• Παρουσίαση του Ιστορικού Οδηγού της ΠΟ Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ
• Αύξηση της παιδικής φτώχειας και των αποκλεισμών στα χρόνια της πανδημίας
• Ανταποκρίσεις από τη συνάντηση του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ με τον Γενικό Γραμματέα της ΚΝ Τουρκίας και από τις συναντήσεις αντιπροσωπείας της ΚΝΕ στο Μεξικό
• Συνέντευξη: Η κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας επιβαρύνει την ψυχική υγεία των φοιτητών

Γιορτινό στολισμό προσέφερε η Κομματική Οργάνωση Ναυτεργατών του ΚΚΕ στο Πολιτιστικό Στέκι Πειραιά της ΚΝΕ - «Τραβέρσο», και το Στέκι τής εκφράζει τις ευχαριστίες του με το παρακάτω σημείωμα:

«Το λιμάνι του Πειραιά, με τους μικρούς και μεγάλους αγώνες των εργατών του, αποτελεί σταθερά ένα ξεχωριστό αγωνιστικό μάθημα για τη νεολαία της περιοχής και ευρύτερα.

Οι αγώνες του λιμανιού τότε και τώρα, η κόντρα στον άνεμο στάση των ναυτεργατών και εργατών, είναι αυτά που μας έδωσαν την έμπνευση και το όνομα του Στεκιού μας, "Τραβέρσο". Ετσι και τώρα, το λιμάνι έχει τη δική του θέση στο "Τραβέρσο", με το ξύλινο χειροποίητο καράβι και άλλα αντικείμενα που παραχώρησε η Κομματική Οργάνωση Ναυτεργατών, για τον στολισμό και τη διακόσμηση του Στεκιού.

Το Στέκι Πολιτισμού της ΚΝΕ "Τραβέρσο" ευχαριστεί ιδιαιτέρως την Κομματική Οργάνωση Ναυτεργατών για την προσφορά της».

Πρόκειται για τον δεύτερο Ιστορικό Οδηγό, συνέχεια του αντίστοιχου που εξέδωσε η Οργάνωση πέρσι και αφορούσε την Αττική. Παρουσιάζει κτίρια, σημεία και μνημεία που υπάρχουν σε διάφορες περιοχές της χώρας και συνδέονται ή είναι αφιερωμένα στον ηρωικό αγώνα που έδωσε ο λαός μας ενάντια στον ξένο κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του την περίοδο 1940 - 1944 και κατά την τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ την περίοδο 1946 - 1949. Ο οδηγός είναι διαρθρωμένος ανά περιοχή: Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησος, Θεσσαλία, Δυτική Μακεδονία, Κεντρική Μακεδονία, Ανατολική Μακεδονία, Ηπειρος, Νησιά Ιονίου, Νησιά Αιγαίου. Η διάρθρωσή του απαντά και στην ενθάρρυνση επισκέψεων στις διάφορες περιοχές που μπορούν να οργανωθούν από Οργανώσεις Βάσης της ΚΝΕ, φοιτητικούς συλλόγους, παρέες μαθητών και φοιτητών.

Κάθε ενότητα ξεκινά με μία συνοπτική παρουσίαση της δράσης στις δύο αυτές ιστορικές περιόδους. Σε χάρτη της περιοχής αποτυπώνεται η γεωγραφική θέση κάθε μνημείου και ακολουθεί φωτογραφική παρουσίαση και συνοπτική περιγραφή για καθένα από τα σημεία που περιέχονται. Με χρήση του QR code, μπορεί κανείς να αποκτήσει πρόσβαση σε ηλεκτρονικούς χάρτες και να περιηγηθεί στα σημεία και τα μνημεία που έχει επιλέξει σε όλη την Ελλάδα.

Η εισαγωγή του Οδηγού περιγράφει το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναφέρεται, ακολουθώντας τις πρώτες προσπάθειες οργάνωσης, τη συγκρότηση και δράση του ΕΑΜ, της ηρωικής ΕΠΟΝ, τις εξελίξεις μετά τον Δεκέμβρη του '44, τη δράση του ΔΣΕ.

Οπως αναφέρει το Περιφερειακό Συμβούλιο Σπουδάζουσας Αθήνας στον πρόλογο: «Η ιδέα για την έκδοση αυτή γεννήθηκε από το μεγάλο ενδιαφέρον που συναντήσαμε μεταξύ των μελών και των φίλων της ΚΝΕ στη διάρκεια ιστορικών περιπάτων που διοργανώθηκαν τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας. Ενδιαφέρον να γνωρίσουμε καλύτερα τη συγκλονιστική ιστορία των αγώνων του λαού μας, τις μάχες που δόθηκαν πριν από δεκαετίες σε σημεία από τα οποία περνάμε κάθε μέρα για να πάμε στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στη δουλειά μας».

«Φιλοδοξούμε η έκδοση αυτή να φωτίσει ορισμένα ηρωικά στιγμιότυπα της ΕΑΜικής Αντίστασης, τον ένοπλο ταξικό αγώνα ενάντια στις εγχώριες και ξένες αστικές δυνάμεις το '46 - '49, να συμβάλει στη γνωριμία με την ιστορία του εργατικού, λαϊκού κινήματος, να δώσει ερεθίσματα για παραπάνω μελέτη και αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας.

Να βάλουμε ένα λιθαράκι στην αναμέτρηση με την παραχάραξη της Ιστορίας, με την ακριβοπληρωμένη από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το αστικό κράτος "θεωρία των δύο άκρων" την οποία συναντάμε και στα πανεπιστημιακά ιδρύματα που σπουδάζουμε. Να αναδείξουμε το γεγονός ότι απλοί καθημερινοί άνθρωποι ήταν αυτοί που, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, έγιναν λαϊκοί ηγέτες και πρωτοπόροι αγωνιστές, παλεύοντας για το δίκιο της εργατικής τάξης. Δείχνοντας στην πράξη ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό όταν βαδίζει στον δρόμο της ανατροπής, της σύγκρουσης με την αστική εξουσία.

