«Βελτίωση κλίματος και θετική ατζέντα». Ετσι περιγραφόταν από την κυβέρνηση η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Ερντογάν πριν από σχεδόν ένα μήνα στις ΗΠΑ, στο περιθώριο της ΓΣ του ΟΗΕ. Μάλιστα, από την κυβέρνηση διαρρεόταν ότι το κλίμα ήταν πολύ βελτιωμένο σε σχέση με την προηγούμενη συνάντησή τους, τον Ιούλη. Δεν πρόλαβε να περάσει ένας μήνας και η ...«θετική ατζέντα» έγινε νέα κλιμάκωση των προκλήσεων του τουρκικού κράτους με επίκεντρο τις έρευνες για υδρογονάνθρακες στην κυπριακή ΑΟΖ. Το κλίμα εφησυχασμού που καλλιεργεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σε σχέση με την τουρκική προκλητικότητα μπορεί να «κουμπώνει» με το αφήγημά της περί «σταθερότητας» και «ασφάλειας» που δήθεν εξασφαλίζονται στην περιοχή όταν αλωνίζει το ΝΑΤΟ και η ίδια γίνεται το καλύτερο βαποράκι του. Δεν «κουμπώνει» όμως με την πεισματάρα πραγματικότητα, που αποκαλύπτεται και από την αντίδραση των ΗΠΑ στις τουρκικές προκλήσεις, αφού για μια ακόμα φορά αναγνώρισαν τις αξιώσεις της τουρκικής αστικής τάξης στη συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων στην περιοχή, συνδέοντάς τες με τη «συνολική διευθέτηση» του Κυπριακού και με την προώθηση των ιμπεριαλιστικών διχοτομικών σχεδίων στο νησί. Αυτό δείχνει στην πράξη τι σημαίνει «προτιμώμενοι εταίροι» για τους ιμπεριαλιστές, μια ιδιότητα που απέκτησε η κυβέρνηση από τις ΗΠΑ και για την οποία κοκορεύεται. Σημαίνει αμφισβητήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, εμπλοκή σε σχέδια που μυρίζουν μπαρούτι και ένας λαός διαρκώς εκτεθειμένος στην καταλήστευση του πλούτου του και σε κινδύνους πολεμικής σύρραξης.