Σε πρωτόγνωρα επίπεδα εκτινάσσονται τα στοιχεία για την παιδική φτώχεια και την αδυναμία πρόσβασης παιδιών σε βασικά αγαθά.

Στις αρχές Δεκέμβρη η UNICEF δημοσιοποίησε σχετική έκθεσή της με τίτλο «Αποτρέποντας μια χαμένη δεκαετία: Επείγουσα δράση για να αντιστραφεί ο καταστροφικός αντίκτυπος της COVID-19 σε παιδιά και νέους». Σε αυτήν επισημαίνει διάφορους τρόπους με τους οποίους η COVID-19 εμποδίζει την πρόοδο στην αντιμετώπιση βασικών προκλήσεων που έχουν να κάνουν με τα παιδιά, όπως η φτώχεια, η υγεία, η πρόσβαση στην Εκπαίδευση, η διατροφή, η παιδική προστασία και η ψυχική ευημερία. Η έκθεση επίσης προειδοποιεί ότι σχεδόν δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας ο εκτεταμένος αντίκτυπος της COVID-19 συνεχίζει να βαθαίνει, αυξάνοντας τη φτώχεια, την ανισότητα και απειλώντας τα δικαιώματα των παιδιών σε επίπεδα που δεν είχαν παρατηρηθεί προηγουμένως.

Οπως ειπώθηκε στην παρουσίαση της έκθεσης, «ενώ ο αριθμός των παιδιών που πεινούν, δεν πηγαίνουν σχολείο, κακοποιούνται, ζουν στη φτώχεια ή εξαναγκάζονται να παντρευτούν αυξάνεται, ο αριθμός των παιδιών με πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη, εμβόλια, επαρκές φαγητό και βασικές υπηρεσίες μειώνεται». Με άλλα λόγια, η διαχείριση της πανδημίας από τα καπιταλιστικά κράτη βάθυνε τις ταξικές ανισότητες, πλήττοντας ακόμα περισσότερο τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες.

Βάσει της έκθεσης υπολογίζεται ότι 100 εκατομμύρια επιπλέον παιδιά ζουν σήμερα σε συνθήκες πολυδιάστατης φτώχειας λόγω της πανδημίας, μια αύξηση της τάξης του 10% από το 2019. Περίπου 60 εκατομμύρια περισσότερα παιδιά ζουν πλέον σε φτωχά νοικοκυριά σε σχέση με την περίοδο πριν από την πανδημία, και επιπλέον η UNICEF εκτιμά ότι για να επιστρέψουμε στα επίπεδα παιδικής φτώχειας προ της πανδημίας θα χρειαστούν 7 έως 8 χρόνια.

Επιπροσθέτως, το 2020 πάνω από 23 εκατομμύρια παιδιά δεν είχαν πρόσβαση σε απαραίτητα εμβόλια - αύξηση σχεδόν 4 εκατομμυρίων από το 2019 και ο υψηλότερος αριθμός που σημειώθηκε τα τελευταία 11 χρόνια.

Ακόμα και πριν από την πανδημία, περίπου 1 δισεκατομμύριο παιδιά σε όλο τον κόσμο δεν είχαν πρόσβαση σε τουλάχιστον ένα από τα βασικά αγαθά και υπηρεσίες: Εκπαίδευση, Υγεία, στέγαση, διατροφή, υπηρεσίες υγιεινής, νερό. Αυτός ο αριθμός τώρα αυξάνεται, όπως και οι διαφορές μεταξύ πλούσιων και φτωχών παιδιών, με τα πιο περιθωριοποιημένα και ευάλωτα άτομα να πλήττονται περισσότερο.

Ανάμεσα στα στοιχεία που σημειώνει η έκθεση σταχυολογούμε:

• Στο αποκορύφωμα της πανδημίας πάνω από 1,5 δισ. μαθητές έμειναν εκτός σχολείου λόγω διακοπής λειτουργίας των εκπαιδευτικών μονάδων στη χώρα τους. Τα σχολεία έκλεισαν σε όλο τον κόσμο για σχεδόν 80% της ακαδημαϊκής περιόδου κατά το πρώτο έτος της πανδημίας.
• Για παραπάνω από το 13% των εφήβων ηλικίας 10 - 19 ετών παγκοσμίως, η πανδημία επηρέασε σημαντικά την ψυχική τους υγεία. Μέχρι τον Οκτώβρη του 2020 η πανδημία διατάραξε ή κλόνισε σημαντικά την παροχή υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας στο 93% των χωρών παγκοσμίως.
• Η παιδική εργασία επίσης έχει ενταθεί και πλέον αφορά 160 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως - αύξηση 8,4 εκατομμυρίων τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Επιπλέον, 9 εκατομμύρια παιδιά κινδυνεύουν να ωθηθούν στην παιδική εργασία μέχρι το τέλος του 2022, ως αποτέλεσμα αύξησης της φτώχειας που προκλήθηκε από την πανδημία, ενώ για τους ίδιους λόγους εκτιμάται ότι θα αυξηθούν και οι γάμοι παιδιών.
• 50 εκατομμύρια παιδιά υποφέρουν από παιδική καχεξία ή ατροφία, την πιο απειλητική για τη ζωή μορφή υποσιτισμού. Ο αριθμός αυτός ενδέχεται να αυξηθεί κατά 9 εκατομμύρια έως το 2022, λόγω των επιπτώσεων της πανδημίας στη διατροφή των παιδιών, στις υπηρεσίες διατροφής και στις πρακτικές σίτισης.

Πέρα από την πανδημία, η έκθεση προειδοποιεί και για περαιτέρω προκλήσεις που απειλούν τα δικαιώματα των παιδιών, ξεχωρίζοντας τις πολεμικές συγκρούσεις. Σε παγκόσμιο επίπεδο, 426 εκατομμύρια παιδιά - σχεδόν 1 στα 5 - ζουν σε ζώνες πολεμικών συρράξεων, που γίνονται όλο και πιο έντονες και έχουν βαρύτερες επιπτώσεις για τον άμαχο πληθυσμό, επηρεάζοντας τα παιδιά με δυσανάλογο τρόπο. Οι γυναίκες και τα κορίτσια διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο σεξουαλικής βίας που σχετίζεται με συγκρούσεις.

Για την αντιμετώπιση όλων αυτών, βέβαια, η UNICEF και όλοι οι αντίστοιχοι οργανισμοί κλείνουν τα μάτια στην κύρια αιτία, που είναι ακριβώς ότι ο καπιταλισμός διαχειρίζεται την πανδημία αντιμετωπίζοντας τις ανθρώπινες ανάγκες ως κόστος. Ως εκ τούτου, οι συστάσεις της UNICEF καταλήγουν σε ευχολόγια για επενδύσεις στην κοινωνική προστασία, διασφάλιση ποιοτικής εκπαίδευσης, προστασίας και καλής ψυχικής υγείας για κάθε παιδί, ανάπτυξη καλύτερων τρόπων πρόληψης, αντιμετώπισης και προστασίας των παιδιών από κρίσεις...