Να αναδείξουμε ότι ο "τροχονόμος λαός" όπως έλεγε ο ποιητής μας Γ. Ρίτσος, με την καθοδήγηση του Κόμματός του, του ΚΚΕ, μπορεί να κατευθύνει την πορεία της Ιστορίας προς την κοινωνική απελευθέρωση, να κοιτάξει στα μάτια τον ταξικό του αντίπαλο, την αστική τάξη, να παλέψει για ένα καλύτερο μέλλον, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Εξάλλου, για εμάς τους νέους κομμουνιστές και κομμουνίστριες, η μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος, του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, των συμπερασμάτων που συλλογικά έχει βγάλει το Κόμμα μας από την υπερεκατοντάχρονη Ιστορία του δεν είναι μόνο πηγή έμπνευσης αλλά και "οδηγός" για να γίνουμε πιο ικανοί στον αγώνα που δίνουμε σήμερα. Αγώνα στον οποίο θέλουμε να μας ακολουθήσουν πολλοί ακόμα νέοι, που σήμερα μπορεί να προβληματίζονται, να έχουν δισταγμούς. Τους δίνουμε το χέρι και τους καλούμε να μας ακολουθήσουν στον δίκαιο και αναγκαίο αγώνα που δίνουμε. Μπαίνοντας στην 3η δεκαετία του 21ου αιώνα, δηλώνουμε σίγουροι ότι ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας νέας σειράς σοσιαλιστικών επαναστάσεων!».

Συνολικά 103 σημεία παρουσιάζονται, αριθμός που συμβολίζει τα 103 χρόνια πρωτοπόρας δράσης του ΚΚΕ από την ίδρυσή του το 1918.

Ο Οδηγός, ο οποίος το διάστημα που κυκλοφορεί έχει συναντήσει πλατιά απήχηση, περικλείει σαν στοιχείο του και τη συλλογική δουλειά ομάδων εργασίας που ανέλαβαν να συγκεντρώσουν το υλικό, μέρος του οποίου βρίσκεται στις σελίδες του, το οποίο προέρχεται από το Αρχείο και εκδόσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, του «Ριζοσπάστη», του «902», το Δοκίμιο Ιστορίας και άλλες πηγές που δημοσιεύονται στον οδηγό.

Η πρόκληση, όπως μας εξηγούν μέλη τους, ήταν να αποδοθεί συνοπτικά το γιατί κάθε τόπος καταγράφεται στον Οδηγό, αλλά και να διατηρηθεί το νόημα των γεγονότων που σηματοδοτούν, στις λίγες αυτές σειρές. Παράλληλα, να αποτελέσει μία προσεγμένη, καλαίσθητη έκδοση, περιεκτική και ακριβής, καθώς πρόκειται για Ιστορικό Οδηγό. Στο ερώτημα τι αποκόμισαν οι ίδιοι οι συμμετέχοντες στις ομάδες, πήραμε την απάντηση πως μέσα από τις μάχες, τα αντίποινα, τις εκτελέσεις αμάχων, τις επιτυχείς μάχες βγαίνουν συμπεράσματα για το κλίμα της εποχής στην οποία αναφέρεται ο Οδηγός. Παράλληλα, αυτό που μεταδίδεται και στον αναγνώστη είναι η επαφή με την Ιστορία, όχι μόνο για τη γνωριμία με τα γεγονότα, αλλά και γιατί οδηγεί ακριβώς σε συμπεράσματα για τις μάχες που έχουν δώσει οι κομμουνιστές σε οποιεσδήποτε συνθήκες.

Σύμφωνα με τους δείκτες που καταμετρά η Unicef σχετικά με τη φτώχεια και τους αποκλεισμούς στις παιδικές ηλικίες, το πρόβλημα είναι έντονο και στη χώρα μας και μάλιστα ανεξάρτητα από την πανδημία.

Ετσι, με βάση σχετική έκθεση του Γραφείου της Unicef στην Ελλάδα, που παρουσιάστηκε πρόσφατα στη Βουλή, το ποσοστό των παιδιών στη χώρα μας που κινδυνεύουν από τη φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό βρίσκεται στο 30,5%, αφορά πάνω από μισό εκατομμύριο παιδιά και είναι ένα από τα τρία υψηλότερα ποσοστά χωρών της ΕΕ (το μέσο ποσοστό στην ΕΕ είναι 25,5%).

Η φτώχεια των εργαζομένων είναι υψηλότερη στα νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά, σε σχέση με τα νοικοκυριά χωρίς παιδιά. Εντονότερα αντιμέτωποι με τη φτώχεια είναι οι Ρομά, οι αλλοδαποί υπήκοοι που διαμένουν στην Ελλάδα και επίσης τα μονογονεϊκά νοικοκυριά.

«Η ελλιπής παροχή κοινωνικών υπηρεσιών επιδεινώνει την ευαλωτότητα των παιδιών», σημειώνει η Unicef, επισημαίνοντας ότι κινδυνεύουν περισσότερο τα παιδιά των μεταναστών, τα παιδιά Ρομά, τα παιδιά που ζουν σε ιδρύματα, προσωρινά καταλύματα ή στους δρόμους, «παιδιά που συχνά παραμένουν αόρατα στις εθνικές αξιολογήσεις της φτώχειας», όπως λέει.

Συνακόλουθα με τα παραπάνω είναι η περιορισμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας, τα αυξημένα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας, τα προβλήματα ψυχικής υγείας, η μεγάλη ανεργία των νέων και οι αποκλεισμοί από την Εκπαίδευση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει η Unicef, η Ελλάδα έχει τα υψηλότερα ποσοστά παιδικής και εφηβικής (2 - 14 ετών) παχυσαρκίας (37%) στην Ευρώπη. «Η αγοραστική δύναμη και πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας θρεπτικά τρόφιμα για τις οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα παραμένει πρόκληση για πολλούς», σημειώνει χαρακτηριστικά, αφού τα ποσοστά υπέρβαρων και παχύσαρκων παιδιών είναι περίπου δύο φορές μεγαλύτερα σε οικογένειες με χαμηλότερο εισόδημα σε σύγκριση με εκείνες που έχουν υψηλότερο εισόδημα.

