Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τέτοιο ερώτημα, όπως το παραπάνω που αναφέρει στο χτεσινό άρθρο της η «Ελευθεροτυπία». Πολύ περισσότερο δεν υπάρχει για τους αρχιτέκτονες της συγχώνευσης μεταξύ των δύο τραπεζών, οι οποίοι ήταν κάτι παραπάνω από σαφείς στη χτεσινή λακωνική ανακοίνωσή τους: Η νέα δομή της τράπεζας θα γίνει με «ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια της σύγχρονης τραπεζικής αγοράς». Είναι ολοφάνερο για ποιον κτυπάει η καμπάνα. Κι όμως, αυτή την καμπάνα οι μόνοι που (κάνουν ότι) δεν την ακούνε είναι οι ηγεσίες των δύο συλλόγων των εργαζομένων, οι οποίες όπως παραδέχτηκε χτες (στο «Φλας») ο πρόεδρος των εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα «βάλαμε πλάτες για να γίνει η συγχώνευση ενώ έπρεπε να αντιδράσουμε»(!). Οι εργαζόμενοι - και όχι μόνο των τραπεζών - είχαν άλλη μια φορά την ευκαιρία να διαπιστώσουν τα αδιέξοδα και τη θλιβερή κατάντια του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, ως φερέφωνα και συνδιαχειριστές των νεοφιλελεύθερων «λύσεων».