Σύμφωνα με τους δείκτες που καταμετρά η Unicef σχετικά με τη φτώχεια και τους αποκλεισμούς στις παιδικές ηλικίες, το πρόβλημα είναι έντονο και στη χώρα μας και μάλιστα ανεξάρτητα από την πανδημία.

Ετσι, με βάση σχετική έκθεση του Γραφείου της Unicef στην Ελλάδα, που παρουσιάστηκε πρόσφατα στη Βουλή, το ποσοστό των παιδιών στη χώρα μας που κινδυνεύουν από τη φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό βρίσκεται στο 30,5%, αφορά πάνω από μισό εκατομμύριο παιδιά και είναι ένα από τα τρία υψηλότερα ποσοστά χωρών της ΕΕ (το μέσο ποσοστό στην ΕΕ είναι 25,5%).

Η φτώχεια των εργαζομένων είναι υψηλότερη στα νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά, σε σχέση με τα νοικοκυριά χωρίς παιδιά. Εντονότερα αντιμέτωποι με τη φτώχεια είναι οι Ρομά, οι αλλοδαποί υπήκοοι που διαμένουν στην Ελλάδα και επίσης τα μονογονεϊκά νοικοκυριά.

«Η ελλιπής παροχή κοινωνικών υπηρεσιών επιδεινώνει την ευαλωτότητα των παιδιών», σημειώνει η Unicef, επισημαίνοντας ότι κινδυνεύουν περισσότερο τα παιδιά των μεταναστών, τα παιδιά Ρομά, τα παιδιά που ζουν σε ιδρύματα, προσωρινά καταλύματα ή στους δρόμους, «παιδιά που συχνά παραμένουν αόρατα στις εθνικές αξιολογήσεις της φτώχειας», όπως λέει.

Συνακόλουθα με τα παραπάνω είναι η περιορισμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας, τα αυξημένα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας, τα προβλήματα ψυχικής υγείας, η μεγάλη ανεργία των νέων και οι αποκλεισμοί από την Εκπαίδευση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η Unicef, η Ελλάδα έχει τα υψηλότερα ποσοστά παιδικής και εφηβικής (2 - 14 ετών) παχυσαρκίας (37%) στην Ευρώπη. «Η αγοραστική δύναμη και πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας θρεπτικά τρόφιμα για τις οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα παραμένει πρόκληση για πολλούς», σημειώνει χαρακτηριστικά, αφού τα ποσοστά υπέρβαρων και παχύσαρκων παιδιών είναι περίπου δύο φορές μεγαλύτερα σε οικογένειες με χαμηλότερο εισόδημα σε σύγκριση με εκείνες που έχουν υψηλότερο εισόδημα.

Αντίστοιχα για την ψυχική υγεία σημειώνει ότι σε όλη την Ευρώπη, ένας στους πέντε εφήβους αντιμετωπίζει προβλήματα ψυχικής υγείας και μόνο το ένα τρίτο αυτών που έχουν ανάγκη λαμβάνουν υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας. «Υπάρχουν σημαντικά κενά στην κάλυψη και την ποιοτική παροχή υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας για παιδιά και εφήβους, με σημαντικές ελλείψεις σε εξειδικευμένο προσωπικό και υπηρεσίες, ιδιαίτερα ορατές σε απομακρυσμένες από τα αστικά κέντρα περιοχές», προσθέτει για τη χώρα μας.

Αναφορικά με την ανεργία η Unicef εντοπίζει ότι το 2019 το ποσοστό ανεργίας στους νέους 15 - 24 ετών στην Ελλάδα ήταν 35,2%, υπερδιπλάσιο δηλαδή του μέσου όρου της ΕΕ (15,1%) και αφορούσε 387.000 νέους. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα κατέχει την προτελευταία θέση μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ στο ποσοστό των νέων (15-29) εκτός Εκπαίδευσης, απασχόλησης ή κατάρτισης (NEETs), επηρεάζοντας 295.000 νέους κάθε χρόνο.

Αναφορικά με την Εκπαίδευση, σημειώνεται ότι «ως ποσοστό του ΑΕΠ ή με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα, η Ελλάδα εμφανίζει σημαντικά χαμηλές δαπάνες για την Εκπαίδευση των παιδιών, με μια αλληλουχία αρνητικών επιπτώσεων στα παιδιά». Το 2020 οι συνολικές κρατικές δαπάνες για την Εκπαίδευση ήταν 3,9% του ΑΕΠ (μέσος όρος ΕΕ 4,6%) και από αυτές, το 1/3 ήταν οι ιδιωτικές δαπάνες των νοικοκυριών κυρίως για φροντιστήρια.

Σημειώνεται ότι η πρόσβαση στην Εκπαίδευση δεν είναι πάντα για όλους εξασφαλισμένη. Χαρακτηριστικά, η πρόσβαση των παιδιών προσφύγων και μεταναστών είναι μόλις στο 42% και αντίστοιχα των παιδιών Ρομά στο 57%. Προσθέτοντας σε αυτές τις κατηγορίες και παιδιά με αναπηρίες που δεν φοιτούν στο σύνολό τους τακτικά στα σχολεία, σημειώνει ότι «συχνά τα παιδιά αυτά γίνονται αόρατα, παρά τις ισχύουσες θεσμικές προβλέψεις για τη διασφάλιση της φυσικής τους πρόσβασης».

Ενώ ειδικά για την Προσχολική Αγωγή προσθέτει ότι προβλήματα «πρόσβασης στους παιδικούς σταθμούς παραμένουν ακόμα, αναδεικνύοντας την ανάγκη για τη δημιουργία περισσότερων χώρων» και ποιοτικών υπηρεσιών για παιδιά κάτω των 4 ετών, καθώς και παιδιά από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες.