Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, η βία σε βάρος τους αναπαράγεται στους χώρους υποδοχής και εγκατάστασης και μάλιστα από στελέχη δημόσιων φορέων και την αστυνομία, ενώ υπάρχει πλημμελής εφαρμογή της νομοθεσίας στους χώρους που βρίσκονται. Δυσκολία υπάρχει επίσης στην αναγνώριση και υποστήριξη των θυμάτων λόγω μεγάλης αδυναμίας εντοπισμού τους αφού δεν υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό, έλλειψης διερμηνέων, επίσης λόγω συνθηκών στα σημεία εισόδου και περιορισμένης πρόσβασης στις υποστηρικτικές δομές. Εμφαση δίνεται από τους αρμόδιους κυρίως στη βία που υπέστησαν γυναίκες στη χώρα υποδοχής και όχι στο ταξίδι και στις χώρες από όπου προέρχονται.

Επίσης, σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν, η συνέχιση της παραμονής τους σε αυτούς τους χώρους και η μη απομάκρυνσή τους σε ασφαλή καταφύγια, ξενώνες, διαμερίσματα, ισοδυναμούν με έκθεσή τους σε ανυπολόγιστους κινδύνους. Ειδικά δε όταν οι γυναίκες και τα παιδιά φιλοξενούνται σε hot spots σε νησιά, όπου οι διαδικασίες δεν προχωρούν και η μετακίνηση στην ενδοχώρα καθυστερεί ακόμη και μήνες.

Για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Δημήτρης Βίτσας, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι μεγάλο ποσοστό στους προσφυγικούς καταυλισμούς είναι γυναίκες με παιδιά, και μάλιστα μονογονεϊκές οικογένειες με 6 παιδιά και περισσότερα επειδή πολλές γυναίκες κρατούν και παιδιά που δεν είναι δικά τους αλλά μπορεί να είναι π.χ. από τη νεκρή φίλη τους.