Οι εκπρόσωποι των Σωματείων μετέφεραν πολύτιμη πείρα από τους αγώνες που αναπτύχθηκαν απέναντι στο ενιαίο μέτωπο κυβέρνησης, εργοδοτών και των μηχανισμών του κράτους, μια πείρα που αποδεικνύει ότι η ταξική πάλη, με ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων στη δράση, με ένταση της διεκδίκησης και δυνάμωμα της αλληλεγγύης, με οδηγό το δίκιο των εργαζομένων και των οικογενειών τους, μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Ταυτόχρονα, επιβεβαιώνει ότι είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους η αποφασιστική συμμετοχή στην πάλη, η συσπείρωση στα σωματεία τους, γυρνώντας την πλάτη σε όσους καλλιεργούν την αναμονή και τις προσδοκίες για λύσεις στα προβλήματά τους μέσα από κυβερνητικές εναλλαγές.

Οπως ειπώθηκε, τόσο εισηγητικά από τον Ζώη Μπρέστα, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, που άνοιξε την εκδήλωση, όσο και στο κλείσιμο, από τον Μάριο Καρεκλά, πρόεδρο του Σωματείου, στόχος της πρωτοβουλίας είναι να συμβάλει ώστε να δυναμώσει η συζήτηση μέσα στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, να ανέβει το «αξιόμαχο» του εργατικού κινήματος, να αντιστοιχηθεί η αγωνιστική απάντηση με την επίθεση που εξαπολύουν η αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και οι συμμαχίες της.

Συμμετείχαν εκπρόσωποι από δεκάδες εργατικά σωματεία της Θεσσαλονίκης αλλά και γύρω πόλεων, πολλοί εργαζόμενοι από μια σειρά χώρους δουλειάς.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με γλέντι οικονομικής ενίσχυσης του αγώνα των σωματείων με τη μουσική συντροφιά του Δημήτρη Χόντα και της Μαρίας Γιαννούλη.

Ο Νίκος Τζανετής, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Μεταλλείων και Λατομείων Βορείου Ελλάδας και μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων Ελλάδας, αναφέρθηκε στη σκληρή - ανυποχώρητη μάχη 10 μηνών, που δόθηκε ενάντια στην πρώτη προσπάθεια συνδικαλιστικής απόλυσης από την EDILMAC, με την αξιοποίηση του νόμου - έκτρωμα Χατζηδάκη. Εναν αγώνα νικηφόρο, που δόθηκε πολύμορφα και με τη στήριξη της εργατικής τάξης όλης της χώρας. Αλλά και στην πάλη των μεταλλωρύχων για καλύτερους μισθούς και όρους δουλειάς, για ουσιαστικά μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας στα μεταλλεία Χαλκιδικής και στις κατακτήσεις που πέτυχαν.

Οπως είπε, στα μεταλλεία οι εργοδοσίες («Ελληνικός Χρυσός», εργολάβος «EDILMAC» κ.ά.) και η κυβέρνηση «έφαγαν τα μούτρα τους» στην προσπάθειά τους να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους και να επιβάλουν «σιγή νεκροταφείου» στους χώρους δουλειάς. Νόμιζαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα ξεμπερδέψουν με το Συνδικάτο, με την οργάνωση και την πάλη των μεταλλωρύχων.

«Οι μεταλλωρύχοι δουλεύουμε σε ένα μεταλλείο που εξορύσσουμε πολύτιμα ορυκτά με τεράστια αξία. Δουλεύουμε στα 400 μέτρα κάτω από τη γη, χωρίς επαρκή αερισμό, σε στοές υποστηριγμένες ανεπαρκώς, με ασυντήρητα μηχανήματα, εκτεθειμένοι σε πολλές επικίνδυνες χημικές ουσίες και παίρνουμε ψίχουλα, αν σκεφτεί κανείς τον αμύθητο πλούτο που παράγουμε».

Και πρόσθεσε ότι «απέναντι σε αυτή την κατάσταση φωτεινό παράδειγμα αποτελούν οι κατακτήσεις που έχει καταφέρει να πετύχει το Συνδικάτο στον ενάμιση χρόνο από την ίδρυσή του στην εργολαβική εταιρεία "EDILMAC". Βελτίωση των συνθηκών εργασίας και μέτρα προστασίας της ΥΑ, αποτροπή απολύσεων, αυξήσεις μισθών 16,5% για τους πιο χαμηλόμισθους συναδέλφους, μία σειρά άλλων παροχών όπως γάλα, μέρες αδείας κ.ά. είναι μερικά από αυτά που έχουμε καταφέρει και σε εργολάβο μάλιστα, που όλοι μας ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Τέλος η προσαύξηση του Σαββάτου και αυτήν θα την κερδίσουμε! Είμαστε βέβαιοι!