Αντίστοιχα για την ψυχική υγεία σημειώνει ότι σε όλη την Ευρώπη, ένας στους πέντε εφήβους αντιμετωπίζει προβλήματα ψυχικής υγείας και μόνο το ένα τρίτο αυτών που έχουν ανάγκη λαμβάνουν υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας. «Υπάρχουν σημαντικά κενά στην κάλυψη και την ποιοτική παροχή υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας για παιδιά και εφήβους, με σημαντικές ελλείψεις σε εξειδικευμένο προσωπικό και υπηρεσίες, ιδιαίτερα ορατές σε απομακρυσμένες από τα αστικά κέντρα περιοχές», προσθέτει για τη χώρα μας.

Αναφορικά με την ανεργία η Unicef εντοπίζει ότι το 2019 το ποσοστό ανεργίας στους νέους 15 - 24 ετών στην Ελλάδα ήταν 35,2%, υπερδιπλάσιο δηλαδή του μέσου όρου της ΕΕ (15,1%) και αφορούσε 387.000 νέους. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα κατέχει την προτελευταία θέση μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ στο ποσοστό των νέων (15-29) εκτός Εκπαίδευσης, απασχόλησης ή κατάρτισης (NEETs), επηρεάζοντας 295.000 νέους κάθε χρόνο.

Αναφορικά με την Εκπαίδευση, σημειώνεται ότι «ως ποσοστό του ΑΕΠ ή με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα, η Ελλάδα εμφανίζει σημαντικά χαμηλές δαπάνες για την Εκπαίδευση των παιδιών, με μια αλληλουχία αρνητικών επιπτώσεων στα παιδιά». Το 2020 οι συνολικές κρατικές δαπάνες για την Εκπαίδευση ήταν 3,9% του ΑΕΠ (μέσος όρος ΕΕ 4,6%) και από αυτές, το 1/3 ήταν οι ιδιωτικές δαπάνες των νοικοκυριών κυρίως για φροντιστήρια.

Σημειώνεται ότι η πρόσβαση στην Εκπαίδευση δεν είναι πάντα για όλους εξασφαλισμένη. Χαρακτηριστικά, η πρόσβαση των παιδιών προσφύγων και μεταναστών είναι μόλις στο 42% και αντίστοιχα των παιδιών Ρομά στο 57%. Προσθέτοντας σε αυτές τις κατηγορίες και παιδιά με αναπηρίες που δεν φοιτούν στο σύνολό τους τακτικά στα σχολεία, σημειώνει ότι «συχνά τα παιδιά αυτά γίνονται αόρατα, παρά τις ισχύουσες θεσμικές προβλέψεις για τη διασφάλιση της φυσικής τους πρόσβασης».

Ενώ ειδικά για την Προσχολική Αγωγή προσθέτει ότι προβλήματα «πρόσβασης στους παιδικούς σταθμούς παραμένουν ακόμα, αναδεικνύοντας την ανάγκη για τη δημιουργία περισσότερων χώρων» και ποιοτικών υπηρεσιών για παιδιά κάτω των 4 ετών, καθώς και παιδιά από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες.

Eurokinissi

Στις αρχές Δεκέμβρη η UNICEF δημοσιοποίησε σχετική έκθεσή της με τίτλο «Αποτρέποντας μια χαμένη δεκαετία: Επείγουσα δράση για να αντιστραφεί ο καταστροφικός αντίκτυπος της COVID-19 σε παιδιά και νέους». Σε αυτήν επισημαίνει διάφορους τρόπους με τους οποίους η COVID-19 εμποδίζει την πρόοδο στην αντιμετώπιση βασικών προκλήσεων που έχουν να κάνουν με τα παιδιά, όπως η φτώχεια, η υγεία, η πρόσβαση στην Εκπαίδευση, η διατροφή, η παιδική προστασία και η ψυχική ευημερία. Η έκθεση επίσης προειδοποιεί ότι σχεδόν δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας ο εκτεταμένος αντίκτυπος της COVID-19 συνεχίζει να βαθαίνει, αυξάνοντας τη φτώχεια, την ανισότητα και απειλώντας τα δικαιώματα των παιδιών σε επίπεδα που δεν είχαν παρατηρηθεί προηγουμένως.

Οπως ειπώθηκε στην παρουσίαση της έκθεσης, «ενώ ο αριθμός των παιδιών που πεινούν, δεν πηγαίνουν σχολείο, κακοποιούνται, ζουν στη φτώχεια ή εξαναγκάζονται να παντρευτούν αυξάνεται, ο αριθμός των παιδιών με πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη, εμβόλια, επαρκές φαγητό και βασικές υπηρεσίες μειώνεται». Με άλλα λόγια, η διαχείριση της πανδημίας από τα καπιταλιστικά κράτη βάθυνε τις ταξικές ανισότητες, πλήττοντας ακόμα περισσότερο τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες.

Βάσει της έκθεσης υπολογίζεται ότι 100 εκατομμύρια επιπλέον παιδιά ζουν σήμερα σε συνθήκες πολυδιάστατης φτώχειας λόγω της πανδημίας, μια αύξηση της τάξης του 10% από το 2019. Περίπου 60 εκατομμύρια περισσότερα παιδιά ζουν πλέον σε φτωχά νοικοκυριά σε σχέση με την περίοδο πριν από την πανδημία, και επιπλέον η UNICEF εκτιμά ότι για να επιστρέψουμε στα επίπεδα παιδικής φτώχειας προ της πανδημίας θα χρειαστούν 7 έως 8 χρόνια.

