Μπροστά σε αυτά τα μεγάλα προβλήματα, η οργάνωση της έμπρακτης αλληλεγγύης και της διεκδίκησης για άμεσα μέτρα αποκατάστασης και ουσιαστικής στήριξης των πληγέντων βρέθηκε στο επίκεντρο της δράσης σωματείων, Αγροτικών Συλλόγων, μαζικών φορέων, από την πρώτη στιγμή.

Για την πείρα από τη δράση αυτή ο Γιώργος Παπαδόπουλος επισημαίνει: «Από την πρώτη στιγμή οι πλημμυροπαθείς και γενικά ο λαός της Καρδίτσας δεν είχε να στηριχθεί παρά μόνο στις δικές του δυνάμεις. Ο ένας με τον άλλον σε κάθε γειτονιά προσπάθησαν να αλληλοβοηθηθούν.

Τότε βγήκαν μπροστά τα ταξικά σωματεία της πόλης και ο Σύλλογος Γυναικών και δημιούργησαν το Στέκι Αλληλεγγύης. Από εκεί οργανώθηκε η συλλογική αλληλεγγύη, από τη βοήθεια που παρείχαν σωματεία και φορείς από όλη τη χώρα. Η αποστολή βοήθειας σε τρόφιμα, νερά και είδη πρώτης ανάγκης από το Στέκι στους πληγέντες διανεμόταν καθημερινά σπίτι το σπίτι και έδωσε το σύνθημα στον κόσμο ότι κανένας δεν είναι μόνος του.

Από τις πρώτες μέρες τα εργατικά σωματεία απηύθυναν κάλεσμα άνθρωπο τον άνθρωπο, γειτονιά τη γειτονιά, σε συνελεύσεις των κατοίκων όπου κατά δεκάδες ανταποκρίθηκαν οι πληγέντες. Ετσι προχώρησε και η σύσταση δυο επιτροπών πληγέντων του Αλιάκ Μαχαλά και Καμινάδων και διαμόρφωσαν κοινά αιτήματα.

Ανθρωποι που δεν είχαν ιδέα από συλλογική δράση και οργανωμένο αγώνα βγήκαν μπροστά, παρά τις όποιες επιφυλάξεις και φοβίες. Συνειδητοποίησαν την αξία και τη δύναμη που έχει ο οργανωμένος και συντονισμένος αγώνας».

Η δράση των επιτροπών πληγέντων συνεχίστηκε με παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο, προβάλλοντας τα αιτήματά τους, απέναντι σε κυβέρνηση, δήμο και Περιφέρεια που «σφυγμομετρούσαν» τις αντιδράσεις και προσπαθούσαν να τις κάμψουν.

Οι συνελεύσεις των πληγέντων στις γειτονιές συνεχίστηκαν και κορυφώθηκαν με τη συμμετοχή των επιτροπών στο μεγάλο πανκαρδιτσιώτικο συλλαλητήριο της 5ης Οκτώβρη. Η επιτυχία και συμβολή του συλλαλητηρίου ήταν μεγάλη, γιατί επί της ουσίας «άλλαξε την ατζέντα», απαιτώντας από την κυβέρνηση να επιταχύνει τις διαδικασίες για τις αποζημιώσεις.

«Συμπερασματικά, αυτό που μένει από την εμπειρία μας - λέει ο Γ. Παπαδόπουλος - είναι ότι από το πιο απλό, όπως ο καθαρισμός δρόμων και οικοπέδων μετά από την πλημμύρα, τη λήψη της αναγκαίας βοήθειας σε τρόφιμα, ρουχισμό κ.λπ., μέχρι την 100% αποκατάσταση και αποζημίωση των ζημιών, καθώς και την υλοποίηση έργων της αντιπλημμυρικής θωράκισης, τίποτα δεν είναι δεδομένο και αυτονόητο. Αυτό που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα είναι μόνο ο οργανωμένος αγώνας, η διεκδίκηση ουσιαστικών μέτρων στήριξης, η αγωνιστική σταθερότητα απέναντι σε κάθε ελιγμό και σε κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης να αποκρούσει την πίεση, να μας ξεγελάσει».

Αντίστοιχα ο Δημήτρης Αβρανάς υπογραμμίζει: «Η δράση της Επιτροπής Αλληλεγγύης και Διεκδίκησης για την αποζημίωση και αποκατάσταση των σεισμόπληκτων του δήμου Ελασσόνας, που αποτελείται από φορείς και σωματεία της περιοχής, είναι σημαντική. Οργανώθηκαν συσκέψεις στο Μεσοχώρι, στη Μαγούλα, στο Πραιτώρι, παρεμβάσεις στον περιφερειάρχη και στον δήμαρχο Ελασσόνας, οργανώσαμε εκδηλώσεις μαζί με εργατικά σωματεία και αγροτικούς συλλόγους, σταθήκαμε στο πλευρό των πληγέντων, συνεχίζοντας τη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης και τροφίμων.

Το επόμενο διάστημα προγραμματίζονται συνελεύσεις στις 4 δομές των πληγέντων. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας διεκδικώντας να δοθεί έκτακτο επίδομα 1.000 ευρώ σε όλους τους σεισμόπληκτους, αποζημιώσεις 100% για τις καταστροφές, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, πλήρη αποκατάσταση σπιτιών, σχολείων και υποδομών με ευθύνη του κράτους, πραγματική θωράκιση από σεισμούς και άλλες φυσικές καταστροφές».