Οι μεταλλωρύχοι μπορούμε όλοι μαζί ενωμένοι - εργαζόμενοι της "Ελληνικός Χρυσός" και εργολαβικοί - να βάλουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες, παραμερίζοντας τους γνωστούς "νεροκουβαλητές" της εταιρείας που λειτουργούν ως "πέμπτη φάλαγγα" ανάμεσά μας, τρομοκρατώντας τους εργάτες, σπέρνοντας την ηττοπάθεια και ξεπουλώντας τους αγώνες των μεταλλωρύχων».

«Φάνηκε ξεκάθαρα κόντρα σε όλους αυτούς που μοιρολατρούν, που παπαγαλίζουν πως οι αγώνες φάγανε τα ψωμιά τους, που θέλουν τους εργάτες μόνους και φοβισμένους, κόντρα και σε "στοιχεία" που προσπάθησαν να διασπάσουν και να βάλουν τρικλοποδιές στην προσπάθειά μας, ότι οι εργαζόμενοι ενωμένοι, με σχέδιο και πλαίσιο που προκύπτει από τις δυνατότητες και τις ανάγκες των ίδιων, με γενικές συνελεύσεις και μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες, μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω, να βάλουν ολόκληρα μεγαθήρια στα σχοινιά. Σκεφτείτε πού θα ήταν οι 125 απολυμένοι εργαζόμενοι της εταιρείας, πού θα ήταν οι χιλιάδες μισθωτοί συνάδελφοι αν ακούγαμε όλους αυτούς που μας έλεγαν πως "δεν γίνεται τίποτα"», είπε ο Ηλίας Νεοχωρίτης, πρόεδρος του Σωματείου εργαζομένων «e-food» Θεσσαλονίκης, του Σωματείου που αποτελεί άλλη μια κατάκτηση των εργαζομένων και επιστέγασμα του αγώνα τους.

Επισήμανε την καθοριστική σημασία που είχε ο πανελλαδικός συντονισμός με τους συναδέλφους τους σε μια σειρά από πόλεις της Ελλάδας (Αθήνα, Λάρισα, Πάτρα κ.λπ.), αλλά και τη συμβολή του κλαδικού Συνδικάτου στο οποίο απευθύνθηκαν, το ΣΕΤΕΠΕ. «Δεν θα είχαμε καταφέρει τίποτα, αν δεν απλώναμε χέρι σε όλους όσοι εργάζονται στον κλάδο ανεξαρτήτου ειδικότητας ή επιχείρησης και αν δεν βάζαμε στην πρώτη γραμμή του διεκδικητικού πλαισίου μας και τα γενικά προβλήματα που μας ταλανίζουν όλους (ΒΑΕ - κλαδική ΣΣΕ).

Επίσης αυτή η νίκη μας ήταν αποτέλεσμα της αλληλεγγύης εργαζομένων και σωματείων από μια σειρά κλάδους και χώρους, που εκφράστηκε με πάρα πολλούς τρόπους. Η αλληλεγγύη του λαού γονάτισε και την ίδια την εταιρεία. Ο λαός είναι με τους εργάτες! Γιατί ο λαός είναι οι ίδιοι οι εργάτες!».

Ο Αγγελος Γεράκης, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσσαλονίκης, αναφέρθηκε στις συνθήκες που επικρατούν στον χώρο των Κατασκευών και στην υπογραφή ΣΣΕ, που είναι αποτέλεσμα πολύχρονου και επίμονου αγώνα της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και των εργαζομένων του κλάδου.

Οπως είπε, «η επιτυχία της υπογραφής κλαδικής ΣΣΕ μετά από χρόνια είναι αποτέλεσμα του οργανωμένου αγώνα, των πανελλαδικών απεργιακών κινητοποιήσεων και των παρεμβάσεων της Ομοσπονδίας και των οικοδομικών σωματείων μέσα στους χώρους δουλειάς. Αποτελεί ένα πολύ μεγάλο όπλο στα χέρια των οικοδόμων, που θα αξιοποιηθεί άμεσα και ουσιαστικά για νέες κατακτήσεις και βελτίωση των όρων δουλειάς και ασφάλισης».

Στάθηκε στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στην ιδιωτική οικοδομή και αφορά την κλοπή των ενσήμων τους, αλλά και στις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες, όπου το μέσο μεροκάματο έχει συγκρατηθεί γύρω στα 45 ευρώ, αλλά έχει αυξηθεί η εντατικοποίηση της δουλειάς με πολλές ώρες εργασίας. Στους εργαζόμενους που δουλεύουν σε υπεργολάβους το μεροκάματο είναι μικρότερο και το πρόβλημα του ενσήμου οξυμένο.

«Παρά τη μεγάλη βύθιση της οικοδομικής δραστηριότητας τα προηγούμενα χρόνια, όχι μόνο δεν το βάλαμε κάτω, αλλά οργανώσαμε την πάλη μας, είχαμε συνεχείς παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς. Οι ζωντανές Συνελεύσεις μέσα σε μαζικούς χώρους έπαιξαν βασικό ρόλο για να οργανώνεται η πάλη, να εξειδικεύονται τα αιτήματα, να μπαίνουν συνεργεία στη μάχη, να γίνονται υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων. Οι μάχες που δόθηκαν στο εργοτάξιο του αεροδρομίου και στα εργοτάξια του μετρό για την υπογραφή εργοταξιακής ΣΣΕ έδωσαν αέρα στους συναδέλφους, έγινε κτήμα τους η ανάγκη υπογραφής κλαδικής Σύμβασης.

(...) Η ΣΣΕ αποτελεί δίχτυ προστασίας για να έχουμε συγκροτημένα δικαιώματα, θα βοηθήσει όχι μόνο να βελτιωθεί το κατώτερο μεροκάματο άμεσα, αλλά θα συμβάλει να βελτιωθεί και το μέσο μεροκάματο. Θα βελτιωθεί άμεσα το ύψος του ενσήμου σε όλο τον κλάδο.

Τώρα χρειάζεται να δυναμώσει, να ενταθεί η πάλη για την εφαρμογή της σε όλους τους χώρους δουλειάς. Η κήρυξη της υποχρεωτικότητας και της επέκτασης της εφαρμογής της κλαδικής Σύμβασης σε όλο τον κλάδο, πέραν των εργοδοτικών οργανώσεων που την υπέγραψαν και εκπροσωπούν την πλειοψηφία των εργοδοτών, πρέπει να γίνει από την κυβέρνηση και τον υπουργό Εργασίας».

Ο Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος της Ενωσης Εργαζομένων Διακίνησης Εμπορευματοκιβωτίων στις προβλήτες του Πειραιά, μετέφερε την πείρα από τον αγώνα των εργαζομένων στο λιμάνι απέναντι στο μεγαθήριο της COSCO.

Οπως είπε, το κύμα αλληλεγγύης που εκφράστηκε «μας έδωσε τεράστια δύναμη, υπομονή, κουράγιο στον δύσκολο αλλά δίκαιο αγώνα μας. Μας γεμίζει ακόμη περισσότερη δύναμη να συνεχίσουμε σε αυτόν τον δρόμο και να έχουμε φάρο το δίκιο των εργαζομένων και συνολικά της τάξης μας. Να ξεμπερδεύουμε με λογικές που δημιουργούν αυταπάτες ότι εργάτες και εργοδότες μπορούν να τα βρουν σε μια δίκαια μοιρασιά, ότι μπορεί να υπάρξει "win - win" για όλους, όπως έλεγαν και λένε ακόμα και σήμερα όλες οι κυβερνήσεις για την επένδυση της COSCO».

Σημείωσε ότι αυτό που τρέμουν κυβέρνηση και εργοδοσία είναι ο μαζικός αγώνας. «Γι' αυτόν το λόγο αντί να υπογράψουν τόσο καιρό τη ΣΣΕ, προσπαθούσε με κάθε τρόπο η εργοδοσία να καταστείλει τους αγώνες μας, επιστρατεύοντας ΜΑΤ, ΟΥΚ, αύρες, Λιμενικό.

Φάγανε τα μούτρα τους ξανά και ξανά, για να βάλουν μέσα για δουλειά μια χούφτα απεργοσπάστες, κινητοποίησαν εκατοντάδες αστυνομικούς, λιμενικούς κ.λπ. Εφαγε τα μούτρα της και η κυβέρνηση, που πήρε τον ρόλο του μπράβου και του μαντρόσκυλου της COSCO.

(...) Συνεχίζουμε στον δρόμο που έχουμε χαράξει, μαζικοποιούμε και δυναμώνουμε τους αγώνες, οργανωνόμαστε ώστε να κερδίσουμε αυτά που δικαιούμαστε, αυτά που στερούν από τις οικογένειές μας».

