Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στην καθαριότητα καθημερινά βλέπουν ότι η ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου, που υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις του, είναι εχθρική για τις ανάγκες τους, αφού προϋποθέτει μονιμοποίηση και επέκταση της εργασιακής ζούγκλας, ένταση της εκμετάλλευσης, εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, χαμηλούς μισθούς και υψηλή ανεργία.

Η ομηρία και η ανασφάλεια που βιώνουν οι εργαζόμενοι, τόσο μέσω των ατομικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, όσο και με τη δουλειά μέσω εργολάβων σε μια σειρά από χώρους, όπως πανεπιστήμια, νοσοκομεία αλλά και σχολεία, συνθέτουν τον εργασιακό μεσαίωνα που επικρατεί στον κλάδο της καθαριότητας, που ταυτόχρονα συνοδεύεται με απληρωσιά, εντατικοποίηση, έλλειψη στοιχειωδών κανόνων προστασίας, εργατικά «ατυχήματα» που πολλαπλασιάζονται.

Ολα τα παραπάνω αποτελούν στοιχείο στρατηγικής κατεύθυνσης για το κεφάλαιο και το κράτος του, χρησιμοποιούνται κατά κόρον για να τους εξασφαλίσουν όσο πιο φθηνό εργατικό δυναμικό γίνεται με τα λιγότερα δικαιώματα, αφού απαλλάσσουν την εργοδοσία από το μεγαλύτερο μέρος των στοιχειωδών υποχρεώσεων που μπορεί να έχει απέναντι στους εργαζόμενους, ενώ ταυτόχρονα με τον τρόπο αυτό μπαίνουν περισσότερα εμπόδια στην ενότητα της εργατικής τάξης και την οργάνωση της πάλης, υπηρετείται το γενικότερο πλαίσιο της «ευελιξίας της εργασίας», που αποτελεί διαχρονικά στρατηγική επιλογή της ΕΕ.

Γι' αυτό ακριβώς όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ κόβουν και ράβουν για την ενίσχυση αυτής της εργασιακής ζούγκλας, μεγεθύνοντας διαρκώς το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο.

Με αφορμή πρόσφατες αγωνιστικές κινητοποιήσεις εργαζομένων στην καθαριότητα στη Θεσσαλία, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με συνδικαλιστές για τη σημασία και την πείρα αυτών των αγωνιστικών πρωτοβουλιών για μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Για τον πολυήμερο αγώνα που δίνουν οι καθαρίστριες στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας απαιτώντας να μη γίνει καμία απόλυση, να σταματήσει άμεσα η προκήρυξη διαγωνισμού που προβλέπει επιστροφή του εργολάβου στην καθαριότητα του ιδρύματος, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με την Μαρία Πλαγερά, πρόεδρο του Σωματείου Καθαριστριών Μαγνησίας.

«Η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, πατώντας πάνω στο αντεργατικό νομικό πλαίσιο που έχτισαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, στα πλαίσια της πολιτικής της ΕΕ, πετά στο δρόμο 31 καθαρίστριες και καθαριστές του Πανεπιστημίου, των οποίων οι συμβάσεις έληξαν στα τέλη Δεκέμβρη και παραδίδουν την καθαριότητα του Πανεπιστημίου σε εργολάβο», επισημαίνει.

Οι εργαζόμενοι, μας εξηγεί, «εδώ και πολλά χρόνια καλύπτουν τις πάγιες ανάγκες καθαριότητας στους χώρους του Πανεπιστημίου, βγάζοντας έναν τεράστιο όγκο δουλειάς. Η πρόταση της πρυτανικής αρχής και της Συγκλήτου για "προσωρινή" εργολαβία ώστε να δρομολογηθούν οι διαδικασίες για προσλήψεις ορισμένου χρόνου μέσω ΑΣΕΠ, που είναι χρονοβόρες, όχι μόνο δεν διασφαλίζει τη συνέχεια της απασχόλησης για τους καθαριστές - καθαρίστριες του Πανεπιστημίου, αλλά ανοίγει το δρόμο στη "μονιμοποίηση" των εργολάβων, οδηγώντας στην ανεργία τους 31 εργαζόμενους, οι οποίοι σήμερα βρίσκονται σε ηλικία, που, στις σημερινές συνθήκες, είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσουν να βρουν δουλειά».

«Η παράδοση σε εργολάβο της καθαριότητας», υπογραμμίζει η Μ. Πλαγερά, «θα έχει αποτέλεσμα την πλήρη υποβάθμιση των συνθηκών υγιεινής χιλιάδων φοιτητών και εργαζομένων. Με βάση την εργολαβία, προβλέπονται λιγότεροι εργαζόμενοι, που θα δουλεύουν 4ωρο, σε συνθήκες απόλυτης εκμετάλλευσης, αφού κατ' αντιστοιχία, η έκταση των χώρων που τους αναλογεί να καθαρίζουν διπλασιάζεται. Τα ίδια τα στοιχεία της απόφασης της Συγκλήτου είναι αποκαλυπτικά και για τις τωρινές ανεπάρκειες στον τομέα της καθαριότητας αλλά και για τη χειροτέρευση της κατάστασης με τον ερχομό του εργολάβου: Σήμερα, στους χώρους στο Βόλο, 28 εργαζόμενοι έχουν να βγάλουν έναν τεράστιο όγκο δουλειάς με 81.459 τ.μ., χώρους στους οποίους δουλεύουν 6ωρο. Δηλαδή σε μια ώρα απαιτείται να καθαρίζουν έκταση όσο 6 διαμερίσματα (485 τ.μ.)! Με την εργολαβία, προβλέπονται λιγότεροι εργαζόμενοι, οι οποίοι μάλιστα θα δουλεύουν 4ωρο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για έναν αξιοπρεπή μισθό και μια αξιοπρεπή ζωή. Ταυτόχρονα, όμως, σχεδόν διπλασιάζεται ο χώρος που πρέπει να καθαρίζουν στη διάρκεια μιας ώρας (783 τ.μ.)!».