Επιπροσθέτως, το 2020 πάνω από 23 εκατομμύρια παιδιά δεν είχαν πρόσβαση σε απαραίτητα εμβόλια - αύξηση σχεδόν 4 εκατομμυρίων από το 2019 και ο υψηλότερος αριθμός που σημειώθηκε τα τελευταία 11 χρόνια.

Ακόμα και πριν από την πανδημία, περίπου 1 δισεκατομμύριο παιδιά σε όλο τον κόσμο δεν είχαν πρόσβαση σε τουλάχιστον ένα από τα βασικά αγαθά και υπηρεσίες: Εκπαίδευση, Υγεία, στέγαση, διατροφή, υπηρεσίες υγιεινής, νερό. Αυτός ο αριθμός τώρα αυξάνεται, όπως και οι διαφορές μεταξύ πλούσιων και φτωχών παιδιών, με τα πιο περιθωριοποιημένα και ευάλωτα άτομα να πλήττονται περισσότερο.

Ανάμεσα στα στοιχεία που σημειώνει η έκθεση σταχυολογούμε:

• Στο αποκορύφωμα της πανδημίας πάνω από 1,5 δισ. μαθητές έμειναν εκτός σχολείου λόγω διακοπής λειτουργίας των εκπαιδευτικών μονάδων στη χώρα τους. Τα σχολεία έκλεισαν σε όλο τον κόσμο για σχεδόν 80% της ακαδημαϊκής περιόδου κατά το πρώτο έτος της πανδημίας.
• Για παραπάνω από το 13% των εφήβων ηλικίας 10 - 19 ετών παγκοσμίως, η πανδημία επηρέασε σημαντικά την ψυχική τους υγεία. Μέχρι τον Οκτώβρη του 2020 η πανδημία διατάραξε ή κλόνισε σημαντικά την παροχή υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας στο 93% των χωρών παγκοσμίως.
• Η παιδική εργασία επίσης έχει ενταθεί και πλέον αφορά 160 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως - αύξηση 8,4 εκατομμυρίων τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Επιπλέον, 9 εκατομμύρια παιδιά κινδυνεύουν να ωθηθούν στην παιδική εργασία μέχρι το τέλος του 2022, ως αποτέλεσμα αύξησης της φτώχειας που προκλήθηκε από την πανδημία, ενώ για τους ίδιους λόγους εκτιμάται ότι θα αυξηθούν και οι γάμοι παιδιών.
• 50 εκατομμύρια παιδιά υποφέρουν από παιδική καχεξία ή ατροφία, την πιο απειλητική για τη ζωή μορφή υποσιτισμού. Ο αριθμός αυτός ενδέχεται να αυξηθεί κατά 9 εκατομμύρια έως το 2022, λόγω των επιπτώσεων της πανδημίας στη διατροφή των παιδιών, στις υπηρεσίες διατροφής και στις πρακτικές σίτισης.

Πέρα από την πανδημία, η έκθεση προειδοποιεί και για περαιτέρω προκλήσεις που απειλούν τα δικαιώματα των παιδιών, ξεχωρίζοντας τις πολεμικές συγκρούσεις. Σε παγκόσμιο επίπεδο, 426 εκατομμύρια παιδιά - σχεδόν 1 στα 5 - ζουν σε ζώνες πολεμικών συρράξεων, που γίνονται όλο και πιο έντονες και έχουν βαρύτερες επιπτώσεις για τον άμαχο πληθυσμό, επηρεάζοντας τα παιδιά με δυσανάλογο τρόπο. Οι γυναίκες και τα κορίτσια διατρέχουν τον υψηλότερο κίνδυνο σεξουαλικής βίας που σχετίζεται με συγκρούσεις.

Για την αντιμετώπιση όλων αυτών, βέβαια, η UNICEF και όλοι οι αντίστοιχοι οργανισμοί κλείνουν τα μάτια στην κύρια αιτία, που είναι ακριβώς ότι ο καπιταλισμός διαχειρίζεται την πανδημία αντιμετωπίζοντας τις ανθρώπινες ανάγκες ως κόστος. Ως εκ τούτου, οι συστάσεις της UNICEF καταλήγουν σε ευχολόγια για επενδύσεις στην κοινωνική προστασία, διασφάλιση ποιοτικής εκπαίδευσης, προστασίας και καλής ψυχικής υγείας για κάθε παιδί, ανάπτυξη καλύτερων τρόπων πρόληψης, αντιμετώπισης και προστασίας των παιδιών από κρίσεις...

Με αντιπροσωπεία του ΚΚ Μεξικού

Η αντιπροσωπεία της ΚΝΕ συναντήθηκε με αντιπροσωπεία του Κομμουνιστικού Κόμματος Μεξικού, όπου συμμετείχαν οι Pavel Blanco Cabrera, Α' Γραμματέας της ΚΕ, Diego Torres, μέλος του ΠΓ, και Angel Chaves, μέλος του ΠΓ και υπεύθυνος του οργάνου της ΚΕ, της εφημερίδας «El Machete». Ακόμα, συναντήθηκε με αντιπροσωπεία της FJC, όπου συμμετείχε ο Omar Cota, απερχόμενος Γραμματέας του ΚΣ, ο οποίος πέρασε στη δουλειά του Κόμματος.

