Από τη διαμαρτυρία της Παρασκευής

Οι συγκεντρωμένοι ζήτησαν για τον καταδικασμένο: «Εδώ και τώρα στη φυλακή. Δικαίωση των θυμάτων», όπως έγραφε το πανό τους.

Οπως τόνισε ο Δημήτρης Κουφαλάκος, μέλος της διοίκησης του ΠΜΣ, «η απόφαση του δικαστηρίου είναι προκλητική απέναντι στο λαϊκό αίσθημα. Είναι προκλητική γιατί μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος - και ειδικά για τέτοια εγκλήματα- πέφτει "στα μαλακά" (...). Ζήσαμε όλο αυτό το φιάσκο όπως εξελίχθηκε η δίκη, με την προσβολή απέναντι σε θύματα και μάρτυρες. Αυτό δείχνει τη σήψη και τα όρια της ίδιας της αστικής νομιμότητας και γι' αυτόν τον λόγο είμαστε σήμερα εδώ. Μια αστική νομιμότητα που ταυτόχρονα, και εμείς το έχουμε βιώσει μέσα από κινητοποιήσεις, μας απαγορεύει να είμαστε στους δρόμους, να προκηρύσσουμε απεργίες».

Οπως κατήγγειλε ο Βασίλης Παρασκευόπουλος, πρόεδρος του ΠΜΣ, με αστυνομική συνοδεία και τον σχετικό έλεγχο, οδηγήθηκε στο εσωτερικό του υπουργείου όπου συναντήθηκε με... υπάλληλο της γραμματείας του πρωτοκόλλου του υπουργού για να παραλάβει το ψήφισμα διαμαρτυρίας. Ο Β. Παρασκευόπουλος διαμαρτυρήθηκε στο γραφείο του υπουργού γι' αυτήν την απαράδεκτη στάση, και μετά την καταγγελία, τρεις συνδικαλιστές του Συλλόγου συναντήθηκαν με τη διευθύντρια του γγ του υπουργείου στην οποία επιδόθηκε το ψήφισμα διαμαρτυρίας.

Την Πέμπτη το απόγευμα το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών πραγματοποίησε επίσης διαμαρτυρία στην πλατεία Συντάγματος.

Ανακοίνωση για την προκλητική απελευθέρωση Λιγνάδη εξέδωσε η «Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων». Αρχικά αναφέρεται στην «κοκορομαχία» της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ για το με ποιανού νομοθεσία βγήκε έξω ο βιαστής. Στη συνέχεια αναδεικνύει τις διαχρονικές επισημάνσεις του ΚΚΕ για την αιτία των φρικιαστικών εγκλημάτων κατά ανηλίκων, που είναι το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα, την ανυπαρξία υποστηρικτικών δομών και για μια ουσιαστική αντεγκληματική πολιτική.

Τονίζει ανάμεσα σε άλλα: «Και με τη συγκεκριμένη απόφαση αποκαλύπτονται ξανά τα όρια της αστικής Δικαιοσύνης, που μπορεί να είναι "ευαίσθητη", ελαστική απέναντι ακόμη και σε τέτοια αποτρόπαια αδικήματα, ταυτόχρονα όμως είναι άτεγκτη και εξαντλεί την αυστηρότητά της απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, αξιοποιώντας όλο το νομοθετικό οπλοστάσιο που διαθέτει, απαγορεύοντας κινητοποιήσεις, ποινικοποιώντας συνδικαλιστές, συλλαμβάνοντας διαδηλωτές κ.ά.».

Και προσθέτει: «Αυτήν την Δικαιοσύνη προσπαθεί να βγάλει λάδι με την ανακοίνωσή της η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων ότι η "επίκληση και αξιοποίηση του γενικού αισθήματος δικαιοσύνης απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή, γιατί πολύ εύκολα μπορούμε να οδηγηθούμε σε εκτροπή προς τα λαϊκά δικαστήρια και την πυρά για τις μάγισσες της κάθε εποχής". Σε ό,τι αφορά το επιχείρημα της Ενωσης για "ανεξάρτητη Δικαιοσύνη" που αποτελεί εγγύηση, εδώ τα λόγια περιττεύουν... Πρόκειται για τη Δικαιοσύνη που με όλους τους τρόπους στηρίζει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, "τρέχοντας" να εγκρίνει επενδυτικά σχέδια, να βγάλει στο σφυρί την πρώτη κατοικία, να κηρύξει όλες σχεδόν τις απεργίες παράνομες, να ποινικοποιήσει την αγωνιστική και συνδικαλιστική δράση, να αθωώσει τις μεγάλες επιχειρήσεις στις περιπτώσεις που εργάτες σκοτώνονται ή σακατεύονται κ.ά. Εκεί βεβαίως κανένα από τα αστικά κόμματα δεν αμφισβητεί τη συνταγματικότητα, την αμεροληψία, την ανεξαρτησία των δικαστικών αρχών».

Και καταλήγει: «Δίκαια προκαλεί δυσαρέσκεια, αγανάκτηση και αντιδράσεις στον λαό η απελευθέρωση ενός ανθρώπου που έχει καταδικαστεί για τέτοια ειδεχθή εγκλήματα. Η πραγματική "εκτροπή" που φοβίζει το αστικό σύστημα και τη Δικαιοσύνη βρίσκεται ακριβώς στο ενδεχόμενο ο λαός να μη μένει αδρανής και απαθής απέναντι σε περιστατικά αδικίας, ανισότητας, καταπάτησης δικαιωμάτων κ.ο.κ. Αυτά είναι τα "λαϊκά δικαστήρια" που τους φοβίζουν. Το δικαίωμα του λαού να αντιδρά και να εκφράζεται μπροστά σε καθετί άδικο είναι αναφαίρετο και σε κάθε περίπτωση το δικαίωμα αυτό θα το διαφυλάξει ο ίδιος ο λαός. Δίπλα του στεκόμαστε με τις γνώσεις και τη δράση μας οι δικηγόροι που είμαστε απέναντι από την αστική Δικαιοσύνη και όσους στηρίζει».