«Κάθε χρόνο οι εργαζόμενοι ακούμε υποσχέσεις, ότι "θα βρεθεί οριστική λύση", "να μην ανησυχείτε", "δεν θα χαθεί καμία θέση εργασίας"», μας λέει, ωστόσο «στο τέλος προωθούν διαγωνισμούς για εργολαβίες, που με τον αγώνα μας και τη στήριξη από τους υπόλοιπους εργαζόμενους έχουμε καταφέρει να παγώσουν. Η εχθρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι πρυτανικές αρχές τους εργαζόμενους στην καθαριότητα δεν είναι τωρινή. Θυμίζουμε ότι σε παλιότερες προσπάθειες να φέρουν εργολάβους στο ίδρυμα, έβαζαν ρήτρα, οι εργαζόμενοι που θα προσληφθούν από αυτούς να είναι έως 25 χρόνων ώστε να είναι πιο "φτηνοί"! Τώρα μιλάνε για "προσωρινή" εργολαβία ώστε να δρομολογηθούν οι διαδικασίες για προσλήψεις ορισμένου χρόνου μέσω ΑΣΕΠ. Βέβαια, αντίστοιχες "προσωρινές" εργολαβίες σε άλλους χώρους, όπως τα νοσοκομεία, έχουν καταλήξει σε μονιμοποίηση των εργολάβων! Είτε με τη μια είτε με την άλλη μορφή, ο στόχος είναι ο ίδιος: Να πεταχτούν στο δρόμο 31 εργαζόμενοι, να έρθουν πιο "φτηνοί" εργαζόμενοι, με παραπέρα υποβάθμιση της καθαριότητας του ιδρύματος. Το μόνο που διασφαλίζεται είναι το εργολαβικό κέρδος. Αυτό αποτυπώνεται και σε σχετική επιστολή του πρύτανη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας προς τον υφυπουργό Παιδείας, στην οποία περιγράφει το γεγονός ότι αν προσληφθεί προσωπικό μέσω εργολαβίας, για την κάλυψη των 31 θέσεων προσωπικού καθαριότητας απαιτούνται 616.000 ευρώ για ένα έτος, την ίδια στιγμή που με την ανανέωση της σύμβασης του ίδιου προσωπικού μέσω Εταιρείας Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας (ΕΑΔΠ) το κόστος είναι 400.000 ευρώ».

Για την πείρα που απέκτησαν οι καθαρίστριες του Γενικού Νοσοκομείου Καρδίτσας, όπου με την οργανωμένη διεκδίκηση των ίδιων των εργαζομένων, σε συντονισμό με άλλους φορείς υγειονομικών, εργαζομένων, αγροτών, συνταξιούχων, δόθηκε παράταση στις συμβάσεις, μίλησε στον «Ριζοσπάστη» η Κατερίνα Καπερώνη, καθαρίστρια και μέλος της Επιτροπής Αγώνα Καθαριστριών του Γενικού Νοσοκομείου Καρδίτσας.

«Η επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της απασχόλησης των εργαζομένων με ημερομηνία λήξης φέρει τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων, των διοικήσεων σε νοσοκομεία, δήμους, Περιφέρειες κ.λπ.», μας λέει. «Είναι η άλλη όψη του νομίσματος των ιδιωτικοποιήσεων και των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), είτε με αναθέσεις σε εργολάβους είτε με την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των ίδιων των δημόσιων δομών και υπηρεσιών».

Αναφορικά με την πείρα από τον αγώνα στο Νοσοκομείο Καρδίτσας υπογραμμίζει: «Οι διάφοροι "καλοθελητές", που ήθελαν είτε να ξεφουσκώσουν την αγανάκτηση των συμβασιούχων είτε να σπείρουν την απογοήτευση μέσα από την ανάθεση της λύσης του προβλήματος σε μεσάζοντες, βουλευτές και κυβερνητικούς συνδικαλιστές, πήραν την καλύτερη απάντηση. Πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν πλέον ότι η όποια κατάκτησή τους είναι προσωρινή εάν δεν βρίσκονται οι ίδιοι στην πρώτη γραμμή του αγώνα».

«Τώρα χρειάζεται πιο δυναμικά και αποφασιστικά να οργανώσουν και να συνεχίσουν τον αγώνα τους για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα», προσθέτει. «Να παλέψουν για μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου, αφού καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, για προκήρυξη περισσότερων μόνιμων θέσεων καθαριότητας με βάση τις αυξημένες ανάγκες, στα πλαίσια ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας».

Δεν είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους το καθεστώς της ομηρίας και της ανασφάλειας, επισημαίνει. «Μακριά από τη μοιρολατρία και τη λογική του "μικρότερου κακού" υπάρχει ο δρόμος της διεκδίκησης και της πάλης μέσα από τα σωματεία, μέσα από επιτροπές αγώνα, ενάντια στο νομοθετικό πλαίσιο και τις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου, για κατάργηση όλων των "ευέλικτων" εργασιακών σχέσεων, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη σύγχρονα δικαιώματα, για να φύγουν οι εργολάβοι, για ΣΣΕ με αυξήσεις. Στο επίκεντρο του αγώνα χρειάζεται να μπουν οι σύγχρονες ανάγκες των εργατών, για να μπορούν οι εργαζόμενοι να καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν».