Με αφορμή τις απαράδεκτες δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Π. Πολάκη, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ σήκωσαν ένα ακόμα πεδίο ψεύτικης αντιπαράθεσης, στο πλαίσιο της οποίας μάλιστα προσπαθούν να εντάξουν και έναν καβγά για το ποιος τάχα προστατεύει καλύτερα τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία (ΑμεΑ ).

Προσπαθούν να κρύψουν ότι και σ' αυτόν τον τομέα, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ υλοποίησαν μέχρι κεραίας τη βάρβαρη πολιτική της ΕΕ και των μονοπωλίων, με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή απαλλαγή του κεφαλαίου και του κράτους του από το «κόστος» της στήριξης των ΑμεΑ .

Χαρακτηριστικά, στην έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα το 2013, η οποία συμπεριλήφθηκε στο 3ο μνημόνιο που ψήφισαν από κοινού ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΑΝΕΛ - Ποτάμι, δίνεται κατεύθυνση για μείωση της συνολικής δαπάνης στα επιδόματα και τις συντάξεις αναπηρίας, από το 1% (1,8 δισ. ευρώ) του ΑΕΠ στο 0,3% (300 εκατ. ευρώ).

Αντίστοιχα με την επίθεση στα επιδόματα και στις συντάξεις αναπηρίας, τα ΑμεΑ και οι οικογένειές τους έρχονται αντιμέτωποι με την υποχρηματοδότηση και την εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας, της Ειδικής Αγωγής, του Αθλητισμού και του Πολιτισμού κ.ο.κ. που προωθεί προσηλωμένα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζοντας το αντιλαϊκό έργο των προκατόχων της.

Το πέρασμα της αντιλαϊκής σκυτάλης απέναντι στα ΑμεΑ αποτυπώθηκε και στην αντιδραστική «λειτουργικότητα», που θα εφαρμοστεί σε όλα τα επιδόματα αναπηρίας, με βάση «την ιατρική όσο και τη λειτουργική αξιολόγηση μέχρι τα μέσα του 2019», δημιουργώντας πρόσθετα φίλτρα ώστε οι κρατικές παροχές να χορηγούνται μόνο σε όσους βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης.

Με ευθύνη ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ:

• Χιλιάδες ΑμεΑ ζουν με την αγωνία αν θα περισώσουν το πενιχρό επίδομα και τη σύνταξη αναπηρίας από το «σφαγείο» των ΚΕΠΑ (Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας), από τα οποία μέσα σε μια πενταετία (2012 - 2017) πέρασαν πάνω από 700.000 άνθρωποι, με εκατοντάδες χιλιάδες απ' αυτούς να μένουν χωρίς αναπηρικό επίδομα και σύνταξη. Πίσω από το γνωστό πρόσχημα των συντάξεων - «μαϊμού», επιχειρήθηκε να κρυφτεί το γεγονός ότι γενικεύτηκε συνολικά η επίθεση σε βάρος των αναπηρικών συντάξεων: Το ποσοστό των συνταξιούχων αναπηρίας του ΙΚΑ το 2008 ήταν 14% του συνόλου, ενώ το 2018 έπεσε κάτω από το 6%.
• Η ανεργία σήμερα στους βαριά ανάπηρους αλλά ικανούς προς εργασία ξεπερνά το 95%. Οι ιδιωτικοποιήσεις, οι ελαστικοποιήσεις των εργασιακών σχέσεων, η ανταγωνιστικότητα, πετούν μαζικά στην ανεργία τα ΑμεΑ και καταργούν τις όποιες περιορισμένες θέσεις εργασίας. Σημαία του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ είναι ο ν. 2643/1998 «για την καταπολέμηση της ανεργίας στα ΑμεΑ », με τον οποίο προβλέπεται υποχρεωτικά κάθε χρόνο να προκηρύσσονται απ' όλες τις υπηρεσίες του Δημοσίου, του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αλλά και από τις επιχειρήσεις ιδιωτικού τομέα (άνω των 50 ατόμων), όσες θέσεις χρειάζεται να καλυφθούν για να είναι σταθερό το ποσοστό του 4% των εργαζόμενων ατόμων με αναπηρίες στη σύνθεση του προσωπικού τους. Στον ιδιωτικό τομέα, τα τελευταία 20 χρόνια με ισχύ του νόμου έγινε μόνο μία προκήρυξη, το 2005! Από το 2010 μέχρι σήμερα δεν έγινε καμία προκήρυξη (το 2015 μόνο για περιορισμένες θέσεις).
• Στα ειδικά σχολεία - όσα λειτουργούν - φοιτούν περίπου 10.000 μαθητές, μειωμένοι κατά 50% σε σχέση με πριν από 10 χρόνια, όταν με βάση τα διεθνή standards πάνω από το 10% του συνολικού μαθητικού πληθυσμού έχει ανάγκη ειδικής αγωγής, δηλαδή πάνω από 200.000 μαθητές. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με στοιχεία των ιδιοκτητών Κέντρων Ειδικής Αγωγής πάνω από 40.000 παιδιά παρακολουθούν κάποιο πρόγραμμα ειδικής εκπαίδευσης στα ιδιωτικά κέντρα, με τις οικογένειες να βάζουν βαθιά το χέρι στη τσέπη.
• Οι ελλείψεις παραμένουν διαχρονικά εκρηκτικές - στο εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό (και εδώ «ευαγγέλιο» είναι οι ελαστικές σχέσεις απασχόλησης, πάνω από το 80% είναι αναπληρωτές που εναλλάσσονται κάθε χρόνο, με πολυεπίπεδες επιπτώσεις στην ποιότητα του εκπαιδευτικού τους έργο), στην υλικοτεχνική υποδομή, στη μεταφορά των μαθητών από και προς το σχολείο.
• Οσο για τον αθλητισμό, τα περισσότερα ερασιτεχνικά σωματεία του ειδικού αθλητισμού οδεύουν προς κλείσιμο. Σταματούν δραστηριότητες επειδή ουσιαστικά έχουν μηδενιστεί οι κρατικές επιχορηγήσεις, και η μόνιμη «παρότρυνση» όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων είναι η «εξεύρεση χορηγών»...