Αναφέρθηκε όμως και στην αντιπαράθεση, που το τελευταίο διάστημα δυναμώνει μεταξύ των εφοπλιστών, άλλων επιχειρηματιών, δημοτικών αρχών και Επιμελητηρίων του Πειραιά με την COSCO. Οπως είπε, εργοδότες στη Ζώνη σηκώνουν «αντιαποικιακό» αγώνα, κρεμούν πανό ενάντια στο «κινεζικό μονοπώλιο». «Είναι ανταγωνισμοί όχι για τα δικά μας συμφέροντα και τις ζωές μας, αλλά για τη μοιρασιά της λείας των υποδομών για το ποιος θα επεκτείνει περισσότερο τις μπίζνες τους. Αυτοί που τάχα εναντιώνονται στην COSCO, από τη μέρα που έγινε το εργοδοτικό έγκλημα σε βάρος του Μήτσου, άφησαν στην άκρη τις διακηρύξεις τους και τις κόντρες τους, για να θάψουν όλοι μαζί τις ευθύνες για τον θάνατο του συναδέλφου μας. Τους ένωσε το κοινό συμφέρον, που είναι η εκμετάλλευση των εργατών».

Και τόνισε ότι η μάχη που δόθηκε «έκανε καθαρό ποιον έχουμε απέναντί μας. Από τη μια την ίδια την εργοδοσία της COSCO, που πλουτίζει πάνω στις δικές μας πλάτες, γενικεύοντας τις συμβάσεις μερικής απασχόλησης, δηλαδή μισή ζωή για εκατοντάδες συναδέλφους. Από την άλλη, την ίδια την κυβέρνηση αλλά και τις προηγούμενες, που τρέχουν να προστατέψουν με κάθε τρόπο τα κέρδη της COSCO, βγάζοντας ΚΑΘΕ δίκαιη απεργιακή μας κινητοποίηση παράνομη, στέλνοντας όλες τις δυνάμεις καταστολής να χτυπήσουν εμάς τους εργάτες που γεμίσαμε κέρδη τον όμιλο της COSCO».

«Το σύνθημα "αδέλφια από τη ΛΑΡΚΟ είμαστε μαζί σας, σάρκα από τη σάρκα σας, ψυχή από την ψυχή σας" και αντίστοιχα για τους άλλους χώρους δεν είναι έμπνευση του ποιητή, είναι στιχάκι που χάραξε ανεξίτηλα ο κοινός αγώνας», είπε ο Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του Σωματείου εργαζομένων ΛΑΡΚΟ στο εργοστάσιο της Λάρυμνας.

Αναφέρθηκε στις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας (έχει στο υπέδαφός της το 90% των συνολικών κοιτασμάτων νικελίου και κοβαλτίου σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση) και στη δυνατότητα η ΛΑΡΚΟ να αναπτυχθεί μέσα από τον εκσυγχρονισμό της, την παραπέρα ανάπτυξή της, το άνοιγμα χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας με όρους σταθερής εργασίας και αμοιβές που να αντεπεξέρχονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Αναφέρθηκε στην πορεία της ΛΑΡΚΟ από την ίδρυσή της το 1960 μέχρι και σήμερα που η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας στα βήματα των προηγούμενων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, συγκυβέρνηση), έβαλε μπροστά το διαχρονικό σχέδιο απαξίωσης και εκποίησης.

«Πριν 28 μήνες, μέσα από την εκκαθάριση εν λειτουργία ξεκίνησε την εντατική απαξίωση. Από τη μία, με συρρίκνωση της δραστηριότητας άρχισε να διαμορφώνει όρους ξεπουλήματος ή ακόμη και κλεισίματος. Από την άλλη, με περικοπές μισθών και δικαιωμάτων, άρχισε να προετοιμάζει τις απολύσεις όλων των εργαζομένων και τους νέους όρους σύγχρονης σκλαβιάς», είπε.

Μιλώντας για την οργάνωση του αγώνα, σημείωσε ότι «παραμερίζοντας τις επιμέρους διαφορές, βασιστήκαμε στις συνθήκες εργασίας στη ΛΑΡΚΟ που είναι σκληρές, είτε στα νταμάρια εξόρυξης είτε στο εργοστάσιο επεξεργασίας.

Η ανταπόκριση στο άνοιγμα σε άλλα επαγγέλματα της περιοχής, που εξαρτώνται από τη λειτουργία και το εισόδημα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, σε συνδυασμό με τη μεγάλη πανελλαδική έκφραση αλληλεγγύης, μας έδειξε τους φυσικούς συμμάχους.

Μέσα από αυτόν τον αγώνα μάθαμε να συζητάμε συλλογικά, ανοιχτά, επιδιώκοντας τη συμμετοχή στις διεργασίες λήψεων αποφάσεων των εργαζομένων και αυτό διαμόρφωνε περιεχόμενο, αιτήματα και μορφές αγώνα που γινόντουσαν κτήμα των ίδιων των εργαζομένων».

