Χαρείτε και πανηγυρίστε, Ελληνες και Ελληνίδες! Η πατρίδα είναι, πλέον, «με το σπαθί της», μέσα στη ζώνη του ΕΥΡΩ. Από εδώ και στο εξής, η Ελλάδα, από «ψωροκώσταινα» και κλοτσοσκούφι, θα γίνει μια πλούσια και σεβαστή Ευρωπαία αρχόντισσα. Θα τρώμε πια και εμείς οι Νεοέλληνες με χρυσά κουτάλια, μέσα στη μεγάλη και ευτυχισμένη οικογένεια της Ενωμένης Ευρώπης.

Πράγματι, όπως μας ενημέρωσε ο υπουργός «μας» της Οικονομίας, ο κύριος Χριστοδουλάκης, όλοι οι Ελληνες θα πλέουμε σε πελάγη ευημερίας. Το ΕΥΡΩ είναι, λέει, το νόμισμα της... ταξικής συνεργασίας, που θα καταργήσει όλες τις αδικίες και τις ανισότητες και, στο εξής, τα πλούτη και τα υλικά αγαθά θα μοιράζονται σωστά και ακριβοδίκαια, σε πλούσιους και φτωχούς. Ο πρωθυπουργός «μας», επίσης, μας βεβαιώνει ότι ΕΥΡΩ σημαίνει σταθερότητα, ανάπτυξη και σιγουριά για όλους μας. Ακόμα και ο ανώτατος άρχοντάς μας, ο κύριος Κωστής, είναι αισιόδοξος και μας διαβεβαιώνει ότι... όλα θα πάνε καλά.

Είμαστε, λοιπόν, από 1ης 1ου του 2002, επίσημα και αδιαμφισβήτητα (αν μπορούμε, ας κάνουμε κι αλλιώς) στη «ζώνη» του ΕΥΡΩ. Που θα έχει, όντως, «ιστορικές» επιπτώσεις και στη δική μας ζώνη, δηλαδή στο ζωνάρι πλούσιων και φτωχών. Θα πρέπει τώρα να ανοίξουμε μερικές ακόμα τρύπες στις λωρίδες μας, για να... χωρέσει όλη αυτή η ευημερία που μας περιμένει. Μόνο που τα μεν λίγα, αλλά καλά παιδιά, υμνητές και στυλοβάτες του ωραίου μας συστήματος (βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλοεπιχειρηματίες και λοιποί) θα αχρηστέψουν κι άλλες τρύπες στις λωρίδες τους, γιατί θα φαρδύνει πιο πολύ η κοιλιακή τους διάμετρος, ενώ εμείς οι άλλοι, ο «λαουτζίκος», θα πρέπει να ανοίξουμε κι άλλες. Να σφίξουμε, τουτέστιν, πιο πολύ το ζωνάρι μας, για να μπορέσουμε να συγκρατήσουμε τα παντελόνια μας στη θέση τους...

Ας μη θριαμβολογούν, πάντως, και ας μην πανηγυρίζουν οι κυβερνητικοί «φωστήρες». Ας μην προσπαθούν, κυρίως, κάνοντας το μαύρο άσπρο, με κόλπα ταχυδακτυλουργικά, να πείσουν τον εργάτη, τον αγρότη, το συνταξιούχο, τον άνεργο ότι το ΕΥΡΩ είναι το μαγικό βοτάνι που θα γιατρέψει όλες τις πληγές και θα λύσει όλα μας τα προβλήματα. Ο εργαζόμενος λαός ξέρει πολύ καλύτερα από αυτούς ότι δεν έχει τίποτα καλό να περιμένει με το ΕΥΡΩ, όπως δεν είδε τίποτα καλό και μέχρι τώρα, με τη δραχμή. Γιατί οι κανόνες του παιχνιδιού παραμένουν οι ίδιοι. Συσσώρευση κερδών, χλιδή και καλοπέραση για τους λίγους, φτώχεια και πείνα για τους πολλούς, που σηκώνουν, μονίμως, το σταυρό του μαρτυρίου.

Χαρακτηριστικές είναι οι απαντήσεις απλών ανθρώπων του λαού μας στο ερώτημα: «Τι γνώμη έχετε για το ΕΥΡΩ;». Κάποιος είπε: «Να πάνε στο διάολο, κι αυτοί και το ΕΥΡΩ τους». Αλλος απάντησε με κριτήριο και σημείο αναφοράς την πείνα: «Και με τη δραχμή πεινούσαμε, και τώρα, με το ΕΥΡΩ, πάλι θα πεινάμε, ίσως ακόμα περισσότερο». Αλλά το πιο ωραίο που άκουσα, το είπε, εδώ στην κατακαημένη Καρδίτσα, ένα θυμόσοφο γεροντάκι, συνταξιούχος του ΟΓΑ: «Βρε κορίτσι μου», είπε στη νεαρή δημοσιογράφο, που τον πλησίασε και του πρότεινε το μικρόφωνο, «καλό είναι το ευρώ, αλλά πού να το βρω; Σαράντα τρεις χιλιάδες σύνταξη το μήνα παίρνω...».