Το κλιμάκιο του ΚΚΕ επισκέφτηκε το χωριό Ρούσο, που είχε πλημμυρίσει από τα ορμητικά νερά του ποταμιού, τα οποία είχαν παρασύρει παρακείμενη γέφυρα σε απόσταση ενός χιλιόμετρου από αυτό. Οι κάτοικοί του είχαν ανέβει σε ταράτσες και στέγες σπιτιών για να σωθούν, παραμένοντας εκεί αρκετές ώρες, σχεδόν αβοήθητοι, μέχρι να πέσει η στάθμη των νερών. Οι ώρες που πέρασαν ήταν δραματικές και το σκοτάδι που είχε πέσει δυσκόλευε κάθε προσπάθεια απεγκλωβισμού τους. Πέρα από αυτά, το αγροτοχώρι με τους 400 κατοίκους έχει υποστεί καταστροφή στην αγροτική παραγωγή, αλλά και σε αγροτικό εξοπλισμό. Σπίτια έχουν ζημιές ή έχουν καταστραφεί.

Συγκλονιστική η μαρτυρία του Χρήστου Μελισσά:

«Ακουσα πως ξεχείλισε το ποτάμι. Ηρθα με το αυτοκίνητο εδώ στο σπίτι μου. Η μητέρα μου, 90 χρόνων, είχε ανέβει στα σκαλιά. "Χρήστο κοίτα"!, μου είπε η γυναίκα μου και βλέπω, πάνω, μια κοίτη να έρχεται προς το χωριό με κουτσούρια και σκέφτηκα ότι θα πάρει και το σπίτι. Στο σπίτι της μάνας μπήκαν νερά, όπως και στην αποθήκη. Μαζί με τη γυναίκα μου την έβαλα στο αγροτικό. Εστριψα πιο κάτω και με πήραν τα νερά. Εκανα το αμάξι στην άκρη, που βραχυκύκλωσε, γιατί πήρε νερό. Μαζί με μια άλλη γερόντισσα τις πήγαμε σε ένα σπίτι πιο κάτω και τις ανεβάσαμε στη στέγη του με εξωτερική σκάλα. Ηταν να πάω στο κοινοτικό που ήταν ψηλά, αλλά δεν τα κατάφερα. Στο σπίτι αυτό το ύψος του νερού έφτανε πάνω από τη μέση μου. Τις αφήσαμε εκεί τρεις ώρες. Πούντιασαν. Σκεπάστηκαν με ένα νάιλον τραπεζομάντιλο και κουβέρτα. Αυτή η κατάσταση άρχισε κατά τις 6.30 με 7 το απόγευμα και κράτησε μέχρι τις 12.30. Η πλημμύρα ξεκίνησε κατά τις 5.30. "Μπούκωσε" μια γέφυρα από τα φερτά υλικά, αλλά επειδή δεν καθαρίζεται η κοίτη, ούτε έχει διευθετηθεί, το ποτάμι "έφυγε" από τη γέφυρα και ερχόταν μέσα από το χωριό. Δεν έχω ζήσει κάτι τέτοιο».

«Ξεκληριστήκαμε!», θα πει η κυρά Σωτηρία. «Εγώ αυτήν τη στιγμή δεν μπορώ να δουλέψω. Τα όνειρά μας... Καταστράφηκαν σπίτια. Είναι τρομακτικό. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα... Να δουλεύεις όλο το καλοκαίρι στα βαμβάκια. Καταστραφήκαμε... Από παιδί δουλεύω». «Η μηχανή που μάζευα το βαμβάκι καταστράφηκε», προσθέτει ένας γείτονάς της. «Τι θα γίνει με τα έξοδα που έχουμε κάνει; Δουλεύαμε μια χρονιά και σε λίγες ώρες δεν έμεινε τίποτα. Οι ζημιές, επιπλέον, είναι σε αγροτικά μηχανήματα, αποθήκες, λάστιχα ποτίσματος, σωλήνες. Το χωριό παράγει κύρια βαμβάκι. Αυτά δεν αποζημιώνονται ποτέ. Αποζημιώνονται μόνο σπίτια. Ο ΕΛΓΑ θα αποζημιώσει μόνο παραγωγή. Μηχανήματα και άλλα ...τίποτα. Ημαστε για ώρες μέσα σε ένα μέτρο νερό, αφού τα νερά υποχώρησαν μετά τις 2.30 τα ξημερώματα. Η Πυροσβεστική δεν μπορούσε να προσεγγίσει. Δεν ήρθε κανείς εδώ. Μόνο ο πρόεδρος του χωριού που είχε βαρύ μηχάνημα βοήθησε».

«Το σπίτι μου πλημμύρισε», λέει η Ελένη Αυγέρη. «Το χωριό γέμισε λάσπη». «Η αποθήκη μου καταστράφηκε», θα προσθέσει η συννυφάδα της, Θοδώρα Αυγέρη. «Εχουμε ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά δεν έχουμε νερό. Φοβήθηκα πολύ, γιατί, επιπλέον ο άντρας μου είναι με καρδιά, χειρουργημένος». Οπως ανέφερε ο Παναγιώτης Μπαρκαλής, «ήμαστε εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα ποτάμι χωρίς να ξέρουμε αν θα ζήσουμε ή αν θα πεθάνουμε. Μετά από ώρες άρχισε να πέφτει η στάθμη των νερών. Εχω πάθει μεγάλη ζημιά».

Το κλιμάκιο του ΚΚΕ συναντήθηκε και με τον δήμαρχο Λίμνης Πλαστήρα, Παναγιώτη Νάνο, και το Δημοτικό Συμβούλιο, ενώ περιόδευσε σε χωριά που έχουν πληγεί όπως η Φυλακτή και η Πεζούλα, αλλά και στο Νεοχώρι.