Και κατέληξε: «Στη ΛΑΡΚΟ αποδείχτηκε ότι μπορούμε να κουβεντιάζουμε, να αποφασίζουμε, να μας εμπιστεύονται οι εργαζόμενοι, να συσπειρώνονται στα σωματεία και να υλοποιούμε με επιτυχία. Ετσι αντέξαμε 28 μήνες. Δεν μετανιώνουμε για τον δρόμο της σύγκρουσης που έχουμε πάρει. Είμαστε περήφανοι που μέσα σε αυτόν τον αγώνα γνωριστήκαμε καλύτερα μεταξύ μας, βγήκαν μπροστά οι γυναίκες και τα παιδιά μας, ανταμώσαμε με άλλους συναδέλφους από άλλους χώρους. Αν γύριζε ο χρόνος πίσω, χωρίς δισταγμούς, πάλι τον ίδιο δρόμο θα βαδίζαμε».

Στο γεγονός ότι η «πλάτη» που έβαλαν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι εργαζόμενοι φάνηκε να άνοιξε την όρεξη της εταιρείας για τη νέα επίθεση, αφού την εξέλαβε ως αδυναμία, αλλά και στο όργιο καταστολής και διώξεων σε βάρος του αγώνα των εργαζομένων στα «Πετρέλαια Καβάλας» από κυβέρνηση και εργοδοσία, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ο Στέργιος Τσάγκας, γενικός γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στα «Πετρέλαια Καβάλας», τονίζοντας ότι η κυβέρνηση πριν στείλει όπλα για την επίτευξη της «ειρήνης» στην Ουκρανία, πολλοστές φορές λειτουργώντας με αυταρχισμό και καταστολή έστειλε τα ΜΑΤ και χημικά σε κάθε κατηγορία πολιτών.

Η εταιρεία, αφού άνοιξε τα φτερά της σε άλλες περιοχές, ελαχιστοποίησε τη δραστηριότητά της στην Καβάλα και με την πανδημία και σε συνδυασμό με την πτώση των διεθνών τιμών πετρελαίου ζητά κρατική ενίσχυση 75 εκατ. επικαλούμενη ζημίες. Ταυτόχρονα ζητά από τους εργαζόμενους να δεχθούν και νέες μειώσεις στους μισθούς. Τον Μάρτη του 2021, εγκρίνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενίσχυση της εταιρείας μέσω δανείων ύψους 100 εκατ. (τα 90,5 με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου). «Αμέσως ζητά από τους εργαζόμενους να αποδεχθούν σχέδιο αναδιάρθρωσης - εκσυχρονισμού που προβλέπει εθελούσιες αποχωρήσεις - απολύσεις, κατάργηση θέσεων εργασίας και τμημάτων κάτω του ελάχιστου αριθμού ασφαλούς λειτουργίας των 250 ατόμων, αύξηση του ωραρίου εργασίας, κατάργηση όλων των καταβαλλόμενων σήμερα επιδομάτων κ.λπ. Στόχος της η μεγιστοποίηση των κερδών με κάθε κόστος, ακόμη και της ασφαλούς λειτουργίας του εργοστασίου.

Οι εργαζόμενοι σε πρώτη φάση καλύπτουν χωρίς πληρωμή τις κενές θέσεις του οργανογράμματος, ενώ 21 Δεκέμβρη εκδιώχνονται βιαίως από το εργοστάσιο με την αξιοποίηση 450 ανδρών των MΑΤ και τη σύλληψη και τη μήνυση της πλειοψηφίας αυτών. Οι εργαζόμενοι από τις αρχές του 2022 προχωρούν σε επίσχεση εργασίας και η "Energean" προχώρησε στην απόλυση ανά γκρουπ, της πλειοψηφίας των εργαζομένων, ξεκινώντας από τα μέλη του ΔΣ του σωματείου. Και ενώ διατείνονταν ότι μόλις φύγουν οι "τραμπούκοι" εργαζόμενοι σε δυο μέρες θα ξεκινούσε την επαναλειτουργία του εργοστασίου, παραμένει 7 μήνες χωρίς παραγωγή.

Εμείς οι εργαζόμενοι, απέναντι σε οποιοδήποτε σχέδιο επιβούλευσης της ασφάλειας της δικής μας, των παιδιών μας, αλλά και της περιοχής, θα δώσουμε αγώνα όπως τόσα χρόνια ξέρουμε, αλληλέγγυοι με αξιοπρέπεια και σεβασμό σε όποιον αγωνίζεται».