Για όποιον εξακολουθεί να πιστεύει ότι η «απολιγνιτοποίηση» και η στροφή στις ΑΠΕ είναι προϊόντα περιβαλλοντικών «ευαισθησιών» της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού, υπάρχουν τοποθετήσεις, όπως αυτή του Κυρ. Μητσοτάκη, που τους προσγειώνουν στην πεζή πραγματικότητα. Οπως γράφει σε άρθρο του ο πρωθυπουργός «η "πράσινη" ανάπτυξη την οποία επιδιώκουμε είναι μια μορφή οικολογικού νεο-κεϊνσιανισμού. Καθώς η οικονομία αναπτύσσεται, το ίδιο αυξάνονται οι ευκαιρίες αλλά και το καθήκον για δημόσιες επενδύσεις, προκειμένου να χαράξουμε τη σωστή πορεία. Αυτήν τη φορά, οι επενδύσεις πρέπει να κατευθυνθούν προς μια ριζική πράσινη αναδιάρθρωση». Από αυτήν την άποψη, ο πρωθυπουργός χαιρετίζει την «απολιγνιτοποίηση», που στέλνει στον καιάδα της ανεργίας χιλιάδες εργαζόμενους, και βάζει στόχο η «Ελλάδα να αποκτήσει ηγετική θέση στην παραγωγή ηλιακής και αιολικής ενέργειας». Με λόγια που δυσκολεύεται κανείς να ξεχωρίσει αν ειπώθηκαν από τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ, δίνει με μεγάλη σαφήνεια τον στόχο της λεγόμενης «πράσινης ανάπτυξης»: Αναδιάρθρωση της οικονομίας, με καθοριστική συμβολή του κράτους και με το βλέμμα στραμμένο στη διαμόρφωση πεδίου για νέες κερδοφόρες επενδύσεις. Την ίδια ώρα, ο λαός χρυσοπληρώνει την ηλεκτρική ενέργεια όποιο κι αν είναι το «ενεργειακό μείγμα», ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι ο «οικολογικός νεο-κεϊνσιανισμός» φέρνει το πολύ 350 θέσεις εργασίας με ημερομηνία λήξης για την κατασκευή του φωτοβολταϊκού πάρκου στην Κοζάνη και τη μετατροπή ολόκληρης της περιοχής σε μια «Ειδική Οικονομική Ζώνη», με ισοπεδωμένα εργατικά δικαιώματα, ανύπαρκτες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, φοροασυλία για το μεγάλο κεφάλαιο. Τίποτα θετικό δεν έχουν, επομένως, να περιμένουν οι εργαζόμενοι από τα «πράσινα deals», όπως κι αν βαφτιστούν από τις αστικές κυβερνήσεις.