Ο Ζαχαρίας Καρακίτσιος καταδικάζεται σε οκτάμηνη φυλάκιση, διότι τόλμησε να αντισταθεί στους ΝΑΤΟικούς. Αθίγγανοι και μετανάστες, δολοφονούνται από «τυχαία εκπυρσοκρότηση» όπλων αστυνομικών. Μαθητές και αγρότες, σέρνονται στα δικαστήρια διότι «τόλμησαν» να αγωνιστούν. Εκατοντάδες είναι οι απλοί άνθρωποι του μόχθου που «νιώθουν στο πετσί τους» την τρομοκρατία που ασκεί το αστικό κράτος σε βάρος τους, σε όλο τον κόσμο. Προφανώς, όταν ο Δ. Αβραμόπουλος προτείνει την ανέγερση «Μνημείου Θυμάτων Τρομοκρατικών Πράξεων», δεν αναφέρεται στους παραπάνω. Αυτό μας το αποδεικνύει η καθημερινή του πρακτική στο πολιτικό «σκηνικό».

Η ανέγερση, ενός τέτοιου μνημείου, από τον Δ. Αβραμόπουλο, δηλώνει την επιδίωξή του, η οποία είναι και επιδίωξη της τάξης που υπηρετεί: να προκαταληφθεί η κοινή γνώμη και να γίνει αποδεκτός ο προσδιορισμός του τρομοκράτη γι' αυτούς που η ίδια η αστική τάξη θέλει να «βαφτίσει» έτσι.

Βασικός στόχος, λοιπόν, στην παρούσα χρονική συγκυρία, είναι να εθιστεί η κοινή γνώμη στην τρομοκρατολογία, στην ανάγκη να χτυπηθεί η «τρομοκρατία», γεγονός που αντικειμενικά οδηγεί στην ένταση της καταστολής του λαϊκού κινήματος, στην ενίσχυση της κρατικής τρομοκρατίας. Γιατί είναι σίγουρο, από το περιεχόμενο που δίνουν στον όρο «τρομοκρατία», τόσο με τους τρομονόμους και ευρωτρομονόμους όσο και με το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, ότι τρομοκράτες θα θεωρηθούν αυτοί που θα αντιτίθενται στις «ορέξεις» των μεγάλων αφεντικών, στην επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού. Από τη στιγμή που η αστική τάξη, έχει την εξουσία, τότε έχει «και το μαχαίρι και το πεπόνι», ώστε να φέρνει στα μέτρα της και την «τρομοκρατία», όπως φέρνει και τόσα άλλα. Η όλη προσπάθεια αποσκοπεί στο να «απογυμνωθεί» η μεγάλη πλειοψηφία του λαού, από τα δικαιώματά της.

Η κίνηση, λοιπόν, του Δ. Αβραμόπουλου, να φτιάξει «Μνημείο Πεσόντων από τα Τρομοκρατικά χτυπήματα», υπηρετεί έναν και μόνο στόχο: Τον εθισμό των λαϊκών στρωμάτων, σε μια πραγματικότητα η οποία, έτσι όπως εξελίσσεται, μόνο δεινά μπορεί να τους αποφέρει...