Τετάρτη 16 Γενάρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τα αδιέξοδα της συνδιαχείρισης

Γρηγοριάδης Κώστας

«Θα μείνει πάντως ένα μεγάλο ερώτημα, αν αυτή η πανηγυρικά προβληθείσα συγχώνευση θα μπορέσει να ολοκληρωθεί χωρίς να θιγούν οι θέσεις εργασίας, στον περιορισμό των οποίων κάθε συγχώνευση αποσκοπεί σχεδόν εξ ορισμού».

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τέτοιο ερώτημα, όπως το παραπάνω που αναφέρει στο χτεσινό άρθρο της η «Ελευθεροτυπία». Πολύ περισσότερο δεν υπάρχει για τους αρχιτέκτονες της συγχώνευσης μεταξύ των δύο τραπεζών, οι οποίοι ήταν κάτι παραπάνω από σαφείς στη χτεσινή λακωνική ανακοίνωσή τους: Η νέα δομή της τράπεζας θα γίνει με «ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια της σύγχρονης τραπεζικής αγοράς». Είναι ολοφάνερο για ποιον κτυπάει η καμπάνα. Κι όμως, αυτή την καμπάνα οι μόνοι που (κάνουν ότι) δεν την ακούνε είναι οι ηγεσίες των δύο συλλόγων των εργαζομένων, οι οποίες όπως παραδέχτηκε χτες (στο «Φλας») ο πρόεδρος των εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα «βάλαμε πλάτες για να γίνει η συγχώνευση ενώ έπρεπε να αντιδράσουμε»(!). Οι εργαζόμενοι - και όχι μόνο των τραπεζών - είχαν άλλη μια φορά την ευκαιρία να διαπιστώσουν τα αδιέξοδα και τη θλιβερή κατάντια του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, ως φερέφωνα και συνδιαχειριστές των νεοφιλελεύθερων «λύσεων».

Η «φύση» της τρομοκρατίας

«Είχα πει ότι το φαινόμενο αυτό, που εγώ παρακολουθώ, μελετώ, εξετάζω, δεν είναι αριστερό και το είχα πει κάθετα. Και εξακολουθώ να το πιστεύω». Με αυτή τη φράση, σχολίασε τα περί τρομοκρατίας (στο ραδιοσταθμό «Πλάνετ») η διεθνολόγος και ειδική σε θέματα πολιτικής βίας, πρώην ειδική σύμβουλος του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, Μαίρη Μπόση. Προφανώς γι' αυτό άλλαξαν συμβούλους στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης και έβαλαν τα σαΐνια της CIA και του FBI. Τώρα μπορούν να «δείχνουν» προς τα αριστερά, στους «συνήθεις υπόπτους» και, στο τέλος, αριστεροί και άνθρωποι ανυπότακτοι και ασυμβίβαστοι με τη «νέα τάξη» θα την πληρώσουν. Φυσικά, μαζί τους θα την πληρώσει και ο ελληνικός λαός, που θα δει τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματά του να μπαίνουν «στο γύψο» και ο ίδιος στο ζυγό της κυριαρχίας των ΗΠΑ. Δεν είναι, άραγε, φανερό ότι η τρομοκρατία είναι «φαινόμενο» ούλτρα δεξιό;

Πανεπιστήμιο, γνώση και υγεία

Πολλά είπαν χτες οι πανεπιστημιακοί γιατροί στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν για την αντίδρασή τους στο νόμο 2889/2001, που αναφέρεται στη διαβόητη μεταρρύθμιση του ΕΣΥ. Δε θα σταθούμε στην ουσία των επιχειρημάτων τους -που σε τελευταία ανάλυση περιορίζεται στην αναστολή όσων διατάξεων του νόμου τους αφορούν και την εφαρμογή μιας μεταβατικής περιόδου δύο ετών.

Σημειώνουμε μια τοποθέτηση του προέδρου της Ιατρικής Σχολής Αθήνας Χρ. Κίττα, ο οποίος τεκμηριώνοντας την άρνηση του Πανεπιστημίου να δεχτεί στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο μάνατζερ που θα επιλέγει το υπουργείο Υγείας είπε: «Δεν μπορεί να υπάρχει μάνατζερ σε ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο που θα αποδώσει οικονομικό λογαριασμό, όπως προβλέπει ο νόμος. Το πανεπιστήμιο επενδύει στο μέλλον».

Πράγματι καθ' όλα σημαντική η επισήμανση του προέδρου της Ιατρικής Σχολής για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη γνώση ως δημόσιο αγαθό. Ευχής έργο θα ήταν να αντιμετωπίζουν ως δημόσιο παρόμοιο αγαθό και την υγεία, καθώς και οι ίδιοι οι πανεπιστημιακοί γιατροί έχουν -για να μην πούμε τίποτε περισσότερο- ανεχτεί τη χυδαία εμπορευματοποίηση της υγείας. Παρά τα στοιχεία αυτοκριτικής που παρουσίασαν χτες δεν απαλλάσσονται από τις ευθύνες. Πολύ δε περισσότερο που περιορίζουν την κριτική τους μόνο στα σημεία που τους αφορούν, όταν ο προαναφερόμενος νόμος αποτελεί ένα ακόμα βήμα στην εμπορευματοποίηση του εναπομείναντος δημόσιου συστήματος.

Ερωτήσεις ... κρίσεως

«Ερώτηση κρίσεως: Γιατί ορισμένοι αριστεροί, την ώρα που δικαίως ζητούν αλληλεγγύη για τα θύματα σε όλο τον κόσμο, απορρίπτουν την αλληλεγγύη στα θύματα της 11ης Σεπτεμβρίου;», αναρωτιέται ...πονηρά ο Μιχ. Μητσού, στα χτεσινά «Νέα». Και λέμε πονηρά, γιατί κανένας αριστερός - απ' όσο γνωρίζουμε εμείς, τουλάχιστον - δεν απέρριψε την αλληλεγγύη στα θύματα του διπλού τρομοκρατικού χτυπήματος της 11ης Σεπτέμβρη.

Μια και του αρέσουν, όμως, τα ερωτήματα κρίσεως του Μ. Μ., μπορεί να μας απαντήσει, γιατί η αλληλεγγύη στα θύματα της 11ης Σεπτέμβρη συνεπάγεται, σώνει και καλά, την αποδοχή και την υποστήριξη του πολέμου εναντίον του Αφγανιστάν και της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» του Τζ. Μπους, γενικότερα;

Ο σχολικός «Μεγάλος Αδελφός»

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΚΑΙ ΜΟΝΟ το γεγονός ότι τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, συνεχίζει να λειτουργεί το ιδιωτικό «σχολείο», το οποίο, όπως διαπιστώσαμε από τηλεοπτικά κανάλια και ραδιόφωνα, διαθέτει κάμερες παρακολούθησης στις τάξεις και στους κοινόχρηστους χώρους, είναι δείγμα απαράδεκτης ολιγωρίας από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας!

Δηλαδή, τι άλλο πρέπει να γίνει για να αποφασίσει να παρέμβει με αποφασιστικό και άμεσο τρόπο το υπουργείο Παιδείας; Μήπως να φορέσουν «κολάρα» με πομπούς στους μαθητές, όπως επιχείρησε πέρσι να κάνει η αστυνομία της Βρετανίας σε καταδικασμένους με αναστολή ανήλικους και δέχτηκε τη διεθνή κατακραυγή;

Μήπως να βάλουν κάμερες και στα δωμάτια των μαθητών στα σπίτια τους για να διαπιστώνεται αν διαβάζουν τα μαθήματά τους μετά το σχολείο; Μήπως να δημιουργηθεί στο εν λόγω ίδρυμα υπηρεσία «φακελώματος» και συλλογής δακτυλικών αποτυπωμάτων;

Εκτός αν οι εν λόγω πρακτικές εντάσσονται σε κανένα επιδοτούμενο σχολικό πρόγραμμα «Ολυμπιακής Παιδείας», ώστε από μικρή ηλικία να συνηθίζει κανείς στα συστήματα παρακολούθησης που θέλουν να τοποθετήσουν στην Αθήνα ενόψει της Ολυμπιάδας.

Είναι σαφές, πάντως, ότι τέτοιες υποθέσεις δε δικαιολογούν την παραμικρή ανοχή. Βέβαια, από μια κυβέρνηση που έκανε πράξη νομοθετικού περιεχομένου πριν τρία χρόνια προκειμένου να βάλει εισαγγελείς μέσα σε υπό κατάληψη σχολεία, όλα να τα περιμένεις!

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, ενώ ο Μπουλέντ Ετσεβίτ αρκέστηκε χτες σε μια συνάντηση με τον αντιπρόεδρο. Να υποθέσουμε ότι αυτό εκτιμάται ως επιτυχία της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας από το αρμόδιο υπουργείο; Μάλλον.

Μόνο που θα πρέπει να μας το εξηγήσουν καλύτερα πώς το εννοούν αυτό, όταν θα έχουμε τις εξελίξεις που φαίνεται ότι θα έχουμε στο θέμα του ευρωστρατού και του ρόλου της Τουρκίας. Εκτός και πρόκειται και σ' αυτό το θέμα να καλυφθούν πίσω από κανένα κείμενο που θα χωράει διπλές ερμηνείες.


Γρηγοριάδης Κώστας

Κάμερες παντού; - Κίνημα λαού!

Το πράγμα έχει ήδη παραγίνει και μια νέα καταγγελία από τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς για κάμερες μέσα σε σχολικές αίθουσες ιδιωτικών σχολείων, όπου οι σχολάρχες μπορούν άμεσα να παρεμβαίνουν, έρχεται μόνο να κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει. Αλλωστε δεν πάει πολύ που το μάτι του «μεγάλου αδελφού» βρίσκεται εγκαταστημένο σε εκατοντάδες σημεία της Αθήνας, σε κάμερες φανερές και κρυφές. Αν κανείς συμπεριλάβει και όλη την πλύση εγκεφάλου που έγινε σε κάθε γωνιά της χώρας με το τηλεσκουπίδι του «Μπιγκ Μπράδερ», μπορεί να διαπιστώσει το πλέγμα διαφόρων μεθόδων που επιχειρούν να περάσουν ως δεδομένη την παρακολούθηση των ανθρώπων.

Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο της λεγόμενης «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» του Μπους και των άλλων γερακιών, σε μια περίοδο προώθησης του ευρωστρατού και ενίσχυσης των κατασταλτικών μηχανισμών, μέσω ΕΣΕΛΟΝ, Συνθήκης Σένγκεν ή της ελληνικής «Σειρήνας» (όπως ονομάζεται η διασύνδεση των ελληνικών υπηρεσιών με τις ευρωπαϊκές). Τη στιγμή επίσης που διαρρέουν σχεδιασμοί για σύσταση «αντιτρομοκρατικού» μηχανισμού της χώρας μας, των ΗΠΑ, της Βρετανίας και άλλων με έδρα την αμερικανική πρεσβεία. Η εξοικείωση με την παρακολούθηση της προσωπικής ζωής μέσω δήθεν ανώδυνων παιχνιδιών, η προετοιμασία ανεκτικής κοινωνικής συνείδησης στην παραβίαση δημοκρατικών δικαιωμάτων, δεν είναι μια υπόθεση συγκυριακή, αλλά αποσκοπεί κυρίως στο μέλλον.

Η άρχουσα τάξη και οι κρατικοί, πολιτικοί και θεσμικοί μηχανισμοί της, «μαγειρεύουν πριν πεινάσουν». Φτιάχνουν την απαραίτητη υποδομή για να μπορούν να αντιμετωπίσουν τον παράγοντα λαϊκό κίνημα που αντιδρά σήμερα και θα αντιδράσει πολύ περισσότερο αύριο στην εντεινόμενη επίθεση σε όλους τους τομείς της ζωής. Στην εργασία, την ασφάλιση, την υγεία, την πρόνοια, τον ελεύθερο χρόνο, τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Από τα μαθητικά θρανία, τους χώρους δουλιάς μέχρι τους δρόμους, επιχειρείται να απλωθεί το δίχτυ παρακολούθησης, ώστε όλα να καταγράφονται και βέβαια να προλαμβάνονται αντιστάσεις και δυσάρεστες εξελίξεις για τους κρατούντες. Τα προσχήματα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας ή της ασφάλειας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν μπορούν να πείσουν κανένα. Αλλωστε με πλείστα ντοκουμέντα αποδεικνύεται ότι για την κυβέρνηση και τα υψηλά αφεντικά της, ΝΑΤΟ, ΕΕ, τρομοκράτες θεωρούνται οι λαοί και τα κινήματα που αντιστέκονται στη βαρβαρότητα της δικιάς τους ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Η έκθεση της αμερικανικής ΣΙΑ που παρουσιάζει ως τρομοκράτες τους χιλιάδες διαδηλωτές έξω από την πρεσβεία, είναι αδιάψευστος μάρτυρας.

