Το σκηνικό της καμένης γης επαναλαμβάνεται αυτές τις μέρες και πάλι στην Αττική που κινδυνεύει να γίνει μια «δεύτερη Εύβοια». Στα εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα στην περιοχή της βόρειας Αττικής (Βαρυμπόμπη έως Μαλακάσα) και της νοτιοανατολικής (Κερατέα) που έγιναν στάχτη τις προηγούμενες 4 μέρες, έρχονται να προστεθούν, σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς, πάνω από 85.000 στρέμματα κατεστραμμένου δάσους στη δυτική πλευρά στην περιοχή γύρω από τα Βίλια. Εκεί η φωτιά συνεχίζει το καταστροφικό της έργο και χτες το βράδυ το μέτωπο κατευθυνόταν προς τα Μέγαρα, ενώ στους οικισμούς Θέα και Καραούλι έχουν καεί και σπίτια.

Την εικόνα της καταστροφής καταγράφει άλλο ένα οδοιπορικό του «Ριζοσπάστη» που κάναμε μαζί με τον Γιώργο Τάτση, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και τον Μπάμπη Θεοδώρου, δημοτικό σύμβουλο στο δήμο Μάνδρας - Ειδυλλίας εκλεγμένο με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», στα καμένα του όρους Πατέρα.

Η εικόνα παντού ίδια. Ενα πυκνό δάσος πεύκου κυρίως, που έχει προκύψει σε πολλά τμήματά του από φυσική αναδάσωση από φωτιά πριν από μια δεκαετία, να είναι αφημένο στην τύχη του. Συνεχώς παρατηρούμε μικρά πεύκα καχεκτικά, γιατί αναπτύσσονται το ένα κυριολεκτικά πάνω στο άλλο, μέσα σε πυκνή βλάστηση από βάτα και θάμνους, που συνθέτουν το κατάμαυρο πλέον τοπίο.

Για χρόνια φαίνεται ότι δεν έχει γίνει καμία εργασία καθαρισμού, αραίωσης, διαχείρισης του δάσους, με οδικό δίκτυο που είναι ασυντήρητο και διαπερνάται με δυσκολία ακόμα και με οχήματα 4x4. Αυτή η κατάσταση είναι το αποτέλεσμα της διαχρονικής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων που κρατάει τις δασικές υπηρεσίες υποστελεχωμένες, χωρίς μέσα και πόρους για να κάνουν μια ολοκληρωμένη διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων.

Στον πρώτο σταθμό του οδοιπορικού στο Δασονομείο Ελευσίνας (υπάγεται στο Δασαρχείο Αιγάλεω) πήραμε μια πρώτη εικόνα των τεράστιων δυσκολιών που έχουν οι δασικές υπηρεσίες να επιτελέσουν το έργο που είναι στην αρμοδιότητά τους.

Ρωτώντας πόσοι δασεργάτες απασχολούνται στην περιοχή, υποτίθεται για τα έργα διαχείρισης των δασών, η απάντηση ήταν κανένας. Η ίδια εικόνα προκύπτει και για το Δασαρχείο Αιγάλεω, αλλά και για τα δασαρχεία όλης της χώρας (είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία που παραθέτουμε σε διπλανή στήλη για την κατάσταση των δασαρχείων).

Ακριβώς την οργή για την παντελή έλλειψη πρόληψης καταγράψαμε και στις συζητήσεις με κατοίκους της περιοχής που έζησαν τον πύρινο εφιάλτη που ξεκίνησε στις 16 Αυγούστου και συνεχίζεται.

Ο Μελέτης Ζαφείρης, πρόεδρος του Οικισμού Παλαιοκούντουρων Αγίας Σωτήρας, στους πρόποδες του όρους Πατέρα, όπου η φωτιά πλησίασε πολύ κοντά στα σπίτια, μας είπε χαρακτηριστικά: «Οι κάτοικοι του οικισμού με τον σύλλογό μας πολύ έγκαιρα και φέτος και τις προηγούμενες χρονιές είχαμε κάνει διάφορα διαβήματα προς τον δήμο και την Περιφέρεια, διατυπώνοντας τα αιτήματά μας σχετικά με την ανάγκη να ληφθούν μέτρα πρόληψης για την αποφυγή της πυρκαγιάς την περίοδο του καλοκαιριού αλλά και πλημμύρας τη χειμερινή περίοδο. Αυτό που διαπιστώνεται είναι μια δυσκινησία και έλλειψη συντονισμού, για να γίνουν τα απαραίτητα έργα. Είχαμε ζητήσει να υπάρχει μια δεξαμενή νερού σε ψηλό σημείο του οικισμού, αλλά δεν προχώρησε. Ο καθαρισμός του οικισμού έγινε από τους κατοίκους και τις δημοτικές υπηρεσίες την τελευταία στιγμή. Είναι εμφανής η έλλειψη αντιπυρικών ζωνών».

