Το ...στάξιμο από την ουρά του γαϊδάρου θυμίζει η συζήτηση εδώ και βδομάδες σχετικά με τη χρήση ή όχι της μάσκας προστασίας σε κλειστούς χώρους. Γιατί όσο η κυβέρνηση «μαδάει τη μαργαρίτα» για το πώς και το πού «βγάζουμε τη μάσκα», η μετάδοση του κορονοϊού συνεχίζεται, η επιδημιολογική επιτήρηση έχει πάει περίπατο, με τα διαγνωστικά τεστ να είναι ελάχιστα καθημερινά και η ευθύνη μετατοπίζεται πια ολοκληρωτικά σε ατομικό επίπεδο. Χαρακτηριστική άλλωστε είναι η άρση της υποχρεωτικότητας της μάσκας σε αεροδρόμια και αεροπλάνα, με τη «σύσταση» από τους αερομεταφορείς στα ευάλωτα άτομα να συνεχίζουν να τη φορούν για να «αυτοπροστατευτούν». Κι ενώ με ευθύνη της κυβέρνησης γίνεται «λύσσα» η συζήτηση γύρω από τη μάσκα, οι μισοί ασθενείς που νοσηλεύονται σε ΜΕΘ με κορονοϊό είναι εμβολιασμένοι, όταν τον περασμένο Αύγουστο το ποσοστό των εμβολιασμένων σε ΜΕΘ ήταν κάτω από 30%, αποδεικνύοντας ότι οι εμβολιασμοί όσο αναγκαίοι κι αν είναι, από μόνοι τους δεν επαρκούν για την ουσιαστική προστασία. Οσο για τα νοσοκομεία, αυτά στενάζουν είτε από τις ελλείψεις είτε από την επιχειρηματική δράση που πολιορκεί κάθε ανάγκη εργαζομένων και ασθενών. Και βέβαια, το ...ραντεβού με την πανδημία παραμένει ανοιχτό για το ερχόμενο φθινόπωρο, όπως προειδοποιούν πολλοί επιστήμονες, αφού πρώτα κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι θα έχουν φέρει σε πέρας άλλη μια τουριστική σεζόν. Κάπως έτσι η μάσκα γίνεται για μια ακόμα φορά «φερετζές» για το έγκλημα διαρκείας που συντελείται σε βάρος του λαού.