Η απάντηση σε όλη αυτή τη συντονισμένη επίθεση δεν μπορεί να δοθεί με επιτυχία παρά μόνο με όρους μαζικού λαϊκού κινήματος. Πρώτα και κύρια οι λαϊκοί φορείς που δεν υποτάσσονται στη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα των πολύμορφων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων - που περιλαμβάνει και το δόγμα «κάμερες παντού» - πρέπει να πρωτοστατήσουν σε ένα πλατύ μέτωπο αγώνα ενάντια στην καταστολή και την καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Η επιχείρηση της παρακολούθησης να «σπάσει τα μούτρα» στη λαϊκή παρέμβαση.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Πάλι σενάρια κεντροαριστεράς

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου για συντεταγμένο διάλογο μεταξύ ΠΑΣΟΚ και «αριστεράς» (όπου αριστερά, διάβαζε ΣΥΝ) με στόχο την προγραμματική σύγκλιση στους θεσμούς και, γιατί όχι, στη διακυβέρνηση της χώρας. Τάδε έφη - πληροφορούμαστε - ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Κ. Λαλιώτης σε εκδήλωση παρουσίασης βιβλίου για την ΕΔΑ, όπου, εκτός αυτού, παραβρέθηκαν πολλά ακόμα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και η Μ. Δαμανάκη. Περιττό, βέβαια, να επισημάνουμε τα αισθήματα που προκάλεσε στη βουλευτή του Συνασπισμού η εν λόγω δήλωση του κ. Λαλιώτη. Κατά το «συμφωνώ και επαυξάνω», έσπευσε να ζητήσει άμεσα και πράξεις. Τώρα, αν - όπως διαβάζουμε στη χτεσινή «Αυγή» - ο Κ. Λαλιώτης τάχθηκε και υπέρ της αντικατάστασης του δικομματισμού από το διπολισμό, με βάση και τα προαναφερθέντα, μπορούμε να κατανοήσουμε εκ των προτέρων πώς βλέπει ο ίδιος τη σύνθεση του ενός πόλου...

Αλλωστε, ο Κ. Λαλιώτης ξέρει πολύ καλά πού απευθύνει τις προτάσεις του. Υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να βοηθήσουν, ώστε να «αλλάξει ο Μανωλιός και να φορέσει τα ρούχα του αλλιώς»...

Η «αμεροληψία» των πολυεθνικών

Την πολυεθνική εταιρία ορκωτών λογιστών «Αρθουρ Αντερσεν» δεν είναι απαραίτητο να τη γνωρίζετε. Το όνομά της ήρθε τις τελευταίες μέρες στο προσκήνιο, γιατί στελέχη της κατηγορούνται ότι ...κατέστρεψαν στοιχεία, που αφορούν την κατάρρευση του ενεργειακού κολοσσού «Ενρον» στις ΗΠΑ! Αυτή, λοιπόν, η «υπεράνω υποψίας» λογιστική εταιρία έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από την ελληνική κυβέρνηση, σε τέτοιο βαθμό που οι σύμβουλοί της διαθέτουν γραφείο σχεδόν σε κάθε υπουργείο! Οι εκθέσεις της εταιρίας εμφανίζονται κάθε τόσο για να δικαιολογήσουν και υποστηρίξουν τις κυβερνητικές επιλογές για το ξεπούλημα δημοσίων επιχειρήσεων. Οι βολικές «αποτιμήσεις» της παρουσιάζονται ως «αντικειμενικές» και «αμερόληπτες», ενώ αυτό που συμβαίνει, όπως απέδειξε η περίπτωση της «Ενρον» στις ΗΠΑ, είναι ότι τα στελέχη της εταιρίας περιλαμβάνουν στις εκθέσεις τους τα στοιχεία που θέλει η κυβέρνηση, ακριβώς για να μη χάσουν τις υψηλές αμοιβές τους. Αλλά γι' αυτό ακριβώς τους πληρώνουν και, μάλιστα, αδρά οι κυβερνώντες (όχι, βέβαια, από την τσέπη τους).