Επίσης, η αντιπροσωπεία της ΚΝΕ συναντήθηκε με αντιπροσωπεία λαϊκών οργανώσεων ιθαγενών στα πανεπιστήμια από διάφορες περιοχές του Μεξικού. Στη συνάντηση συμμετείχε και ο νέος Γραμματέας του ΚΣ της FJC, που εξελέγη στο Συνέδριο, Carlos Santiago. Η ΚΝΕ ενημερώθηκε από πρώτο χέρι για τον αγώνα που δίνουν για το δικαίωμα στην καθολική πρόσβαση στη Παιδεία. Ολα αυτά τα χρόνια οι λαϊκές οργανώσεις των ιθαγενών βιώνουν τη στυγνή καταστολή του κράτους, παρά το γεγονός ότι η κάθε φορά κυβέρνηση που εκλέγεται δηλώνει ότι θα προστατέψει τα δικαιώματά τους. Κορύφωση της καταστολής αποτέλεσαν η εξαφάνιση 43 φοιτητών το 2014 στην Αγιοτσινάπα και η σύλληψη πάνω από 200 μαθητών τον περασμένο Μάη.

Επίσκεψη στην έκθεση χαρακτικών «Εργατική Δύναμη»

Παράλληλα, η αντιπροσωπεία της ΚΝΕ πραγματοποίησε επίσκεψη στο κτίριο της Γραμματείας Δημόσιας Εκπαίδευσης της Πόλης του Μεξικού, όπου βρίσκεται σειρά τοιχογραφιών του μεγάλου επαναστάτη καλλιτέχνη Ντιέγκο Ριβέρα. Ο Ριβέρα εστίαζε στη μεξικανική κοινωνία και στο επαναστατικό παρελθόν και μέλλον της χώρας, ενώ χαρακτηριστικό είναι το έργο του με τίτλο «Μπαλάντα της Προλεταριακής Επανάστασης», που αποτελείται από 120 τοιχογραφίες που καλύπτουν περίπου 485 τετραγωνικά μέτρα.

Ακόμα, επισκέφτηκε την έκθεση χαρακτικών «Εργατική Δύναμη» στο Εθνικό Μουσείο Τυπογραφίας. Ιδιαίτερη στιγμή συντροφικής αλληλεγγύης και προλεταριακού διεθνισμού ήταν η προσφορά διαφόρων έργων του Juan Barrera στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Ενα από τα έργα είναι εμπνευσμένο από τον πολυήμερο απεργιακό αγώνα των εργαζομένων της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά τον περασμένο Οκτώβρη.

Τέλος, η αντιπροσωπεία της ΚΝΕ μαζί με στελέχη του ΚΚ Μεξικού πραγματοποίησαν επίσκεψη τιμής στο άγαλμα του Φρίντριχ Ενγκελς στην Πόλη του Μεξικού.

Επίσκεψη στην έκθεση χαρακτικών «Εργατική Δύναμη»

Επίσκεψη στο κτίριο της Γραμματείας Δημόσιας Εκπαίδευσης της Πόλης του Μεξικού

Με αντιπροσωπεία λαϊκών οργανώσεων ιθαγενών

Από τη συνάντηση του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ με τον Γενικό Γραμματέα της ΚΝ Τουρκίας

Η συνάντηση είχε ως αντικείμενο την ανταλλαγή πείρας από την παρέμβαση των δύο Οργανώσεων από τον περασμένο Ιούλη (στο 30ό Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ όπου συμμετείχε αντιπροσωπεία του ΚΚ και της ΚΝ Τουρκίας) έως σήμερα, στα διάφορα τμήματα της νεολαίας (νέοι εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές) στις δύο χώρες και συμφωνήθηκαν κοινοί στόχοι και δράσεις συντονισμού των δύο Οργανώσεων για το 2022.

Ο Μ. Ερτσετίν ενημέρωσε την αντιπροσωπεία της ΚΝΕ για τις πρόσφατες οικονομικές εξελίξεις στην Τουρκία, με τη σημαντική υποτίμηση της λίρας, και τόνισε ότι οι εργαζόμενοι και οι νέοι εργατικής - λαϊκής καταγωγής είναι που πληρώνουν ξανά «τα σπασμένα», αφού μέσα σε λίγους μήνες έχουν χάσει περίπου το 50% της αγοραστικής τους δύναμης. Σημείωσε ακόμη ότι τόσο το μείγμα οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση Ερντογάν όσο και οι προτάσεις των αστικών κομμάτων της αντιπολίτευσης και των εργοδοτικών ενώσεων δεν λύνουν κανένα από τα πιεστικά προβλήματα για τον λαό, όλες οι συνταγές που εμφανίζονται ως «φάρμακο» και λύση, γρήγορα αποδεικνύονται «δηλητήριο» για τον λαό, ρίχνουν συνεχώς την τιμή της εργατικής δύναμης, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Ανέφερε, ακόμη, ότι μέσα σε δύσκολες συνθήκες και παρά την καταστολή και τον περιορισμό λαϊκών ελευθεριών που και στην Τουρκία η κυβέρνηση εφαρμόζει στο όνομα της πανδημίας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας και η Νεολαία του κατορθώνουν να πρωτοστατούν στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες της περιόδου, να οργανώνουν πυρήνες αντίστασης μέσα στο εργατικό κίνημα, να διευρύνουν την πολιτική επιρροή τους σε χώρους δουλειάς και Εκπαίδευσης. Να αντιπαλεύουν σταθερά την πολιτική της κυβέρνησης, να αναδεικνύουν τη στρατηγική της σύγκλιση με τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, να αναδεικνύουν τον ταξικό χαρακτήρα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που εμφανίζονται τελευταία, ειδικά από αυτά τα κόμματα, ως «σύμμαχοι» που θα σώσουν τον τουρκικό λαό από τα δεινά του. Να πρωτοστατούν στην οργάνωση της αλληλεγγύης ανάμεσα στα σωματεία στο εργατικό κίνημα, ανάμεσα σε επιτροπές σεισμοπαθών, πλημμυροπαθών και πυρόπληκτων που είναι χιλιάδες στην Τουρκία, στην έκφραση συμπαράστασης τμημάτων του τουρκικού λαού προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Από την ομιλία του Ν. Ζαχαρόπουλου σε σύσκεψη με φίλους της ΚΝ Τουρκίας από πανεπιστήμια της Κωνσταντινούπολης

Οι δύο αντιπροσωπείες κατέληξαν σε σχέδιο ανάπτυξης και συντονισμού της κοινής πάλης ΚΝΕ και ΚΝ Τουρκίας μέσα στο 2022, το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει: Κοινές πολιτικές - πολιτιστικές εκδηλώσεις με αφορμή την 70ή επέτειο της ταυτόχρονης ένταξης Ελλάδας και Τουρκίας στο ΝΑΤΟ (18 Φλεβάρη 1952) και στις δύο χώρες, ανταλλαγή αντιπροσωπειών στις κατασκηνώσεις των δύο Οργανώσεων το καλοκαίρι, διοργάνωση θεματικών συναντήσεων για την καλύτερη ανταλλαγή πείρας με στόχο την ενδυνάμωση των δύο ΚΝ.