Επίσης σημαντικό πρόβλημα για τον οικισμό των 120 σπιτιών που παραμένουν εκτός σχεδίου, παρότι είναι οικισμός που τα πρώτα νοικοκυριά εγκαταστάθηκαν από τον 19ο αιώνα και τα περισσότερα έχουν γίνει μόνιμες κατοικίες, είναι η ανυπαρξία δικτύου υδροδότησης. «Προμηθευόμαστε νερό από υδροφόρες και για πόσιμο έχουμε εμφιαλωμένα. Είναι ένα ζήτημα που ζητάμε να λυθεί, όπως έχει γίνει και σε άλλους οικισμούς».

Πιο κάτω στο Παλαιοχώρι, ο Χρήστος Παπαδάκης, μόνιμος κάτοικος της περιοχής τα τελευταία 5 χρόνια, που τον βρήκαμε έξω από το σπίτι του που πάλευε να προστατεύσει καθώς γύρω γύρω ήταν εμφανές το πέρασμα της φωτιάς, μας λέει με αγανάκτηση: «Χωρίς να ξέρουμε την ακριβή αιτία έναρξης της φωτιάς, αυτό που φάνηκε για άλλη μια φορά είναι η παντελής έλλειψη προετοιμασίας για τέτοιες δασικές πυρκαγιές. Οπως μπορείτε να δείτε, όπου υπήρχαν σχετικά μεγάλα ανοίγματα μη δασικής έκτασης, η φωτιά ανακόπηκε, αυτό σημαίνει ότι αν υπήρχαν οργανωμένα αντιπυρικές ζώνες θα περιορίζονταν κατά πολύ το μέγεθος της καταστροφής. Βλέπουμε ότι είναι ένα δάσος απόλυτα παρατημένο, χωρίς καμία διαχείριση. Το δάσος θέλει αραιώσεις, καθαρισμό, σχεδιασμένη υλοτόμηση. Επίσης με την καταστροφή της πλημμύρας της Μάνδρας το 2017 παρασύρθηκαν οι όποιοι δρόμοι υπήρχαν και κατέληξαν σε χειμάρρους, αυτοί οι δρόμοι δεν ξαναφτιάχτηκαν ποτέ. Το συμπέρασμα που βγαίνει και από αυτή την καταστροφή είναι ότι απαιτείται κεντρικός σχεδιασμός. Εδώ βλέπουμε πολλές υπηρεσίες που οι άνθρωποι το παλεύουν με φιλότιμο, με αυταπάρνηση, οι πυροσβέστες, το Δασαρχείο, οι εθελοντές, αλλά δεν υπάρχει σχεδιασμός, ούτε προετοιμασία».

Προχωρώντας σε όλη τη διαδρομή από Αγιο Γιώργη έως το Κρύο Πηγάδι, το μαύρο κυριαρχεί. Ο κ. Μελέτης που συναντάμε είναι εξαντλημένος, αφού δυο μέρες ήταν περικυκλωμένος από τη φωτιά, προσπαθούσε να σώσει το σπίτι του και το κοπάδι της οικογένειας από 100 γίδια, που τα μετέφερε από σημείο σε σημείο προσπαθώντας να τα γλιτώσει από την πύρινη λαίλαπα. Με δάκρυα στα μάτια εκφράζει την αγανάκτησή του, γιατί δεν υπήρξε κανένα μέτρο από τις αρμόδιες υπηρεσίες για να αποφευχθεί η καταστροφή που βιώνουν.

Η αγωνία όλων των κατοίκων που συναντήσαμε είναι πως αφού περάσει η κόλαση της φωτιάς, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις συνέπειές της και κυρίως με τις πλημμύρες τον χειμώνα. Η περιοχή της Μάνδρας που είχε χτυπηθεί το 2017, είναι και πάλι εκτεθειμένη, αφού τα αντιπλημμυρικά έργα που αποφασίστηκαν με την πίεση των κατοίκων και των φορέων τους είναι ακόμα ημιτελή. Οι εύλογοι φόβοι που υπάρχουν αν δεν παρθούν γρήγορα μέτρα, έχουν σχέση με τα ρέματα Σούρες και Αγίας Κυριακής που καταλήγουν στη Μάνδρα και την Ελευσίνα και αναμένεται να δεχτούν μεγάλο όγκο νερού που πλέον δεν μπορεί να συγκρατηθεί στο βουνό.