ΝΑΤΟικός στρατός με «βούλα»

Τι κοινό έχουν οι δύο ανώτατοι αξιωματικοί που διορίστηκαν χτες από το ΚΥΣΕΑ στα αξιώματα του αρχηγού ΓΕΣ και ΓΕΑ; Εχουν διατελέσει διοικητές ΝΑΤΟικών σχηματισμών. Μάλιστα ο νέος επικεφαλής του ΓΕΣ, ο αντιστράτηγος Παν. Χαρβάλας, μέχρι χθες ήταν διοικητής του ΝΑΤΟικού στρατηγείου του Τυρνάβου (JCSC). Καθόλου τυχαία βέβαια η αυτή επιλογή, αφού γίνεται με γνώμονα την «ανταπόκριση» των Ενόπλων Δυνάμεων στη νέα ΝΑΤΟική δομή, ενώ αντίστοιχες «προσαρμογές» έχουν γίνει και στη δομή των ελληνικών (;) Ενόπλων Δυνάμεων. Βασική αποστολή πλέον, όπως με σαφήνεια την έχει προσδιορίσει ο νέος υπουργός Αμυνας, αποτελεί η «αποτελεσματική» συμβολή των Ενόπλων Δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές «ταχείες» επεμβάσεις σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Εξάλλου, τα σύνορα της χώρας είναι «ασαφής» έννοια στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της νέας τάξης, γεγονός που έχει αποδεχτεί πλήρως η κυβέρνηση Σημίτη, όπως κατέδειξε και η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον.

«Δεν πρέπει να κάνουμε τους πράκτορες τιμητές στην πολιτική ζωή και την πολιτική ιστορία» δήλωσε προχτές ο υπουργός Εσωτερικών, Κ. Σκανδαλίδης, αναφερόμενος στη «λίστα Γρυλλάκη», που δημοσιοποιήθηκε την Κυριακή.

Αναρωτιόμαστε, γιατί δεν έλεγε τα ίδια και στις άλλες «αποκαλύψεις» Γρυλλάκη, πριν ελάχιστες μόλις βδομάδες...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ακριβοπληρωμένος καπιταλισμός

Το κεφάλαιο σκοτώνει και δεν πληρώνει. Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνουν οι εργατογειτονιές καθημερινά. Χτες, ήταν στο Περιστέρι όπου το έργο του Μετρό θεμελιώθηκε με το κορμί ενός εργάτη 32 μόλις χρόνων. Λίγο πριν ήταν στο Μοναστηράκι που σακατεύτηκε άλλος, καθημερινά στα βαπόρια, στα ναυπηγεία, στα κλωστοϋφαντουργεία, στα χυτήρια μολύβδου, στα μεταλλεία, πίσω από τους πάγκους των εμπορικών, ακόμα και σ' αυτά τα ζηλευτά, απ' όσους δε γνωρίζουν, γραφεία χιλιάδες εργάτες και υπάλληλοι βαρυγκωμάνε.