Σε σύσκεψη με φίλους της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας από πανεπιστήμια της Κωνσταντινούπολης μίλησε ο Νίκος Ζαχαρόπουλος. Η συζήτηση ήταν πλούσια, με τους φοιτητές να απευθύνουν ερωτήματα, όπως π.χ. για την κατάσταση του φοιτητικού κινήματος στην Ελλάδα, για το φαινόμενο «brain drain» που δείχνει το τελευταίο διάστημα να ενισχύεται στην Τουρκία και λόγω της οικονομικής κατάστασης, για τη ΝΑΤΟική εμπλοκή σε Ελλάδα και Τουρκία και ειδικότερα για την παρέμβαση του ΝΑΤΟ σε εκπαιδευτικά προγράμματα μέσα στα πανεπιστήμια των δύο χωρών.

Ο ομιλητής έδωσε απαντήσεις στα παραπάνω και άλλα ερωτήματα, ενώ κλείνοντας την παρέμβασή του σημείωσε: «Η ύπαρξη, ανάπτυξη και ενδυνάμωση της Κομμουνιστικής Νεολαίας, δίπλα στο Κομμουνιστικό Κόμμα σε κάθε χώρα, είναι και η μεγαλύτερη συμβολή στον κοινό αγώνα των κομμουνιστών όλου του κόσμου, για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, για τη σοσιαλιστική επανάσταση και οικοδόμηση της νέας κοινωνίας. Κάντε το βήμα, οργανωθείτε στην Κομμουνιστική Νεολαία, γίνετε μέρος της Ιστορίας, συνεχιστές του 1871, του 1917, πρωτοπόροι στις μεγάλες κοινωνικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις που θα συγκλονίσουν τον 21ο αιώνα. Γιατί σε Ελλάδα και Τουρκία είναι ίδιος ο εχθρός, ο καπιταλισμός. Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός!».

Η κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας τόσο στις περιόδους του lockdown όσο και της λεγόμενης «επιστροφής στην κανονικότητα», με πρωτόκολλα - λάστιχο που αντιμετωπίζουν την υγεία των φοιτητών - όπως και των καθηγητών και των εργαζομένων στα πανεπιστήμια - ως κόστος που πρέπει να παραμείνει σε όσο γίνεται χαμηλότερα επίπεδα έχει ήδη προκαλέσει μια σειρά από αρνητικές επιπτώσεις που δεν περιορίζονται απλά στο αν θα νοσήσει ή όχι κάποιος από τον ιό. Οι σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των νέων, που κλήθηκαν μαζί με τις οικογένειές τους να αντιμετωπίσουν με μόνο εφόδιο την «ατομική ευθύνη» την πανδημία και τις αλλαγές που έφερε στη ζωή τους αναδεικνύουν την ανάγκη διεκδίκησης της ενίσχυσης των δημόσιων δομών Ψυχικής Υγείας σε έναν χώρο όπως τα πανεπιστήμια, με μόνιμο, σταθερό προσωπικό, στο ύψος των αναγκών.

Παράλληλα, όμως, αναδεικνύουν και το πόσο σημαντικό είναι το ζήτημα των ουσιαστικών μέτρων προστασίας της υγείας στα πανεπιστήμια, της γενναίας χρηματοδότησης της φοιτητικής μέριμνας ώστε όχι μόνο να αντιμετωπίζονται οι επιπτώσεις αλλά και οι αιτίες των παραγόντων που επιβαρύνουν την ψυχική υγεία των νέων.

Eurokinissi

Για την πλειοψηφία των φοιτητών και φοιτητριών υπερίσχυσε η ανάγκη για επιστροφή στα πανεπιστήμια, επανασύνδεση με συμφοιτητές, επανέναρξη της συνολικής εκπαιδευτικής διαδικασίας...

Σύμφωνα με διεθνή μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Lancet», τα περιστατικά μείζονος κατάθλιψης και αγχώδους διαταραχής έχουν αυξηθεί κατά 28% και 26% αντίστοιχα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Στην Ελλάδα οι επιπτώσεις της κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας ήταν ακόμα πιο δραματικές, καθώς η πανδημία ξέσπασε λίγο μετά τη μακρόχρονη καπιταλιστική οικονομική κρίση, η οποία είχε ήδη επιβαρύνει την ψυχική υγεία πολλών ατόμων. Οι νεαροί ενήλικες είναι μια γενιά που ίσως δεν θυμάται καν μια εποχή χωρίς τις επιβαρύνσεις κάποιας κρίσης.

Οπως μας εξηγεί η Αλτα Πανέρα, ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης του ΑΠΘ, οι συνθήκες αυτές οδήγησαν στην εμφάνιση αγχωδών και καταθλιπτικών διαταραχών σε μια μερίδα του πληθυσμού, ενώ πολλοί από όσους ήταν εκ των προτέρων ψυχικά ευάλωτοι ανέπτυξαν για πρώτη φορά διαταραχές και οι περισσότεροι που ήδη αντιμετώπιζαν ψυχικές διαταραχές βίωσαν ένταση των συμπτωμάτων.

