Τετάρτη 26 Ιούνη 2019
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 20
ΝΕΟΛΑΙΑ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)
Μια εμπειρία από τη Θεματική Βδομάδα σε δυο Γυμνάσια της Αθήνας

Στο πλαίσιο της φετινής Θεματικής Βδομάδας, δύο σχολεία κάλεσαν την Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) να παρουσιάσει σε παιδιά του Γυμνασίου το ίδιο θέμα που είχε παρουσιάσει και πέρσι, δηλαδή «Ο υποσιτισμός - ένα πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο».

Και στα δύο σχολεία, εκτός από Ελληνες μαθητές υπήρχαν και πολλοί πρόσφυγες και μετανάστες καθώς και ένας αυξημένος αριθμός Ρομά.

Ολη η παρουσίαση στηρίχτηκε σε μια συζήτηση με τα παιδιά, στο βαθμό που αυτό ήταν εφικτό. Αφού φτάσαμε μαζί σ' έναν ορισμό του υποσιτισμού και καταλήξαμε ότι πρόκειται για πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο, αναλύσαμε τις κύριες αιτίες που τον προκαλούν, προκειμένου να δούμε και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Σαν πρώτη αιτία αναφέραμε την υπανάπτυξη, δείχνοντας φωτογραφίες από χώρες της Λατινικής Αμερικής (Κολομβία, Σαλβαδόρ) και συζητώντας αυτά που βλέπαμε. Μιλήσαμε για την αποικιοκρατία, την εκμετάλλευση χωρών από ξένους και ντόπιους και καταλήξαμε ότι σημασία έχει ποια είναι η κυρίαρχη τάξη σε μια χώρα, πράγμα που μας οδήγησε και στον ορισμό της τάξης και στο διαχωρισμό της κοινωνίας σε δύο βασικές τάξεις, την αστική και την εργατική, όπου ανάλογα με το σύστημα που κυριαρχεί, η μια τάξη καταπιέζει και εκμεταλλεύεται την άλλη. Είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε στη συνέχεια για «αναπτυγμένες και υπανάπτυκτες» χώρες, ξεκαθαρίζοντας πως οι τελευταίες δεν είναι οπωσδήποτε φτωχές χώρες. Επίσης, με τη βοήθεια φωτογραφιών, μιλήσαμε και για την παιδική εργασία, για παιδιά χωρίς πρόσβαση στην Υγεία και την Παιδεία, χωρίς κοινωνικές παροχές. Ετσι μπορέσαμε να μιλήσουμε για την ανισόμετρη ανάπτυξη, αλλά και πώς πρέπει πάντα να ψάχνουμε να βρούμε, όταν μιλάμε για ανάπτυξη, ποιον εξυπηρετεί αυτή. Και φυσικά για το ρόλο των μεγάλων εταιρειών και των μονοπωλίων.

Σαν δεύτερη αιτία υποσιτισμού αναφέραμε τον πόλεμο, δείχνοντας εικόνες από τη Μέση Ανατολή (Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Λίβανο) και από την Παλαιστίνη. Αφού συμφωνήσαμε γιατί γίνονται οι πόλεμοι και αναφέραμε τους άδικους και δίκαιους πολέμους, δείξαμε εικόνες από πρόσφυγες και μετανάστες, πώς φτάνουν στις χώρες υποδοχής και πώς ζουν κυρίως στη χώρα μας. Αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για ρατσισμό και ξενοφοβία.

Η συνέχεια ήταν πιο δύσκολη και δεν είχαμε φωτογραφικό υλικό. Συμφωνήσαμε στην αρχή ότι όλη αυτή η κατάσταση σε μια χώρα και σε παγκόσμιο επίπεδο βασίζεται στην αδικία. Είπαμε ότι οι πλούσιες, αναπτυγμένες χώρες σχηματίζουν συνασπισμούς και ως παραδείγματα τα ίδια τα παιδιά ανέφεραν την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ και ξεκαθαρίσαμε ότι αυτοί ακριβώς είναι που ευθύνονται για την υπανάπτυξη και τους πολέμους.

Προσπαθήσαμε να καταρρίψουμε ορισμένα λαθεμένα στερεότυπα, όπως ότι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι, αφού ένα παιδί που γεννιέται μέσα σε μια πλαστική βάρκα προσπαθώντας να φτάσει στις ακτές της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, δεν έχει τις ίδιες πιθανότητες να επιζήσει και να αναπτυχθεί όπως ένα μωρό που γεννιέται σε ένα μαιευτήριο, φοράει από την αρχή καθαρά ρούχα και αν έχει κάποιο πρόβλημα υγείας αντιμετωπίζεται αμέσως. Επίσης, μιλήσαμε για φιλανθρωπία, για την Εκκλησία και τα ΜΜΕ, που παρόλο που βοηθάνε, δεν λύνουν το πρόβλημα σε μόνιμη βάση. Ακόμα προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε γιατί το «να ενωθούμε όλοι μαζί» δεν μπορεί να είναι έτσι, αφού υπάρχουν διαφορετικά και αντιτιθέμενα συμφέροντα ανάμεσα στις δύο κύριες τάξεις.

Μαζί με τους μαθητές αναρωτηθήκαμε αν αυτή η άδικη κατάσταση πρέπει να αλλάξει κι αν μπορεί να αλλάξει και πώς, και καταλήξαμε ότι για αυτό χρειάζεται ο κόσμος να καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του, να συνειδητοποιείται, να οργανώνεται και να αγωνίζεται, κι ας μας φαίνονται μερικά πράγματα μακρινά, επειδή αυτήν τη στιγμή μπορεί να μη μας αφορούν άμεσα, επειδή έχουμε οικογένεια, σπίτι και φαγητό, πράγματα που δεν είναι αυτονόητα για όλους, όπως είδαμε.

Οπως είναι φυσικό, άλλα παιδιά έδειχναν μεγαλύτερο κι άλλα μικρότερο ενδιαφέρον, ενώ υπήρχαν και κάποια που δεν συμμετείχαν καθόλου. Παράλληλα, ξεχώριζε κανείς εύκολα τα παιδιά που οι έννοιες αυτές ή κάποιες έννοιες τους ήταν οικείες και ποια παιδιά άκουγαν για όλα αυτά πρώτη φορά.

Προσπαθήσαμε με άλλα λόγια να ενισχύσουμε τον προβληματισμό των μαθητών για αυτά τα ζητήματα, να τους κάνουμε να ενδιαφερθούν για ό,τι γίνεται τριγύρω μας, όσο μακριά κι αν συμβαίνουν όλα αυτά, και να καταλάβουν ότι μόνο με οργάνωση και αγώνα μπορούν να αντιμετωπιστούν τα τεράστια προβλήματα.


Δ. Μ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