Τα αφεντικά, έχοντας και το μαχαίρι και το πεπόνι, συστηματικά πλασάρουν στην κοινή γνώμη, στα ίδια τα θύματά τους, τον ισχυρισμό πως φταίνε οι σακάτηδες και οι νεκροί γι' αυτά τα εγκλήματα. Τόσο που αρκετοί να το εννοούν, όταν τραγουδούν πως «φταίει το κακό το ριζικό μας». Κι όμως καμιά κακιά τύχη δε φταίει. Κανένας απρόσεκτος εργάτης δε φταίει. Το σακάτεμα της εργατικής τάξης -το πέρασμα του εργάτη στο επέκεινα, η επαγγελματική ασθένεια, ως κι αυτή η καθημερινή καχεξία - είναι άμεσα συσχετισμένα με τον τρόπο παραγωγής. Κι αυτός ο τρόπος είναι καπιταλιστικός. Αυτό ακριβώς θέλουν να κρύψουν τα αφεντικά. Αυτό ακριβώς κρύβουν και οι κυβερνήσεις τους.

Τα αφεντικά δεν μπορούν να υπάρχουν χωρίς όλο και περισσότερα κέρδη. Μέτρα ασφάλειας στην εργασία σημαίνει χρήμα, σημαίνει περισσότερο σταθερό κεφάλαιο, άρα μείωση του ποσοστού κέρδους. Αυτή είναι η εξίσωση του καθημερινού εγκλήματος. Η ζωή του εργάτη είναι τζάμπα για το κεφάλαιο. Κάτι παράξενοι ισολογισμοί, που εμφανίζονται κατά καιρούς για το χρηματικό κόστος των ατυχημάτων, κρύβουν πως κι αυτό το κόστος πληρώνεται από τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή απ' τους εργάτες και μόνο απ' αυτούς. Γιατί και οι εργοδοτικές και οι κρατικές εισφορές υπεραξία είναι. Το κεφάλαιο χρειάζεται απ' τον εργάτη την εργατική του δύναμη, για να αρπάξει την υπεραξία. Κι αν σ' αυτήν την αφαίμαξη χαθούν μερικοί στο δρόμο... δεν τρέχει τίποτα. Μύριοι έτοιμοι στον εφεδρικό στρατό της ανεργίας.

Για μας δεν μπορεί να είναι έτσι τα πράγματα. Κανένας εργάτης δεν περισσεύει. Δεν περισσεύει απ' το σπίτι του, τη γυναίκα του, τα παιδιά του, τη μάνα του. Δεν περισσεύει ούτε για την ίδια την τάξη. Ο εργάτης δεν είναι ένα νούμερο στη στατιστική. Οπως κάθε άνθρωπος είναι κι αυτός αυταξία. Αναντικατάστατη.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, κι εμείς πιστεύουμε πως έτσι έχουν, τότε η χτεσινή ανακοίνωση του ΠΑΜΕ, μ' αφορμή το χαμό του Κώστα Μπουρμπούλα στο Μετρό, δεν πρέπει να διαβαστεί σαν μια διαμαρτυρία. Είναι κάλεσμα εξεγερτικό: «Καλούμε, σημειώνει, τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους να προστατέψουν μόνοι, με τον αγώνα τους, το δικαίωμα στη ζωή και την εργασία. Από την κυβέρνηση και την εργοδοσία ας μην περιμένουν βελτίωση συνθηκών εργασίας. Αυτοί με την πολιτική και την τακτική τους είναι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του διαρκούς εγκλήματος». Πιο καθαρά το 'χει πει ήδη ο ποιητής: «Χρέος με τα χέρια τους να σηκωθούν»!

Ντροπή!

Νοσοκομεία

σαν σουίτες

για όποιον έχει

να τα στάξει

και για τους άλλους

τους πολίτες,

τη λαϊκή, που λένε,

τάξη,

για όσους έχουν

ΤΕΒΕ, ΙΚΑ

στους διαδρόμους

ράντζα φίσκα!

***

Νοσοκομεία

έξτρα φίνα,

καθένα ίδιο

με παλάτι

εκατομμύριο

το μήνα

θα κάνει μόνο

το κρεβάτι,

κι οι άλλοι οι «κάτω»,

οι «αγέλες»

δέκα μαζί

σαν τις σαρδέλες!

***

Νοσοκομεία

για τους λίγους

που θα πληρώνουν

πρώτη θέση

και για τους άλλους

τους κολίγους,

του Παπαδόπουλου

το «Πέσυ»

θα 'ναι κανείς

για να το χέσ...!


Ο οίστρος



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