Στην πραγματικότητα η επιστροφή είναι γεμάτη προβλήματα και καινούργιες προκλήσεις και επιβαρύνσεις (φωτ. από αμφιθέατρο στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων)

-- Οι νεαροί ενήλικες αντιμετώπισαν ιδιαίτερες προκλήσεις, βρισκόμενοι σε μια ενδιάμεση συνθήκη, όπου πλέον δεν είναι πια ούτε παιδιά αλλά ούτε ακόμα αυτόνομοι ενήλικες, έχοντας υποστεί μεγάλες αλλαγές στην καθημερινότητά τους, στην ακαδημαϊκή, εργασιακή και κοινωνική τους ζωή.

Η πρώτη νεαρή ηλικία (18-25) περιλαμβάνει μια σειρά από προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων της ανεξαρτητοποίησης από την οικογένεια, της δημιουργίας στενών και ρομαντικών σχέσεων, της μετάβασης στη μεταλυκειακή ζωή, μέσω της εισαγωγής στην εργασία ή στη φοιτητική ζωή, και της διαμόρφωσης ταυτότητας.

Αν και κατά τη διάρκεια της πανδημίας αυτές οι διαδικασίες δεν σταμάτησαν πλήρως, σίγουρα άλλαξαν ριζικά μορφή και τρόπο επίτευξης.

Η στοχευμένη απαγόρευση των μετακινήσεων μεταξύ της φοιτητικής και οικογενειακής στέγης, σε συνδυασμό με την οικονομική δυσκολία διατήρησης της δεύτερης στέγης, ανάγκασε πολλές οικογένειες να πάρουν αποφάσεις οι οποίες λήφθηκαν χωρίς να μπορεί να συνυπολογιστεί η ανάγκη για αυτονομία και σταθερότητα των φοιτητών και φοιτητριών.

Πολλοί ήταν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες που εργάζονταν ώστε να συντηρηθούν και πλέον ήταν άνεργοι. Οι νέοι απασχολούνται σε σημαντικό ποσοστό στην παροχή υπηρεσιών σε φυσικά πρόσωπα (π.χ. εστίαση, πωλήσεις, υποδοχή πελατών κ.ο.κ.). Το γεγονός αυτό τους καθιστά περισσότερο ευάλωτους στην αγορά εργασίας, καθώς αυτοί οι κλάδοι έχουν δεχτεί τη μεγαλύτερη πίεση στον καιρό της πανδημίας.

-- Ποιοι είναι οι παράγοντες που έχουν δημιουργήσει αυτήν την πίεση στην ψυχική υγεία των φοιτητών;

-- Ο φόβος της πανδημίας, η ανεργία των ίδιων των φοιτητών, αλλά συχνά και ενός ή και των δύο γονιών τους, οι καραντίνες και οι περιορισμοί μετακίνησης επηρέασαν το σύνολο του πληθυσμού και, όπως ήταν αναμενόμενο, επιβάρυναν και την ψυχική υγεία των φοιτητών.

Επιπλέον, το κλείσιμο των πανεπιστημίων φαίνεται να επηρέασε αρνητικά την πλειονότητα του φοιτητικού πληθυσμού. Το πανεπιστήμιο παίζει κεντρικό ρόλο όχι μόνο στην εκπαίδευση, αλλά είναι και ο κατεξοχήν χώρος της συνολικής λειτουργίας πολλών φοιτητών, όπου βρίσκουν σειρά διεξόδων.

Η επιστροφή πολλών φοιτητών και φοιτητριών, που πρωτύτερα έμεναν μόνοι τους, στο οικογενειακό τους σπίτι ακολουθήθηκε από μια σειρά δυσκολίες όπου οι εντάσεις και οι συγκρούσεις ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα του παρατεταμένου εγκλεισμού.

Πρέπει να σημειώσουμε το προφανές: Η κάθε οικογένεια λειτούργησε με διαφορετικό τρόπο, επηρεαζόμενη έντονα και από την κοινωνικοοικονομική κατάστασή της. Οι λαϊκές οικογένειες βίωσαν πιο έντονα τις οικονομικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της πανδημίας. Μπορούμε να φανταστούμε τις διαφορές στη συμβίωση μιας οικογένειας σε ένα μικρό σπίτι με λίγα δωμάτια και αυτής μιας οικογένειας όπου ο καθένας έχει τον δικό του προσωπικό χώρο και μπορεί να απομονωθεί όταν το επιθυμεί. Τις διαφορές σε ένα σπίτι όπου μέλη της οικογένειας πρέπει να διαπραγματευτούν τη χρήση των διαθέσιμων υπολογιστών για τις ανάγκες της τηλεργασίας και της τηλεκπαίδευσης, με ένα διαδίκτυο που δεν μπορεί να υποστηρίξει όλες τις ανάγκες, και σε ένα σπίτι όπου αυτά τα ζητήματα είναι λυμένα.

Οσα περισσότερα προβλήματα είχαν να αντιμετωπίσουν οι γονείς, τόσο περισσότερο επιβαρύνθηκε η ψυχική υγεία όλων, με κύριο χαρακτηριστικό τα έντονα συναισθήματα άγχους και τις συγκρούσεις. Στις οικογένειες όπου υπήρχαν ήδη περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, στις περισσότερες περιπτώσεις οξύνθηκαν. Σε συνδυασμό με την αποκοπή από την καθημερινότητα και τα συστήματα κοινωνικής στήριξης των νέων, οι επιπτώσεις των δυσκολιών αυτών είχαν ακόμα μεγαλύτερη ψυχική επίδραση.

