Ρεπορτάζ από τη συζήτηση που διοργανώθηκε στο Φεστιβάλ της ΤΟ Πειραιά και των Κλαδικών Οργανώσεων Αττικής της ΚΝΕ
Στην εκδήλωση, στον χώρο των Λιπασμάτων, συμμετείχαν οι Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ (COSCO), Μαίρη Αγρογιάννη, παθολόγος στο ΓΝ Νίκαιας, μέλος του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ, Αλέκος Περράκης, πρόεδρος του ΣΕΤΗΠ, και Γιώργος Στεφανάκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων νομού Αττικής, εργαζόμενος στην «e-food».
Ηταν χαρακτηριστικές οι αναφορές τους καταρχάς στη δράση των κομμουνιστών συνδικαλιστών που μπήκαν μπροστά για την οργάνωση σωματείων κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Εκεί που «όλα φαίνονταν μαύρα», όπως ανέφερε ο Μάρκος Μπεκρής, μπήκαν μπροστά και κατάφεραν, «μιλώντας εργάτη τον εργάτη, αναδεικνύοντας ποια είναι η ανάγκη και το συμφέρον του, ποιος είναι ο αντίπαλος», να γεννηθεί η ΕΝΕΔΕΠ που πρωτοστάτησε και πρωτοστατεί στην οργάνωση των ηρωικών αγώνων που έφεραν θετικά αποτελέσματα και συνεχίζει για την κατοχύρωση των όσων απέσπασαν και τη διεύρυνσή τους.
Ο Γιώργος Στεφανάκης ανέδειξε το γεγονός ότι οι κομμουνιστές συνδικαλιστές μπήκαν μπροστά, ότι με τη δράση και το πλαίσιο που διαμορφώθηκε από τα σωματεία με τη συμβολή τους, 2.000 εργαζόμενοι του κλάδου στάθηκαν στο πλευρό των 115 που χτυπούσε η εργοδοσία. Οτι πρωτοστάτησαν για τη δημιουργία επιχειρησιακού σωματείου στην «e-food» «και εδώ στην Αττική και σε όλες τις μεγάλες πόλεις και οι εργαζόμενοι συνεχίζουν τις διεκδικήσεις τους γιατί δεν σταμάτησε ο αγώνας».
Η Μαίρη Αγρογιάννη ανέφερε ότι οι κομμουνιστές υγειονομικοί, κόντρα στα περί εθνικής ενότητας της ΝΔ και του «θα λογαριαστούμε μετά» του ΣΥΡΙΖΑ, βγήκαν μπροστά για να δώσουν κουράγιο, ελπίδα, να σπάσουν τον φόβο με το σύνθημα «Κάτω από τις μάσκες έχουμε φωνή» και πρόσθεσε ότι «είμαστε περήφανοι που η Ομοσπονδία, μας με τις ταξικές δυνάμεις στο τιμόνι, οργάνωσε και πραγματοποίησε την πρώτη κινητοποίηση υγειονομικών πανευρωπαϊκά εν μέσω πανδημίας και εν μέσω απαγόρευσης συγκεντρώσεων, τον Μάρτη του 2020 στο υπουργείο Υγείας», προκαλώντας και εδώ τεράστια αλληλεγγύη.
Οσο για το πώς συνδέονται τα καθήκοντα των κομμουνιστών συνδικαλιστών με το σύνθημα του Φεστιβάλ, ο Αλ. Περράκης ανέφερε ανάμεσα σε άλλα ότι «ο ρόλος του κομμουνιστή συνδικαλιστή είναι καταρχάς να είναι πρωτοπόρος στον χώρο εργασίας του. Να δίνει εκείνος το παράδειγμα και στην εργασία του και στην οργάνωση του αγώνα, βγαίνοντας μπροστά, εκφράζοντας καθημερινά την αλληλεγγύη, γνωρίζοντας τα προβλήματα και τους καημούς που αντιμετωπίζει ο κάθε συνάδελφος γύρω του αλλά και ταυτόχρονα να μπαίνει μπροστά για κάθε μορφή οργάνωσης, όπως είναι το σωματείο και μέσα από αυτό να ξεχωρίζουν και πρωτοπόροι εργαζόμενοι».
«Το ΚΚΕ», συμπλήρωσε ο Γιώργος Στεφανάκης, «είναι το κόμμα που γέννησε, γεννάει και θα γεννάει πρωτοπόρους μαχητές - ήρωες της εργατικής τάξης γιατί έχει την πρωτοπόρα θεωρία και την πρωτοπόρα συλλογική επαναστατική δράση μέσα σε μη επαναστατικές συνθήκες. Μέσα από αυτήν τη συλλογική πείρα οι κομμουνιστές που δρουν μέσα στο εργατικό κίνημα αντλούν τη δύναμη για να μπορέσουν να τραβήξουν σημαντικές μάζες εργαζομένων στην ταξική πάλη. Στην κατεύθυνση της ανατροπής αυτού του συστήματος, πρωτοστατώντας να φτιαχτεί μια μεγάλη, ισχυρή κοινωνική συμμαχία με τους φτωχούς αγρότες, αυτοαπασχολούμενους που θα πάνε κόντρα στα μονοπώλια και την εξουσία τους».
Η εμπειρία όλων μας, συμπλήρωσε η Μ. Αγρογιάννη, ειδικά την περίοδο της πανδημίας, ανέδειξε τις τεράστιες δυνατότητες της τεχνολογίας και της επιστήμης. Υπήρχε η δυνατότητα και έγινε πράξη να παραχθεί ένα καινούργιο εμβόλιο με μια προηγμένη τεχνολογία μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, δυνατότητες όμως για τον λαό που μπλοκάρει το καπιταλιστικό σύστημα.
Ο Μάρκος Μπεκρής επισήμανε ότι «έχουν λιώσει τα ποδάρια μας για να μπορέσει να ανακουφιστεί έστω και λίγο ο λαός από αυτήν την πολιτική, όμως αναδεικνύουμε στους συναδέλφους ότι για να ξεμπερδεύουμε μια κι έξω από τα βάσανά μας δεν αρκεί αυτό, αλλά χρειάζεται ένας άλλος πιο σπουδαίος αγώνας, για να γίνει η εργατική τάξη η κυρίαρχη του πλούτου που παράγει».