Η κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας τόσο στις περιόδους του lockdown όσο και της λεγόμενης «επιστροφής στην κανονικότητα», με πρωτόκολλα - λάστιχο που αντιμετωπίζουν την υγεία των φοιτητών - όπως και των καθηγητών και των εργαζομένων στα πανεπιστήμια - ως κόστος που πρέπει να παραμείνει σε όσο γίνεται χαμηλότερα επίπεδα έχει ήδη προκαλέσει μια σειρά από αρνητικές επιπτώσεις που δεν περιορίζονται απλά στο αν θα νοσήσει ή όχι κάποιος από τον ιό. Οι σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των νέων, που κλήθηκαν μαζί με τις οικογένειές τους να αντιμετωπίσουν με μόνο εφόδιο την «ατομική ευθύνη» την πανδημία και τις αλλαγές που έφερε στη ζωή τους αναδεικνύουν την ανάγκη διεκδίκησης της ενίσχυσης των δημόσιων δομών Ψυχικής Υγείας σε έναν χώρο όπως τα πανεπιστήμια, με μόνιμο, σταθερό προσωπικό, στο ύψος των αναγκών.

Παράλληλα, όμως, αναδεικνύουν και το πόσο σημαντικό είναι το ζήτημα των ουσιαστικών μέτρων προστασίας της υγείας στα πανεπιστήμια, της γενναίας χρηματοδότησης της φοιτητικής μέριμνας ώστε όχι μόνο να αντιμετωπίζονται οι επιπτώσεις αλλά και οι αιτίες των παραγόντων που επιβαρύνουν την ψυχική υγεία των νέων.