Με κάποιες ελπίδες ότι οι βροχοπτώσεις που προβλέπονται αυτή τη βδομάδα στην Αυστραλία θα βοηθήσουν την κατάσταση, οι πυροσβέστες δίνουν τη μάχη στα τεράστια μέτωπα φωτιάς που εδώ και μήνες έχουν κατακάψει εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων, ενώ παράλληλα 27 άνθρωποι έχουν πεθάνει και πολλές χιλιάδες έχουν ξεσπιτωθεί. Πλέον τόσο οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες πυρόσβεσης (μόνιμοι και πολλοί εθελοντές) όσο και οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα εκφράζουν με κάθε ευκαιρία την οργή τους απέναντι στη «φιλελεύθερη» κυβέρνηση του Σκοτ Μόρισον, ένδειξη της οποίας είναι και η πτώση της δημοτικότητάς του στο 37%. Τις τελευταίες μέρες χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν στις κεντρικές μεγαλουπόλεις Σίδνεϊ, Μελβούρνη, Καμπέρα κ.α. για να διαμαρτυρηθούν κυρίως ενάντια στην «αδράνεια της κυβέρνησης της χώρας απέναντι στην κλιματική αλλαγή, που με τη μεγάλη ξηρασία και τις υψηλές θερμοκρασίες προκαλεί τις καταστροφικές πυρκαγιές». Στην αντιπαράθεση μπαίνουν και δυνάμεις αντιπολιτευόμενες στο Φιλελεύθερο Κόμμα, όπως οι Εργατικοί, που ήταν πριν στο «τιμόνι» της κυβερνητικής διαχείρισης και βεβαίως έχουν επίσης ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση.

Ωστόσο, αυτό που επιβεβαιώνεται και στην Αυστραλία, μια ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα - ήπειρο, είναι ότι για το αστικό κράτος δεν αποτελεί προτεραιότητα η προστασία του δασικού πλούτου και του περιβάλλοντος, γιατί μπαίνουν στη λογική κόστους - οφέλους για τους καπιταλιστές. Οι υπηρεσίες δασοπροστασίας και πυρόσβεσης μένουν χρόνια τώρα υποχρηματοδοτούμενες, είναι περισσότεροι οι εθελοντές από το μόνιμο προσωπικό, το κράτος υπηρετώντας τους μονοπωλιακούς ομίλους και την κερδοφορία τους δεν παίρνει μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος. Την ίδια ώρα, μόνο για το 2018, με βάση στοιχεία του SIPRI (Διεθνές Ερευνητικό Ινστιτούτο για την Ειρήνη της Στοκχόλμης), η Αυστραλία ξόδεψε σε εξοπλισμούς και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις 73,1 εκατ. δολάρια τη μέρα, ποσό που θα μπορούσε να καλύψει ανάγκες σε υποδομές χρήσιμες για την κοινωνία.

Γι' αυτό είναι κρίσιμο για το λαό η οργή του να μην εξαντλείται στους χειρισμούς του κάθε διαχειριστή, αλλά να βάλει στο στόχαστρο την πραγματική αιτία, δηλαδή το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα.