Μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος στις αρχές της βδομάδας, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζαν για τα «κοινωνικά δικαιώματα» που θωρακίζει τάχα το Σύνταγμα στην καινούργια του εκδοχή, κοκορομαχώντας μάλιστα για το ποιος είχε την έμπνευση να τα προτείνει και να τα εντάξει στη διαδικασία. Ούτε κουβέντα βέβαια για την κοινή απορριπτική τους στάση απέναντι στις προτάσεις που κατέθεσε το ΚΚΕ για ουσιαστική προστασία και συνταγματική κατοχύρωση ακόμα και στοιχειωδών κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, που βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρο του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των κομμάτων του. Κι εκεί που τα πανηγύρια τους έπιασαν ταβάνι, ήρθε ο εσωτερικός κανονισμός της «Coca Cola» να υπενθυμίσει στους εργαζόμενους της εταιρείας ότι η συνδικαλιστική και η πολιτική δράση, που υποτίθεται ότι κατοχυρώνονται στο Σύνταγμα, είναι απαγορευμένες χωρίς την άδεια της εργοδοσίας, αλλά και η Τράπεζα Πειραιώς να επιβάλει απαγορευτικό στους συνδικαλιστές που θέλουν να ενημερώσουν τους εργαζόμενους στο χώρο δουλειάς, αν δεν έχουν έγγραφη άδεια της διοίκησης! Αν όλα αυτά τα συνδυάσει κανείς με τις 9 στις 10 απεργίες που κρίνονται παράνομες, με τον νόμο που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τις διαδηλώσεις και τα άλλα μέτρα σε βάρος της συνδικαλιστικής δράσης από τη ΝΔ και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, καταλαβαίνει πόσο «αδειανό πουκάμισο» είναι οι διακηρύξεις περί «κοινωνικών δικαιωμάτων» που συνοδεύουν την αναθεώρηση του Συντάγματος. Αλλά και πόσο προκλητικός είναι ο διαγκωνισμός των ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος τα ...διασφαλίζει καλύτερα.