Σάββατο 22 Μάη 2021 - Κυριακή 23 Μάη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 29
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ
Το «συν» για το κεφάλαιο, στο «μείον» ο λαός

Eurokinissi

Το δικό του σχέδιο για την «αξιοποίηση» του λεγόμενου Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ παρουσίασε στις αρχές της βδομάδας ο ΣΥΡΙΖΑ. Με την ονομασία «Ελλάδα+» η πρότασή του έρχεται να αθροιστεί σε αυτές της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων - μάλιστα το ΚΙΝΑΛ τον κατηγόρησε για copy paste του δικού του σχεδίου. Προτάσεις ευθυγραμμισμένες τόσο με τον σχεδιασμό και τις προτεραιότητες της ΕΕ όσο και με τις απαιτήσεις του εγχώριου κεφαλαίου, τους στρατηγικούς στόχους του για άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας στην «πράσινη» ανάπτυξη και την «ψηφιακή μετάβαση» με «εγγυητή» το αστικό κράτος.

Ολα αυτά με ταυτόχρονο κλείσιμο του ματιού στην αστική τάξη ότι αυτός μπορεί καλύτερα από τη ΝΔ να διασφαλίσει την «κοινωνική συνοχή», τις συνθήκες «νεκροταφείου» δηλαδή για τον λαό, που θα βλέπει τις ανάγκες του να τσακίζονται από την ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Το «εξής ένα»...

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν παρεκκλίνει ούτε χιλιοστό από τις προϋποθέσεις που το ίδιο το Ταμείο Ανάκαμψης θέτει, με «εγγυητική» το προχώρημα των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, και από τους βασικούς άξονες του «κοινού σχεδίου» που διαμορφώνουν οι προτεραιότητες της αστικής τάξης και αυτές που θέτει η ΕΕ.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως τους πέντε άξονες παρεμβάσεων που περιλαμβάνονται στο σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί κανείς να τους βρει ατόφιους στο σχέδιο που έχει στείλει η κυβέρνηση της ΝΔ στην Κομισιόν, ενώ τους «συνυπογράφουν» όλα τα άλλα αστικά κόμματα.

Την «Πράσινη Μετάβαση», τις «πράσινες μπίζνες» δηλαδή με πρόσχημα την κλιματική αλλαγή, για να βρουν διέξοδο τα συσσωρευμένα κεφάλαια και για την ελεγχόμενη απαξίωση παραγωγικών δυνάμεων (π.χ. λιγνιτικές μονάδες κ.τ.λ.). Και με υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, περί «δίκαιης απελευθέρωσης» στην αγορά Ενέργειας, τις οποίες ο λαός πληρώνει ήδη ακριβά με το πανάκριβο ρεύμα, την ανεργία και το τσάκισμα δικαιωμάτων στον κλάδο, τα πανάκριβα «πράσινα» εμπορεύματα και τα νέα χαράτσια, για να στηρίξει το κράτος τις νέες «πράσινες» επενδύσεις των ομίλων, όπως και με την καταστροφή του περιβάλλοντος σε δεκάδες περιοχές.

Τον «Ψηφιακό Μετασχηματισμό», με συνοδεία από φανφάρες για «αντιμετώπιση του ψηφιακού αποκλεισμού», πίσω από τις οποίες κρύβονται τα «θέλω» των ομίλων για «αποτελεσματικότερο» στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής αστικό κράτος και «φιλικότερο» στις επενδύσεις, για προσαρμογή στις «ανάγκες» έντασης της εκμετάλλευσης και με νέες μορφές όπως π.χ. την τηλεργασία, αλλά και για τις νέες «δεξιότητες» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.

Τον «Μετασχηματισμό» του παραγωγικού μοντέλου, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται τη σύνδεση της «πράσινης» και «ψηφιακής μετάβασης» με την ελληνική παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών, για τον περιβόητο «εξαγωγικό προσανατολισμό», που κάθε άλλο παρά θωράκισε βέβαια όλα τα προηγούμενα χρόνια την καπιταλιστική οικονομία από τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις της.

Την «Κοινωνική Συνοχή», με τη διαμόρφωση μηχανισμών ενσωμάτωσης και για ένα «δίχτυ» για την «ακραία φτώχεια» που θα μεγαλώνει, ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης για λογαριασμό του κεφαλαίου. Αλλά και με την Υγεία και την Πρόνοια ως πεδία κερδοφορίας και συνολικά «επένδυσης» της καπιταλιστικής οικονομίας, αφού, όπως εξήγησε ο Αλ. Τσίπρας, «δεν είναι πεταμένα λεφτά (...) έχουν έντονα αναπτυξιακά οφέλη, με εξαιρετικά σημαντικές μελλοντικές αποδόσεις».

Την «Ανάπτυξη των Περιφερειών, των Πόλεων και της Υπαίθρου» με την προώθηση και εξειδίκευση των επιμέρους στόχων του κεφαλαίου, σε τομείς όπως π.χ. η αγροτική παραγωγή κ.λπ.

