Οργή και θυμό προκαλεί ότι στον 21ο αιώνα, με τις επιστημονικές ανακαλύψεις και μεθόδους που θα μπορούσαν να προβλέψουν και να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες που προκαλούνται από έντονα καιρικά φαινόμενα, απαξιώνονται όλες οι δυνατότητες αυτές ως μη «συμφέρουσες και μη αποδοτικές».

Αποκαλύφθηκε, με έναν τραγικό τρόπο, για άλλη μια φορά μέσα σε τρία χρόνια από τις πλημμύρες του 2019, ότι όταν κριτήριο είναι η αντίληψη που χαρακτηρίζει την πολιτική κόστους - οφέλους της ΕΕ, δεν μπορεί να υλοποιηθεί η ολοκληρωμένη διαχείριση των υδάτων και η αντιπλημμυρική προστασία με κριτήριο τη συνδυασμένη κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Οτι τα αναγκαία μέτρα ενός ολοκληρωμένου σχεδίου και υποδομών αντιπλημμυρικής προστασίας, οριοθέτησης ρεμάτων, πολεοδομικού σχεδιασμού, πρόληψης κ.ά. διαχρονικά παραμελούνται και παραγκωνίζονται από τις κυβερνήσεις, τις περιφερειακές και δημοτικές αρχές, αφού αυτά τα έργα δεν είναι προτεραιότητα.

Αυτός ήταν και ο κεντρικός άξονας της Ερώτησης που συνυπογράφουν βουλευτές του ΚΚΕ προς τους υπουργούς Εσωτερικών, Υποδομών και Μεταφορών, Οικονομικών, Αγροτικής Ανάπτυξης, αλλά και της Επίκαιρης Ερώτησης του Μ. Συντυχάκη προς τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ, για θέματα κρατικής αρωγής και αποκατάστασης από φυσικές καταστροφές, Χρ. Τριαντόπουλο.