«Ο πόλεμος που έρχεται δεν είναι ο πρώτος / Πριν απ' αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι. / Οταν τελείωσε ο τελευταίος, υπήρχαν νικητές και νικημένοι. / Στους νικημένους, ο φτωχός λαός πέθαινε από την πείνα / Στους νικητές ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο»...

Στους λαούς, σήμερα της Ουκρανίας και της Ρωσίας, όπως χτες της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Συρίας και τόσων άλλων, στάλθηκε το βράδυ της Παρασκευής ένα στεντόρειο μήνυμα αλληλεγγύης, ένα ηχηρό κάλεσμα πύκνωσης των γραμμών του κοινού αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστές που «με των λαών το αίμα» μοιράζουν κέρδη κι αγορές.

Το Σύνταγμα «βούλιαξε» από τους χιλιάδες εργαζόμενους, νέους και νέες από κάθε γωνιά του Λεκανοπεδίου έδωσαν το μαχητικό τους «παρών» στο συλλαλητήριο της ΚΟ Αττικής στο Σύνταγμα, με κεντρικό ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα. Ενωσαν τη φωνή τους στο σύνθημα «Οχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο». Διεκδίκησαν να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας μας στο ιμπεριαλιστικό μακελειό, στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Βροντοφώναξαν ότι δεν δέχονται να πληρώσει ο λαός τον λογαριασμό και του πολέμου, όπως προηγουμένως της καπιταλιστικής ανάπτυξης, την ακρίβεια που εξανεμίζει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα και τη μεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια.

Γιατί ξέρουν πως «η ειρήνη τους κι ο πόλεμός τους μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα (...) Ο πόλεμος γεννιέται απ' την ειρήνη τους (...) Ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους»!

Κι ενώ το Σύνταγμα αντιλαλούσε αποσπάσματα απ' το «Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου» του Μπ. Μπρεχτ, λίγο πριν τις 8 το βράδυ άρχισαν να συρρέουν οι μαζικές προσυγκεντρώσεις από Ομόνοια, Κάνιγγος και Προπύλαια, ντύνοντας τους στίχους με τις κόκκινες σημαίες τους, φορτίζοντας τον χώρο με τη μαχητικότητά τους. Εργάτες και υπάλληλοι, συνταξιούχοι, νέοι, μαθητές, φοιτητές, άντρες και γυναίκες, πολλοί με τα παιδιά τους, άνθρωποι κάθε ηλικίας.

Μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αγωνιστές που συμπορεύονται μαζί τους και που θέλησαν με την παρουσία τους να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα καταδίκης του ιμπεριαλιστικού πολέμου, να απαιτήσουν την απεμπλοκή της Ελλάδας από αυτόν, να κάνουν καθαρό πως οι αγώνες και οι διεκδικήσεις του λαού δεν θα ανασταλούν, να απαντήσουν στον αντικομμουνισμό που δυναμώνει, ύψωσαν σημαίες και γροθιές, ένωσαν τις φωνές τους στα συνθήματά τους, συγκρότησαν ένα μεγαλειώδες συλλαλητήριο, πήραν τη θέση τους, ο ένας δίπλα στον άλλον, όλοι μαζί πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, σε αυτή των λαών!

Τα πανό και τα συνθήματά τους αποτύπωναν τη δική τους θέληση, την αλήθεια που συστηματικά και μεθοδευμένα «θάβεται» όταν δεν διαστρεβλώνεται για να συκοφαντηθεί: «ΝΑΤΟ και Ρωσία τη Γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν», «Για των μονοπωλίων τους ανταγωνισμούς οι ιμπεριαλιστές ματώνουν τους λαούς», «Διέξοδο στον πόλεμο θα δώσει ο λαός, ανίκητος δεν είναι ο ιμπεριαλισμός».

Διατράνωναν την απόφασή τους να συνεχίσουν τον αγώνα γιατί: «Υπερδύναμη δεν είναι ΝΑΤΟ - Ρώσοι - Αμερικανοί! Η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί!» και «Δεν διαλέγουμε στρατόπεδο ληστών, μόνη μας ελπίδα η πάλη των λαών»!

Χιλιάδες ήταν εκεί, περισσότεροι ακόμα στον αγώνα κάθε μέρα, γιατί όπως «επέμεινε» ο Μπρεχτ απ' τα μεγάφωνα: «Στρατηγέ, ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ. / Ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει. / Μόνο που έχει ένα ελάττωμα: Ξέρει να σκέφτεται».