Τα παραπάνω, την εκτεταμένη κρατική παρέμβαση και το «νέο πράσινο deal», που προωθούν από κοινού σοσιαλδημοκρατικές και νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις σε ΗΠΑ και ΕΕ - μεταξύ αυτών και η κυβέρνηση της ΝΔ - για να θωρακίσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου στη νέα βαθιά καπιταλιστική κρίση, επιχείρησε ο Αλ. Τσίπρας να εμφανίσει ως μια «συζήτηση που διεθνώς περιστρέφεται γύρω από τον τρόπο με τον οποίο θα χτίσουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Γύρω από αρχές και αξίες που έχουν στο επίκεντρο πρώτα και κύρια τον άνθρωπο και τις ανάγκες του», ως «προοδευτική στροφή μετά την αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού», κατηγορώντας την κυβέρνηση της ΝΔ ότι μόνο αυτή απέμεινε να «υπερασπίζεται το παλιό» και ότι «είναι κολλημένοι στο χθες και δείχνουν να μην κατάλαβαν τίποτα».

«Συμβόλαιο» υποταγής ή πάλη για την ανατροπή;

Στην πραγματικότητα, και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει τη χρησιμότητά του για το κεφάλαιο, παρουσιάζοντας τους στόχους του ως «αναγκαίους» και «αυτονόητους», ακόμα και προοδευτικούς, που «δεν σηκώνουν δεύτερη κουβέντα», και το ζήτημα είναι το ποιος θα τους διαχειριστεί και υλοποιήσει.

Οπως π.χ. στο ζήτημα του νέου αντεργατικού εκτρώματος, λέει στον λαό πως το ζήτημα δεν είναι η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας από το κεφάλαιο αλλά ο τρόπος που αυτή θα γίνεται, όπως στο ζήτημα της τηλεργασίας λέει στους εργαζόμενους ότι μπορεί να υπάρξει μια «ρύθμιση» που να εξυπηρετεί ταυτόχρονα τα συμφέροντα εργαζομένων και εργοδοτών, έτσι και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο λέει πως τελικά ανακάλυψε τον τρόπο να συμβιβάσει τα συμφέροντα εργαζομένων και κεφαλαίου, αλλά παρουσιάζει την ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου ως «προαπαιτούμενο» για να ζήσει ο λαός καλύτερα, «για τη διάχυση του οικονομικού οφέλους στην κοινωνία», όπως λέει, ενώ στην πραγματικότητα κέρδη και λαϊκές ανάγκες κινούνται σε εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις.

Αυτό εννοεί όταν λέει ότι εκείνος, σε αντίθεση με τη ΝΔ, μπορεί να πετύχει «ανάπτυξη για τους πολλούς και όχι για τους κολλητούς», ότι δηλαδή υπάρχει και καπιταλιστική ανάπτυξη «για τους πολλούς», την ώρα βέβαια που «κλείνει το μάτι» και σε άλλα τμήματα του κεφαλαίου πως «έχουν λαμβάνειν» από μια δική του διαχείριση.

Ενώ παρουσιάζει την επεκτατική δημοσιονομική πολιτική και τη μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση, που προκρίνουν σε αυτήν τη φάση οι αστικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο - ανεξάρτητα από πρόσημο - ως «αντιδιαμετρικά αντίθετη» από την πολιτική της λιτότητας, των μνημονίων που και η κυβέρνησή του εφάρμοσε τα προηγούμενα χρόνια, για να κρύψει ότι αυτή φορτώνει ξανά, με διαφορετικό τρόπο, τα βάρη στις πλάτες του λαού.

Γι' αυτό παρουσιάζει τον αντεργατικό οίστρο της κυβέρνησης και τις «ανατροπές του αιώνα», που έρχονται να πατήσουν στα όσα και ο ίδιος νομοθέτησε τα προηγούμενα χρόνια, ως ...ανορθογραφία και «ιδεολογική εμμονή» της κυβέρνησης και όχι ως τη «νούμερο 1» προϋπόθεση για την ανάκαμψη του κεφαλαίου.

Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε παρουσιάζει και το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, το νέο βαρύ μνημόνιο για τον λαό, που έχει ως προαπαιτούμενο των «εκταμιεύσεων» για τους επιχειρηματικούς ομίλους την επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των αντεργατικών ανατροπών, ως κάποιο «ουδέτερο», «πολύτιμο εργαλείο για να κάνουμε ένα πραγματικό restart», «μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί», όπως έλεγε ο πρόεδρός του στην παρουσίαση της Δευτέρας.

Για τον λαό πάλι το μόνο που «δεν πρέπει να χαθεί» είναι άλλος χρόνος, με αυταπάτες και κάλπικες προσδοκίες: Οι δικές του ανάγκες μπορούν να ικανοποιηθούν όχι με «νέα κοινωνικά συμβόλαια» υποταγής στο κεφάλαιο, αλλά σε σύγκρουση με τους στόχους του και όσους τους υπηρετούν.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