-- Ειδικά το πρώτο διάστημα του lockdown θυμόμαστε ότι η νεολαία στοχοποιήθηκε από την κυβέρνηση, που προσπαθώντας να αποποιηθεί την κρατική ευθύνη στη διαχείριση της πανδημίας «κουνούσε το δάχτυλο» στους νέους ότι δεν τηρούσαν τα μέτρα. Τι σήμαινε για τους φοιτητές αυτό;

-- Η κυβερνητική στοχοποίηση των νέων ως κύριων μεταδοτών του ιού, και η στοχευμένη αστυνομική προσπάθεια περιορισμού των εξόδων και της κοινωνικοποίησής τους, επηρέασαν και τις οικογένειες που, επηρεασμένες από το γενικότερο κλίμα, συχνά οδηγήθηκαν σε επαναδιαπραγματεύσεις ορίων και δικαιωμάτων που είχαν ξεπεράσει σε προηγούμενες φάσεις ανάπτυξης. Ετσι, φοιτητές και φοιτήτριες που είχαν ήδη γευτεί κάποια χρόνια αυτονομίας και ελευθερίας κινήσεων βρέθηκαν να λογοδοτούν εκ νέου με τους γονείς τους για το αν θα βγουν, πού θα πάνε και με ποιους.

Ο καλλιεργημένος διχασμός και η στοχοποίηση των νέων, σε κάποιες οικογένειες που διαφωνούσαν για τα υγειονομικά πρωτόκολλα που όφειλαν να εφαρμοστούν, οδήγησαν σε συχνούς καβγάδες και αρκετοί φοιτητές και φοιτήτριες ένιωσαν πως αποτελούσαν κίνδυνο για την οικογένειά τους, με αποτέλεσμα οι πιο ευάλωτοι να υιοθετήσουν υπερβολικές τακτικές αποφυγής μιας πιθανής νόσησης, αναπτύσσοντας φοβίες και ιδεοψυχαναγκασμούς. Χαρακτηριστικά ήταν τα περιστατικά όπου φοιτητές και φοιτήτριες κατηγορήθηκαν για τη νόσηση μελών της οικογένειας και αναφέρθηκαν ακόμα και επεισόδια ενδοοικογενειακής κακοποίησης, συμπεριλαμβανομένης και σωματικής βίας, μετά από συμπεριφορές που θεωρήθηκε από μέλη της οικογένειάς τους ότι αύξαναν τις πιθανότητες νόσησης.

Ακόμα, πολλοί φοιτητές και φοιτήτριες ένιωθαν φόβο όταν βγαίνοντας από το σπίτι βίωναν αστυνομικούς ελέγχους που οι ίδιοι ανέφεραν ως απειλητικούς, με αποτέλεσμα να νιώθουν έντονο άγχος στις εξόδους τους ή ακόμα και να αποφεύγουν οποιαδήποτε μετακίνηση.

-- Πώς έχει διαφοροποιηθεί η κατάσταση τώρα, που επαναλειτούργησαν διά ζώσης τα πανεπιστήμια;

-- Η πλειοψηφία των φοιτητών και φοιτητριών περίμεναν την επαναλειτουργία της διά ζώσης εκπαίδευσης με μεικτά συναισθήματα.

Υπερίσχυε η ανάγκη για επιστροφή στην κανονικότητα και στη ρουτίνα, επανασύνδεση με συμφοιτητές και συμφοιτήτριες, επανέναρξη της συνολικής εκπαιδευτικής διαδικασίας, επανεκκίνηση πρακτικών ασκήσεων, εργαστηρίων και κλινικών. Παράλληλα όμως υπήρχε και έντονη ανησυχία για την υγειονομική ασφάλεια. Υπήρχε η ελπίδα πως η επιστροφή τους στο πανεπιστήμιο θα ήταν ένας σημαντικός παράγοντας που θα βελτίωνε την ψυχική υγεία τους.

Στην πραγματικότητα βλέπουμε ότι αυτή η επιστροφή είναι γεμάτη προβλήματα και καινούργιες προκλήσεις και επιβαρύνσεις της ψυχικής υγείας τους.

Επιστρέφοντας οι περισσότεροι φοιτητές και φοιτήτριες ένιωσαν να ζουν μια κατάσταση απειλητική για την υγεία τους. Ειδικά όσοι ανήκαν - οι ίδιοι ή μέλη της οικογένειάς τους σε ευπαθείς ομάδες - ένιωσαν έντονη δυσφορία όταν συνειδητοποίησαν ότι η διά ζώσης συμμετοχή τους στην ακαδημαϊκή καθημερινότητα προϋπέθετε να έρχονται στο πανεπιστήμιο με ασφυκτικά γεμάτα ΜΜΜ, να παρακολουθούν μαθήματα σε υπερχειλισμένα αμφιθέατρα και να περιμένουν συχνά πάνω από μισή ώρα στην ουρά σε κλειστούς χώρους για να εξασφαλίσουν τη σίτισή τους.

Ακριβώς την εποχή που θα έπρεπε να νιώθουν μια ομαλοποίηση, πολλά άτομα που καθ' όλη τη διάρκεια των περιορισμών μετακίνησης κατάφεραν να διατηρήσουν την ψυχική τους ισορροπία για πρώτη φορά άρχισαν να εκδηλώνουν συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης και μετατραυματικού στρες. Χαρακτηριστική ήταν η αίσθηση φόβου και ενοχής που δημιουργήθηκε με την καλλιέργεια της ατομικής ευθύνης, όπου πλέον ένιωσαν πως στις συνθήκες αυτές η συμμετοχή στην ακαδημαϊκή καθημερινότητα αποτελούσε απειλή για την υγεία τους και αυτή των οικείων τους.

Οι φοιτητές που ανήκαν σε ευπαθείς ομάδες ένιωσαν ότι δεν υπήρξε μέριμνα για την ισότιμη συμμετοχή τους στα μαθήματα, ενώ θεώρησαν πως θα έπρεπε να έχουν την ασφαλή επιλογή να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους εξ αποστάσεως. Αρκετοί μη εμβολιασμένοι φοιτητές ένιωσαν να στοχοποιούνται και να μην μπορούν να καλύψουν το κόστος των rapid test, με αποτέλεσμα να μην παρακολουθούν τα μαθήματά τους.