«Πλην Λακεδαιμονίων» σχολίαζε η «Καθημερινή» για τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στην Ελληνογαλλική Συμφωνία για την αγορά των «Rafale» και των φρεγατών, καταγράφοντας με ικανοποίηση την «εθνική στάση» που επέδειξαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, υπερψηφίζοντας τη σχετική συμφωνία. Το πρόβλημά τους βέβαια δεν είναι τα αεροπλάνα και τα πλοία, που η αγορά τους έχει άλλωστε μεγάλες γεωπολιτικές και επιχειρηματικές «ουρές». Το πραγματικό τους πρόβλημα είναι ότι το ΚΚΕ αποκαλύπτει την πραγματική σκοπιμότητα των εξοπλισμών, που δεν είναι βέβαια η προάσπιση της άμυνας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων για το συμφέρον του λαού, αλλά η υπηρέτηση των σχεδιασμών της αστικής τάξης και των ευρωατλαντικών συμμάχων της, στον ανταγωνισμό τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Αυτό που τους κάθεται πραγματικά στο λαιμό, είναι ότι το ΚΚΕ δεν συντάσσεται με την «εθνική ομοψυχία» που «σφραγίζουν» τα συμφέροντα της αστικής τάξης και προϋποθέτει να σέρνεται ο λαός πίσω από τις επιδιώξεις και τους σκοπούς της, μετρώντας ο ίδιος τη μια ήττα μετά την άλλη. Θα έπρεπε πάντως ο συντάκτης της «Καθημερινής» να είναι πιο προσεχτικός στην επιλογή των τίτλων. Θυμίζουμε ότι το «πλην Λακεδαιμονίων» χρησιμοποιήθηκε ξανά για το ΚΚΕ την περίοδο των εθνικιστικών συλλαλητηρίων για την τότε ΠΓΔΜ, στα οποία συμμετείχαν όλα τα αστικά κόμματα. Μόνο το ΚΚΕ προειδοποιούσε τον λαό ότι πίσω απ' αυτό το παραλήρημα κρυβόταν το παζάρι για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, με την ένταξη της σημερινής Β. Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, όπως και έγινε, με την ιμπεριαλιστική Συμφωνία των Πρεσπών...

Τα πρόστιμα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που συνεχίζονται, για «παράνομες κρατικές ενισχύσεις» στη ΛΑΡΚΟ, αξιοποιούν για άλλη μια φορά η κυβέρνηση και τα επιτελεία της για να επιταχύνουν τη διαδικασία εκκαθάρισης και πώλησης της εταιρείας. Για να το πετύχουν αυτό, καλλιεργούν κλίμα εναντίωσης στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, που παλεύουν για να μείνει η ΛΑΡΚΟ ενιαία, να μη χαθεί καμιά θέση εργασίας, να αξιοποιηθεί ο ορυκτός πλούτος προς όφελος του λαού. Ο αγώνας αυτός έχει προκαλέσει μεγάλο κύμα αλληλεγγύης στην περιοχή και σε όλη τη χώρα, δυσκολεύοντας τους σχεδιασμούς κυβέρνησης - εκκαθαριστή. Γι' αυτό, το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τις νέες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, αναθερμαίνεται από τα παπαγαλάκια τους η προπαγάνδα ότι «ο λαός πληρώνει ακριβά τη ΛΑΡΚΟ» όσο δεν ολοκληρώνεται ο νέος κύκλος της ιδιωτικοποίησης, καλώντας επί της ουσίας σε «κοινωνικό αυτοματισμό» ενάντια στους εργαζόμενους και τον αγώνα τους.

Για τα ευρωπαϊκά πρόστιμα και τις ευθύνες όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, που συσσώρευσαν χρέη στη ΛΑΡΚΟ, έχουν απαντήσει πολλές φορές και με στοιχεία οι εργαζόμενοι, δείχνοντας όλους αυτούς που «εκεί που μας χρωστούσαν, ζητάνε και το βόδι». Η ουσία είναι ότι ο λαός πλήρωνε και πληρώνει την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας για τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλιακών ομίλων, την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι δουλεύουν μέσα σε άθλιες και επικίνδυνες συνθήκες. Αυτό θα συνεχιστεί, και μάλιστα με ακόμα χειρότερους όρους, αν προχωρήσουν οι σχεδιασμοί κυβέρνησης - ΕΕ. Οι παραγωγικές δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ, ειδικά σήμερα που το νικέλιο και τα παράγωγά του έχουν μεγάλη ζήτηση, είναι τεράστιες. Γι' αυτό «καίγονται» να την παραδώσουν στα μονοπώλια, απαλλαγμένη από τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους.