Πρόκειται, άλλωστε, για την 5η Σύνοδο της Επιτροπής, η οποία συστάθηκε το 2000, στο πλαίσιο της Συμφωνίας Οικονομικής Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας και επανενεργοποιείται 11 χρόνια μετά από την τελευταία συνεδρίασή της, τον Οκτώβρη του 2010, δείγμα κι αυτό ότι στο παρασκήνιο «τρέχουν» εξελίξεις.

Από κοντά και ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης, που την Πέμπτη, μιλώντας σε τηλεδιάσκεψη που είχε με τους επικεφαλής των πρεσβειών και των μόνιμων αντιπροσωπειών της Ελλάδας στο εξωτερικό, για τις «βασικές προτεραιότητες» της «εξωτερικής πολιτικής» της κυβέρνησης το 2022, τόνιζε την «ετοιμότητα της Ελλάδας για διάλογο με βάση τη διεθνή νομιμότητα». Επαναλάμβανε, δε, τη «σημασία οι δίαυλοι επικοινωνίας με την Τουρκία να μείνουν ανοιχτοί σε όλα τα επίπεδα», ενώ τόνιζε ότι η κυβέρνηση «επιδιώκει εντατικοποίηση των επαφών για θέματα στα οποία οι δύο χώρες οφείλουν και μπορούν να συνεργάζονται», τα οποία εμπίπτουν στη λεγόμενη «θετική ατζέντα», τις μπίζνες, όπου «η συνεργασία μπορεί να είναι αμοιβαία επωφελής», όπως είπε.

Θυμίζουμε ότι τα υπουργεία Εξωτερικών των δύο χωρών παράλληλα με τις διερευνητικές επαφές αλλά και τα ΜΟΕ που συζητιούνται σε στρατιωτικό επίπεδο, και σε πλαίσιο ΝΑΤΟ - συνομιλίες που αναμένεται να επαναληφθούν το επόμενο διάστημα - «τρέχουν» σε επίπεδο υφυπουργών, εδώ και μήνες, επαφές επί 25 θεματικών της «θετικής ατζέντας» όπου κατέληξαν οι δυο πλευρές και η οποία περιλαμβάνει: Οικονομική και επιχειρηματική συνεργασία, Μεταφορές και Τηλεπικοινωνίες, Τεχνολογία, Ενέργεια, Τουρισμό, Ναυτιλία, Εκπαίδευση, Κοινωνική Ασφάλιση, Υγεία και Περιβάλλον. Δηλαδή μια σειρά σχέδια για μπίζνες που αν προχωρήσουν κρίνεται ότι θα βοηθήσουν να «ξεκλειδώσει» και το μεγαλύτερο παζάρι, για τις θαλάσσιες ζώνες και ευρωατλαντικής κοπής ρυθμίσεις.

Οι «αποκαλύψεις» αυτές αξιοποιήθηκαν για να ξανανοίξει η συζήτηση για τους όρους που θα πρέπει να περιλαμβάνει ένας συμβιβασμός με την Τουρκία, για να «τρέξουν» τα σχέδια συνεκμετάλλευσης και να διασφαλιστεί η ΝΑΤΟική συνοχή στην περιοχή, σε συνθήκες που οξύνεται η αντιπαράθεση με Κίνα και Ρωσία.

Αλλωστε, η συζήτηση αυτή γίνεται με φόντο ακριβώς τις διεργασίες που δρομολογούν τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή και το παζάρι ΗΠΑ - Τουρκίας που φουντώνει, όπως δείχνουν κινήσεις όπως η «απόσυρση» των ΗΠΑ από τη στήριξη του αγωγού «EastMed» και το «πάγωμα» της υπόθεσης για κυρώσεις στην τουρκική τράπεζα Halkbank, οι κινήσεις αποκατάστασης των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ και τις χώρες του Κόλπου, η συζήτηση για τους όρους συμμετοχής της τουρκικής αστικής τάξης στους ενεργειακούς σχεδιασμούς στην Ανατ. Μεσόγειο.

Με φόντο αυτές τις εξελίξεις, η συζήτηση ξαναφουντώνει για το αν τα συμφέροντα της αστικής τάξης μπορούν να διασφαλιστούν με έναν συμβιβασμό που θα περιλαμβάνει «μια ώρα αρχύτερα» και πιο διακριτές παραχωρήσεις, ή αν προτιμότερο είναι ένα παρατεταμένο παζάρι για περισσότερα ανταλλάγματα, αλλά με το ενδεχόμενο να οδηγήσει σε «de facto» πιο «επώδυνους» συμβιβασμούς.

Σε κάθε περίπτωση - όπως έχει αποδείξει και όλη η έως τώρα πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων - πρόκειται για πλευρές του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος, αφού η κοινή πυξίδα όλων είναι η αναβάθμιση των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης, σε ανταγωνισμό της και με την τουρκική, και μέσα από τους αναβαθμισμένους ρόλους στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, σφαιρών επιρροής.

Τα σχέδια αυτά όχι μόνο δεν μπορούν να διασφαλίζουν την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, αλλά αντίθετα βυθίζουν ολοένα και περισσότερο στη δίνη των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδίων και ανταγωνισμών, με το γκριζάρισμα του Αιγαίου, της Ανατ. Μεσογείου και της κυπριακής ΑΟΖ, εκθέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο τον ελληνικό, τον κυπριακό και τους άλλους λαούς της περιοχής.