Οπως αναφέρει το σχέδιο που διέρρευσε, η Επιτροπή φέρεται έτοιμη να υιοθετήσει έναν τύπο πλαφόν στις τιμές προμήθειας φυσικού αερίου όταν αυτές περνούν κάποιο συγκεκριμένο όριο, χωρίς να αναφέρει ποιο θα είναι αυτό. Υπενθυμίζουμε ότι λίγες μέρες πριν ξεκινήσει η πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία η τιμή του φυσικού αερίου στο χρηματιστήριο της Ολλανδίας ήταν κάτω των 70 ευρώ ανά θερμική MWh, για να εκτοξευτεί αμέσως μετά στα 137 ευρώ και να φτάσει ακόμα και τα 340 ευρώ στις 26 Αυγούστου, ενώ τις τελευταίες μέρες έχει πέσει κάτω από τα 150. Βέβαια, μετά τις ανακοινώσεις της Κίνας ότι θα σταματήσει τις προμήθειες υγροποιημένου φυσικού αερίου στις διεθνείς αγορές της Ασίας και της Ευρώπης, αφού πρώτα φροντίσει για την εξασφάλιση της δικής της επάρκειας ενόψει του χειμώνα, εκφράζονται φόβοι για νέες αυξήσεις το επόμενο διάστημα.

Το σχέδιο προτάσεων της Επιτροπής προβλέπει επίσης κάποιου τύπου παρέμβαση στο ολλανδικό χρηματιστήριο, που χρησιμοποιείται σήμερα ως σημείο αναφοράς από το οποίο καθορίζονται οι τιμές σε όλη την Ευρώπη. Κατά τ' άλλα, η Επιτροπή είναι κατηγορηματική ότι ο όποιος έλεγχος των τιμών επιτευχθεί δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε αύξηση της κατανάλωσης, θέτοντας ως δεδομένη την «εθελοντική» μείωση κατά 15% που έχει ήδη αποφασιστεί. Πλέον όμως φαίνεται πως μπαίνει στην ημερήσια διάταξη το στοιχείο της υποχρεωτικότητας σε περίπτωση που δημιουργηθεί κατάσταση «έκτακτης ανάγκης».

Στο μεταξύ, στη χώρα μας τις τελευταίες μέρες στήθηκε επικοινωνιακό «πανηγυράκι» για τη μεγάλη αύξηση της συμμετοχής των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στο ενεργειακό μείγμα ηλεκτροπαραγωγής, που κάποιες μέρες εντός του Οκτώβρη ξεπέρασε και το 60%. Το αποτέλεσμα αυτό βέβαια μπορεί να είναι πραγματικά καλό νέο για τα κέρδη των μεγάλων επενδυτών του χώρου των ΑΠΕ, ωστόσο όχι μόνο δεν θα υπάρξουν οφέλη για τη λαϊκή κατανάλωση, αλλά αντίθετα η συνέχιση της στρατηγικής της «πράσινης μετάβασης» θα φέρει νέα δεινά και θα βαθύνει την ενεργειακή φτώχεια του λαού. Το όλο πανηγύρι στήθηκε επειδή για κάνα-δυο μέρες η τιμή της MWh έπεσε κάτω από τα 170 ευρώ - έτσι κι αλλιώς δηλαδή εξωφρενική τιμή - αλλά αμέσως μετά «σκαρφάλωσε» ξανά στα 200 ευρώ. Σίγουρα πάντως η «μπάζα» που έκαναν οι εταιρείες των ΑΠΕ εκείνες τις μέρες ήταν τεράστια, αφού με σχεδόν μηδενικό κόστος παραγωγής πούλησαν τη MWh 160 και 170 ευρώ.