωνικές ενισχύσεις το 21-23% του ελληνικού πληθυσμού συνεχίζει να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, ποσοστό που για το μέσο όρο της ΕΕ μειώνεται στο 17-18%. Στην ίδια κατηγορία ως μακροχρόνια φτωχοί εμφανίζεται στην Ελλάδα το 14-15% του πληθυσμού, ενώ ο μέσος όρος της ΕΕ το 10-11%.

Μια σειρά από δείκτες εμφανίζουν την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Ετσι, η παραγωγικότητα της εργασίας ανά απασχολούμενο από 73,7% του μέσου όρου της ΕΕ το 1991, το 2001 ανήλθε στο 83,6%. Η παραγωγικότητα εργασίας ανά εργατοώρα αυξήθηκε από 63,8% στο 69,5% του μέσου όρου της ΕΕ. Εντυπωσιακή μείωση εμφανίζει και το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος (λόγος αποπληθωρισμένων αμοιβών ανά εργαζόμενο προς τη μεταβολή της παραγωγικότητας της εργασίας). Την περίοδο 1991-2001 το κόστος εργασίας εμφανίζεται με αρνητικό πρόσημο - με πιο χαρακτηριστική περίπτωση το 1991 όταν και μειώθηκε κατά 9% - με εξαίρεση τα έτη 1995 και 1997.

Τα... εκσυγχρονιστικά πειράματα είχαν βέβαια και τα θύματά τους, τους άνεργους. Οι τελευταίοι αυξήθηκαν εντυπωσιακά από 7% το 1991 σε 11,1% το 2000. Σε πιο δεινή θέση οι γυναίκες, η ανεργία των οποίων αυξήθηκε από 11,8% το 1991 σε 16,7% το 2000. Από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία... σύγκλισης, είναι η εντυπωσιακή άνοδος, κατά 125%, της αστικής μονάδας του ΟΤΕ, η οποία από 0,16 ευρώ το 1997 ανήλθε σε 0,36 ευρώ το 2001. Την ίδια περίοδο η αστική μονάδα στην ΕΕ παρέμεινε σταθερή στα 0,41 ευρώ.