Κάποιες ταινίες, χωρίς να είναι «μοναδικές», ασκούν μια μοναδική γοητεία! Μια τέτοια ταινία είναι και το «Λίγο Μετά Τα Μεσάνυχτα». Χωρίς να φτάνει το κοντέρ στην έκρηξη, γεμίζεις συναισθήματα. Γίνεσαι τρυφερότερος. Βλέπεις, ίσως, κάποιες ατέλειες, κάποιες υπερβολές, όμως ο χείμαρρος των συναισθημάτων, που βγαίνει από τις εικόνες, από τη μουσική, από τα χρώματα, από τις σιωπές και τα βλέμματα, σε παρασέρνει μαζί του. Οταν φτάσεις στο τέλος της ταινίας, είσαι αρκετά ευτυχής, που έκανες αυτό το ταξίδι. Ο Μαρτίνο είναι νυχτοφύλακας στο Μουσείο του Κινηματογράφου του Τορίνο (το καλύτερο, ίσως, της Ευρώπης). Οταν κλείνουν οι πόρτες και μένει μόνος του, μεταβάλλεται στον τυχερότερο άνθρωπο του...