Με ένα κατεβατό «12 ερωτήσεων και απαντήσεων» για το «Νέο δημόσιο σύστημα επικουρικής ασφάλισης για τους νέους εργαζόμενους», μαζί με άλλα συνοδευτικά κείμενα που έδωσε χτες στη δημοσιότητα, το υπουργείο Εργασίας επιχειρεί να κωδικοποιήσει την απατηλή προπαγάνδα της κυβέρνησης για την προωθούμενη ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης. Ουσιαστικά, πάνω στη βάση αστήρικτων ισχυρισμών και ψεύτικων υποσχέσεων, επιχειρείται να στρωθεί το έδαφος για τη νέα αντιασφαλιστική επίθεση, σε βάρος ειδικά της νέας γενιάς, αλλά και των ήδη συνταξιούχων και ασφαλισμένων. Επιβεβαιώνεται ότι και μέσα στις συνθήκες του lockdown και του «σιωπητηρίου» που επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση, «τρέχει» η προετοιμασία της για όλες τις νέες αντιλαϊκές ανατροπές.

Ισχυρίζεται το υπουργείο πως η «μεταρρύθμιση» γίνεται για «να περιοριστούν οι κίνδυνοι του ασφαλιστικού μας συστήματος που απορρέουν από τη δημογραφική γήρανση του πληθυσμού». Πέρα από το γεγονός ότι η όποια «δημογραφική γήρανση» είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εντεινόμενη επίθεση σε βάρος των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, είναι τουλάχιστον πρόκληση την ώρα που πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι έχουν πεταχτεί εκτός παραγωγής γιατί αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, να επικαλούνται τη «γήρανση» για να προωθήσουν την ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης!

Οι πραγματικοί «κίνδυνοι» για το Ασφαλιστικό είναι η εισφοροδιαφυγή των μεγάλων επιχειρήσεων, οι απαλλαγές και οι μειώσεις που τους διασφαλίζουν οι αστικές κυβερνήσεις, η λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων για τα κέρδη του ιδιωτικού τομέα Υγείας, η τεράστια ανεργία, η υποαπασχόληση και η «ευελιξία», οι χαμηλοί μισθοί, η «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία κ.ο.κ. Γι' αυτά, βέβαια, ο... «δωδεκάλογος» της κυβέρνησης δεν λέει κουβέντα.

Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, τα οποία καθημερινά γίνονται χειρότερα και με την παρέμβαση της κυβέρνησης (χτύπημα 8ωρου, απλήρωτες υπερωρίες, παραπέρα διευκόλυνση απολύσεων κ.τ.λ.) είναι πρόκληση και η αναφορά ότι με το νέο σύστημα «οι συντάξεις θα είναι μεγαλύτερες». Με τι άραγε θα πληρώσει ο νέος με τον μισθό των 300 και 400 ευρώ τις εισφορές του και ποια θα είναι η απόδοσή τους στον τζόγο του «κεφαλαιοποιητικού συστήματος» - που έτσι κι αλλιώς δεν παρέχει απολύτως καμία εγγύηση για το ύψος της σύνταξης - όταν τα διαστήματα εργασίας θα εναλλάσσονται συνεχώς με διαστήματα ανεργίας και υποαπασχόλησης;

Ισχυρίζεται επίσης το υπουργείο ότι οι υφιστάμενες συντάξεις, όπως και οι μελλοντικές συντάξεις των σημερινών ασφαλισμένων άνω των 35 ετών, δεν θα μειωθούν και δεν επηρεάζονται από το νέο σύστημα. Ομως, σκόπιμα δεν απαντά, πώς θα πληρώνονται οι υφιστάμενες συντάξεις, όταν οι εισφορές των νέων συνταξιούχων θα κατευθυνθούν στον χρηματιστηριακό τζόγο; Περιορίζεται σε γενικές εκτιμήσεις του τύπου: «Το μεταβατικό κόστος απλώνεται σε βάθος χρόνου 60 ετών, με τα πρώτα χρόνια να είναι σχετικά χαμηλό», όταν ήδη εκτιμήσεις ανεβάζουν αυτό το κόστος στα 55 δισ. ευρώ και πλέον. Αντίθετα, ομολογείται πως το κόστος μετάβασης θα φορτωθεί και πάλι στις πλάτες του λαού, καθώς στην απάντηση του υπουργείου αναφέρεται πως αυτό «θα χρηματοδοτηθεί: (α) από το ΑΚΑΓΕ, το Ταμείο για την αλληλεγγύη των γενεών, το οποίο σήμερα έχει αποθεματικά που υπερβαίνουν τα 10 δισ. ευρώ και τα οποία διαρκώς αυξάνονται κατά περίπου 1 δισ. το χρόνο, και, (β) από τον Τακτικό Προϋπολογισμό...».

Αντί λοιπόν τα κεφάλαια του ΑΚΑΓΕ και ο τακτικός προϋπολογισμός να κατευθυνθούν στη στήριξη του δημόσιου συστήματος Ασφάλισης, θα ριχτούν για να καλυφθεί το κόστος της ιδιωτικοποίησης, ενώ οι συνταξιούχοι θα εκβιάζονται με τα ελλείμματα που θα εμφανίσει το σημερινό ΕΤΕΑΕΠ, δημιουργώντας το πρόσχημα για νέες μειώσεις στις ήδη μίζερες επικουρικές συντάξεις.

Αποκαλύπτεται πως η κυβέρνηση δεν έχει κανένα πρόβλημα να ρίξει βορά στην ιδιωτικοποίηση 10 και πλέον δισ. του ΑΚΑΓΕ και κεφάλαια από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από την αντιλαϊκή φοροληστεία, για να πετύχει την ιδιωτικοποίηση. Την ίδια ώρα, βέβαια, «βγάζει φλύκταινες» όταν αυτά τα ποσά θα μπορούσαν να κατευθυνθούν στην Κοινωνική Ασφάλιση.

Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά πως το «δημογραφικό» και ό,τι άλλο επικαλούνται είναι ο φερετζές κάτω από τον οποίο επιχειρούν να κρύψουν τη στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης με την οποία πετυχαίνουν με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Το κεφάλαιο και το κράτος του απαλλάσσονται από το «κόστος» της Ασφάλισης, ενώ ταυτόχρονα οι «πόροι» από τις εισφορές των ασφαλισμένων, μέσα από τον τζόγο της ιδιωτικής ασφάλισης, θα μετατρέπονται σε «καύσιμη ύλη» της καπιταλιστικής κερδοφορίας, «για να δοθεί ώθηση στην αναπτυξιακή διαδικασία της οικονομίας», όπως αναφέρει ο χτεσινός «δωδεκάλογος» του υπουργείου.