Τελικά, όντως έχει ρεύμα η «Προοδευτική Συμμαχία» που στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ με διάφορα απολειφάδια της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, με ακροδεξιούς, μεγαλοκαπιταλιστές και λοιπές... δημοκρατικές δυνάμεις. Απόδειξη ότι τη Δευτέρα ήρθε άλλος ένας να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και τα έργα της. Ο λόγος για τον γερουσιαστή των ΗΠΑ Μενέντεζ, ο οποίος είχε μόνο καλά λόγια να πει για τη συμβολή της κυβέρνησης στα αμερικανικά σχέδια στην περιοχή, που σπέρνουν πολέμους, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και προσφυγιά. Μάλιστα, σε μια πιο ...προσωπική εκμυστήρευση κατά τη διάρκεια της διάλεξής του τη Δευτέρα, είπε ότι η οικογένειά του κατάγεται από την Κούβα, που «υποφέρει κάτω από μια δικτατορία», και γι' αυτό πάντα έπαιρνε έμπνευση «από τα ελληνικά δημοκρατικά ιδεώδη». Δεν ξέρουμε βέβαια αν η καρδιά των κυβερνητικών στελεχών που τον άκουγαν σκίρτησε από χαρά στο άκουσμα ότι ένας ακόμα προστέθηκε στο μεγάλο μέτωπο ενάντια στην ακροδεξιά, πλάι στον Τραμπ, την Μέρκελ, τον Μακρόν και τη λοιπή «ντριμ τιμ» του προοδευτισμού, αλλά όπως και να το κάνεις, δεν είναι λίγο κοτζάμ γερουσιαστής...

Οπως αποκαλύπτεται ολοένα και περισσότερο, τα κίνητρα των μεγιστάνων που προσφέρουν τον οβολό τους για την ανοικοδόμηση της Παναγίας των Παρισίων στη Γαλλία δεν είναι και τόσο ...ταπεινά. Οσοι προσφέρουν μεγάλα κυρίως ποσά, απολαμβάνουν σημαντικές φοροαπαλλαγές από το κράτος, ενώ κάνουν και τζάμπα διαφήμιση των επιχειρήσεών τους ως «ευεργέτες» για την αποκατάσταση ενός μνημείου αντιπροσωπευτικού του παγκόσμιου πολιτισμού. Από την πλευρά της, η γαλλική κυβέρνηση αξιοποιεί τις χορηγίες για να καλλιεργήσει κλίμα «εθνικής ομοψυχίας» και «συστράτευσης», θέλοντας να θολώσει τα νερά σε ό,τι αφορά τα πραγματικά αίτια και τις δικές της μεγάλες ευθύνες για την καταστροφή. Και σ' αυτήν την περίπτωση, επιβεβαιώνεται ότι το 'να χέρι νίβει τ' άλλο: Το γαλλικό κράτος, με περικοπές στις δαπάνες που δεν είναι ανταποδοτικές για το κεφάλαιο, όπως είναι αυτές για τον πολιτισμό και τη συντήρηση μνημείων, διεύρυνε τον λεγόμενο «δημοσιονομικό χώρο» για μεγαλύτερες παροχές, διευκολύνσεις και φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους. Τώρα που οι χορηγίες είναι αναγκαίες για να ξεπεράσει η κυβέρνηση το «κάζο» της μεγάλης καταστροφής και να χώσει κάτω από το χαλί τις ευθύνες της, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι σπεύδουν να δηλώσουν «παρών», φυσικά με το αζημίωτο. Την ίδια ώρα, καμιά από τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν στην καταστροφή δεν εξαλείφεται. Αντίθετα, αναπαράγεται και ενισχύεται η πολιτική που θυσιάζει και τον πολιτισμό στο βωμό του κέρδους και στη λογική «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο.