Παρασκευή 24 Ιούνη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ποιος θα πληρώσει;

Γρηγοριάδης Κώστας

Στο δυσθεώρητο ποσό των 9 δισ. ευρώ ανέβασε το αναλογιστικό έλλειμμα του ΙΚΑ από την ένταξη σ' αυτό της κύριας ασφάλισης των τραπεζοϋπαλλήλων της Εθνικής, της Αγροτικής και της ΕΤΒΑ, ο διορισμένος από την κυβέρνηση διοικητής του Ιδρύματος, Γ. Βαρθολομαίος. Αλλα 4,3 δισ. ευρώ υπολογίζει η ΟΤΟΕ το έλλειμμα από την ένταξη στα επικουρικά ταμεία. Επίσης, άγνωστο παραμένει το αναλογιστικό έλλειμμα, που θα προκύψει στο ΤΑΠ ΟΤΕ, αφού δεν έχει γίνει η παραμικρή μελέτη, παρότι είναι το μεγαλύτερο ταμείο απ' όσα αφορούν οι τροπολογίες της κυβέρνησης. Και μπροστά μας έχουμε τη διακηρυγμένη ήδη πρόθεση της κυβέρνησης να γίνουν τα ίδια στις υπόλοιπες πρώην ΔΕΚΟ τουλάχιστον (ΔΕΗ, ΟΣΕ, κλπ.). Μιλάμε, δηλαδή, για ποσό αρκετών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ.

Ποιοι θα κληθούν να πληρώσουν τα τεράστια αυτά ελλείμματα; Πάντως, όχι οι τράπεζες και οι μεγαλομέτοχοι του ΟΤΕ ή οι μελλοντικοί αντίστοιχοι αυτοί της ΔΕΗ. Κι αν πιστέψουμε και τον υπουργό Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη, που δηλώνει ότι «δε θα επιβαρύνονται το κράτος και οι φορολογούμενοι», τότε ένα και μόνο είναι το συμπέρασμα. Δε θα τα πληρώσει κανένας και, επομένως, το ΙΚΑ θα βουλιάξει στα χρέη του. Εκτός και το γενικότερο σχέδιο της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό προβλέπει για το όχι και μακρινό μέλλον ένα ΙΚΑ πολλές φορές περισσότερο τρισάθλιο από το σημερινό, με ανάλογες παροχές και συντάξεις.

Καρναβάλι...

Πρώτα ήταν οι ξυλοπόδαροι στην Ερμού. Μετά το «συλλαλητήριο» παρωδία που αναβλήθηκε λόγω της... λεωφορειοπειρατίας. Μετά, ξανά οι ξυλοπόδαροι στην Ερμού. Σήμερα, η 24ωρη «άσφαιρη» απεργία, η οποία αποφασίστηκε μια μόλις βδομάδα πριν και με αίτημα την υπεράσπιση των αντιασφαλιστικών νόμων του ΠΑΣΟΚ. Μια «απεργία» στην οποία, ανάμεσα σε άλλους, καλεί και η διοίκηση της ΟΜΕ - ΟΤΕ (!). Είναι προφανές ότι η συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία προσπαθεί να μετατρέψει τους εργατικούς αγώνες σε ανέξοδο για το κεφάλαιο καρναβάλι. Ξεχνάει όμως ότι πάντα στο τέλος τον βασιλιά καρνάβαλο τον καίνε...

Βαθιά αντιασφαλιστικός

Η κυβέρνηση της ΝΔ, αξιοποιώντας το πρόσφορο έδαφος που είχαν δημιουργήσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και, συγκεκριμένα, τον λεγόμενο νόμο Ρέππα, οδηγεί σήμερα τα ασφαλιστικά ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων στο ΙΚΑ, πετσοκόβοντας και εξισώνοντας προς τα κάτω εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Και όχι μόνο, αφού ακόμη και ο διορισμένος από την κυβέρνηση διοικητής του ΙΚΑ δηλώνει, εμμέσως πλην σαφώς, ότι μεταφέρονται δυσβάσταχτα βάρη στο Ιδρυμα και ο κίνδυνος χρεοκοπίας του είναι ορατός. Μάλιστα, το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ υπολογίζει ότι με τις δρομολογούμενες ρυθμίσεις, θα χρειαστεί να διπλασιαστεί η κρατική επιχορήγηση προς το ΙΚΑ, που σήμερα είναι (τουλάχιστον, τυπικά) στο 1% του ΑΕΠ, όπως προβλέπει και πάλι ο νόμος Ρέππα.

Με άλλα λόγια, αποδείχνεται στην πράξη - εκτός των άλλων - ο βαθιά αντιασφαλιστικός και αντεργατικός χαρακτήρας του νόμου Ρέππα. Οι μόνοι που δε θέλουν να το παραδεχτούν και συνεχίζουν να τον υπερασπίζονται - εκτός της ΝΔ - είναι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ενώ η ηγεσία της ΟΤΟΕ προτιμά να μην ασχολείται με την ουσία του ζητήματος...

Οι δύο δρόμοι ανάπτυξης

Κριτική ασκεί η χτεσινή «Αυγή» στις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, επειδή απουσίαζαν από την προχτεσινή συνέντευξη Τύπου του «δικού» τους ΙΝΕ, όπου παρουσιάστηκε «μια αρκετά ενδιαφέρουσα πρόταση για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας», όπως σημειώνει στο σχετικό ρεπορτάζ.

Και η «Αυγή» αναρωτιέται: «Αραγε, με ποια επιχειρήματα, με ποιες προτάσεις θα απευθυνθούν οι συνδικαλιστές στους εργαζόμενους και στη δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία για να πείσουν ότι τα κυβερνητικά μέτρα δεν αποτελούν μονόδρομο;».

Και δε γνωρίζουμε, βέβαια, γιατί απουσίαζαν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ισως, γιατί προτίμησαν, τέτοιες μέρες, να... φυλάξουν τα ρούχα τους. Η «Αυγή», πάντως, ουσιαστικά ομολογεί, ότι ακόμη δεν έχει καταλάβει, πως καπιταλιστική ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα είναι συνώνυμα της αναδιανομής του πλούτου υπέρ του κεφαλαίου, της εντεινόμενης εκμετάλλευσης και ξεζουμίσματος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Απέναντι στον καπιταλιστικό μονόδρομο της πλουτοκρατίας, υπάρχει μόνον ένας, ριζικά διαφορετικός δρόμος, ανάπτυξης: Ο σοσιαλισμός. Ολα τ' άλλα είναι αυταπάτες κι άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε...

Τα σαπιοκάραβα...

Το «μαχαίρι» όχι μόνο δεν έφτασε στο...«κόκαλο», αλλά δεν άγγιξε ούτε το «πετσί». Η δίκη για το ναυάγιο του «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ» άρχισε στις 26 Μάη και παρά τις προσδοκίες για παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων, που είχαν προκαλέσει στον ελληνικό λαό με τις δηλώσεις τους ο τότε πρωθυπουργός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο Κ. Καραμανλής από τη θέση της αντιπολίτευσης, οι πλοιοκτήτες παραπέμφθηκαν τελικά για απλό... πλημμέλημα. Σαν να διέπραξαν ένα απλό «τροχαίο»! Και ας είχαν εν πλω ένα σαπιοκάραβο που μετρούσε μέρες. Και ας «φόρτωναν» καθημερινά εκατοντάδες ανθρώπους σε αυτό το καράβι το οποίο θα έπρεπε να ήταν στο διαλυτήριο. Και ας γέμισαν εν τέλει στις 26 Σεπτέμβρη του 2000 τη θάλασσα της Πάρου με πτώματα.

Πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Δε θα μπορούσε να είχε γίνει αλλιώς. Η πολιτική της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης (κανονισμός 3577), που δίνει και την κατεύθυνση στη Δικαιοσύνη, διαμορφώνεται με κριτήριο τα συμφέροντα και τα κέρδη των εφοπλιστών, είναι ταγμένη να καλύπτει τα εφοπλιστικά εγκλήματα, να τροφοδοτεί την ασυδοσία τους. Δε δίνουν δεκάρα όλοι αυτοί για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα και από πάνω προκαλούν με θράσος. Μετά τους υπουργούς Εμπορικής Ναυτιλίας του ΠΑΣΟΚ, τη σκυτάλη για να κοροϊδέψει τον κόσμο πήρε ο Μ. Κεφαλογιάννης επαναλαμβάνοντας μονότονα τα περί «υγιούς ανταγωνισμού» στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, «με στόχο την ύπαρξη ταχύτερων και ασφαλέστερων πλοίων, καλύτερων υπηρεσιών στα επιβατικά πλοία και ευνοϊκότερων τιμών για τους επιβάτες».

Η πραγματικότητα είναι μία. Ο...«υγιής» ανταγωνισμός τείνει να αναδείξει την εταιρία του Π. Παναγόπουλου, μονοπώλιο στην ακτοπλοΐα, οι τιμές στα εισιτήρια αυξάνονται συνεχώς, όσο για τα ασφαλή και γρήγορα πλοία, προκαλεί τουλάχιστον φρίκη η αποκάλυψη του «Ρ» της περασμένης Κυριακής, ότι πέντε χρόνια μετά το τραγικό ναυάγιο του ΣΑΜΙΝΑ, εξακολουθούν να ταξιδεύουν ακτοπλοϊκά πλοία ίδια και χειρότερα με αυτό, όπως για παράδειγμα το «ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ» του εφοπλιστή Αγούδημου! Το πλοίο αυτό το οποίο είναι ήδη παλιό (έτος κατασκευής 1978) και υποσυντήρητο, έχει υποστεί τις ίδιες ακριβώς μετασκευές με αυτές που είχαν γίνει και στο ΣΑΜΙΝΑ! Δηλαδή μέρος των στεγανών, που έχουν άμεση σχέση με την ασφάλεια του πλοίου, έχουν μετατραπεί σε καμπίνες! Είναι τουλάχιστον εξοργιστικό ότι ακόμα δεν έχει δοθεί καμία απάντηση από ΥΕΝ και Κλάδο Ελέγχου Εμπορικών Πλοίων στις αποκαλύψεις του «Ρ» και το πλοίο εξακολουθεί να αποπλέει κανονικά από το λιμάνι του Πειραιά!

Είναι λοιπόν ζήτημα ζωής το να αμφισβητηθεί η κυριαρχία των εφοπλιστών στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες και μαζί με αυτούς συνολικά η πολιτική που τους στηρίζει και τα κόμματα που την εφαρμόζουν. Οι αγώνες που αναπτύσσονται αυτή την περίοδο στα νησιά με επικεφαλής την Παναιγαιακή Συντονιστική Επιτροπή, επιβάλλεται από τα γεγονότα να κλιμακωθούν και να έχουν προοπτική τη δημιουργία του δημόσιου Εθνικού Οργανισμού Ακτοπλοϊκών Γραμμών που θα κινείται στα πλαίσια μιας πολιτικής, η οποία θα έχει σκοπό την ικανοποίηση των θαλάσσιων μεταφορικών αναγκών, την παροχή υψηλού επιπέδου υπηρεσιών, την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος, το φτηνό εισιτήριο.


Αθηνά ΖΥΜΑΡΗ

Τα... κεντροαριστερά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΑΛΙΣΤΑ... Ο Τόνι Μπλερ έκανε χτες έκκληση για ...ριζική ανανέωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για εκσυγχρονισμό, ρήξεις και τομές και μάλιστα υπό το λάβαρο του «ευρωπαϊκού ιδεώδους»! Αραγε να υπάρχει ένας έστω κάτοικος αυτής της ηπείρου που να κατανοεί τι σημαίνει αυτό το «ευρωπαϊκό ιδεώδες»;

Εκτος, αν κάποιοι Ευρωπαίοι ηγέτες (και μάλλον όλοι) θεωρούν ότι οι λαοί «εμπνέονται» από την «απελευθέρωση των αγορών» και τα λογύδρια περί «ανταγωνιστικότητας». Εάν είναι έτσι, είναι μακριά νυχτωμένοι και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα με τα πρόσφατα δημοψηφίσματα στη Γαλλία και την Ολλανδία.

Φανταζόμαστε πάντως ότι η έκκληση του Τόνι Μπλερ θα πρέπει να γίνει αποδεκτή με χαρά εδώ στην Ελλάδα μια και ως γνωστόν ο Βρετανός πρωθυπουργός είναι «κεντροαριστερός», τίτλος δηλαδή που είναι περιζήτητος και πολλοί τον διεκδικούν στη χώρα μας.

Βεβαίως ο εν λόγω κύριος είναι και εκφραστής μιας σκληρότατης λιτότητας στη χώρα του, ένθερμος οπαδός της κατάργησης κάθε εργασιακού δικαιώματος και ένας από τους βομβαρδιστές του Ιράκ.

Αυτά όμως είναι μάλλον λεπτομέρειες μπροστά στο ...μεγαλείο της ευρωπαϊκής «κεντροαριστεράς».

ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ των περιπτώσεων είναι τρομακτικά αυτά που διαβάζουμε για τα όσα γίνονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ανατέθηκε - λέει - σε ιδιωτική εταιρία να φτιάξει για λογαριασμό των Ενόπλων Δυνάμεων βάση δεδομένων με τους μαθητές των σχολείων της χώρας!

Από εκεί θα επιλέγονται οι κατάλληλοι για τα αμερικανικά στρατεύματα που ως γνωστόν επιχειρούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Είναι - κατ' αρχήν - προφανές ότι οι ΗΠΑ σκέφτονται τις επεμβάσεις τους ...πολύ μακροπρόθεσμα.

Ακούγεται πάντως ιδιαίτερα απεχθές το να επιλέγονται έφηβοι εξαρχής προκειμένου να είναι αυτοί που θα γεμίζουν τα φέρετρα που έρχονται καθημερινά στις ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, το Ιράκ και ποιος ξέρει πού αλλού. Είναι ενδεικτικό για το πού έχουμε φθάσει.


Γρηγοριάδης Κώστας

Οι διαφορές

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την τιμητική του είχε χτες ο Βρετανός πρωθυπουργός, Τ. Μπλερ. Μια βδομάδα πριν αναλάβει την προεδρία της ΕΕ μίλησε στο Ευρωκοινοβούλιο και αράδιασε τις θέσεις του. Και, βέβαια, θ' ακούσετε και θα διαβάσετε πολλά και διάφορα, σχετικά με τα όσα είπε ενάντια στον Σιράκ και στον Σρέντερ, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Ο Τ. Μπλερ διαφώνησε με τους εκπροσώπους του λεγόμενου γαλλογερμανικού άξονα, όσο διαφωνούσε ο Κ. Καραμανλής και η ΝΔ με τον Κ. Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ, όταν το τελευταίο ήταν στην κυβέρνηση. Ο Βρετανός πρωθυπουργός υπερασπίστηκε όλες τις από κοινού συμφωνημένες αποφάσεις της ευρωένωσης, πρώτα και κύρια τη «στρατηγική της Λισαβόνας». Και ζήτησε μεγαλύτερη τόλμη στην υλοποίησή τους. Εμφανίστηκε ως φορέας του εκσυγχρονισμού, των ρήξεων και των τομών. Οπως ακριβώς εμφανιζόταν η ΝΔ τα προηγούμενα χρόνια. Οταν δεν είχε την παραμικρή ουσιαστική διαφορά με το περιεχόμενο της αντιλαϊκής πολιτικής, που εφάρμοζε τότε το ΠΑΣΟΚ, αλλά ισχυριζόταν ότι η ίδια θα την προωθήσει πολύ περισσότερο αποφασιστικά, τολμηρά και αποτελεσματικά.

Αυτή είναι η ποιότητα και ποσότητα των διαφορών τους σε ό,τι αφορά στην πορεία της ευρωένωσης και στην ασκούμενη πολιτική. Ο αντιλαϊκός προσανατολισμός τους είναι κοινός και ενιαίος. Οπως και η δεδηλωμένη πίστη τους στην αναγκαιότητα των καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών. Εχουν διαφορές στους ρυθμούς και τρόπους προώθησης της πολιτικής αυτής. Και, πρωτίστως, ποια πλουτοκρατία θα έχει το «πάνω χέρι»...

Διαβεβαιώσεις του... αέρα

«Η διεύρυνση του ωραρίου δε γίνεται για να ζημιώσει τους εργαζόμενους» δήλωσε χτες ο υπουργός Ανάπτυξης, Δ. Σιούφας. Και, προκειμένου να... πείσει και τους πλέον δύσπιστους, συμπλήρωσε: Η εργατική νομοθεσία είναι εδώ και δεν αλλάζει. Εχουμε συνεννοηθεί με το υπουργείο Απασχόλησης, για την ένταση των ελέγχων...

Τώρα, μάλιστα, οι μεγαλοεργοδότες θ' αρχίσουν να βλέπουν εφιάλτες κι από τη Δευτέρα δε θα καταπατούν τα ωράρια, θα πληρώνουν κανονικά τα μεροκάματα και τις υπερωρίες, κλπ., κλπ. Ασε, που θα τρέξουν όλοι και θα ασφαλίσουν όσους εργαζόμενους τους απασχολούν τώρα ανασφάλιστους...

Μόνη διέξοδος

Η συνέχιση της απεργίας και η τυχόν ικανοποίηση των αιτημάτων των τραπεζοϋπαλλήλων θα σημάνει τον αφανισμό των επιχειρήσεων και μαζική ανεργία, κραυγάζουν τις μέρες αυτές οι κάθε λογής οπαδοί των «νόμων της αγοράς» και των καπιταλιστικών αντιδραστικών αλλαγών, που προωθεί η κυβέρνηση. Κι αν αναρωτιέστε, γιατί θα αφανιστούν οι επιχειρήσεις, αφού είναι γνωστά τα μέχρι σήμερα τεράστια κέρδη των τραπεζών, όπως η Εθνική, έχουν έτοιμη την απάντηση: Πρώτον, γιατί μια σειρά από τράπεζες πληρώνουν ήδη πολύ χαμηλότερα ασφάλιστρα και, επομένως, έχουν πολύ μεγαλύτερα περιθώρια κερδών (η «προεργασία» που είχαν κάνει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ για τα όσα γίνονται σήμερα). Και, δεύτερον, γιατί αυτός είναι ο σύγχρονος καπιταλιστικός ανταγωνισμός ή - όπως συνήθως το λένε - αυτό απαιτεί «η σημερινή εποχή των μεγάλων μεταρρυθμίσεων και των κοσμοϊστορικών αλλαγών στην παγκόσμια οικονομία».

Με άλλα λόγια, ομολογούν ότι η επίθεση στα εργασιακά, οικονομικά και κάθε λογής δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού αποτελεί μια βασική ανάγκη επιβίωσης του συστήματος και γι' αυτό θα είναι συνεχής και εντεινόμενη. Οπως, ακριβώς, συνεχής και εντεινόμενος είναι κι ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός. Και δεν το λένε, βέβαια, αλλά αναδείχνεται από τα πράγματα: Μόνη διέξοδος για τους εργαζόμενους είναι η ανατροπή του συστήματος και η ριζική αλλαγή πορείας.

Οπως και με τους διορισμένους

Αναρωτιέστε, μήπως, ποιος είναι ο απολογισμός του έργου της Νομαρχίας Αθηνών, στα τρία περίπου χρόνια από τις προηγούμενες εκλογές; Η απάντηση στο ερώτημα, σύμφωνα με το νομάρχη Αθηνών, Γ. Σγουρό, είναι η εξής: Εργα συντήρησης δρόμων και αντιπλημμυρικής προστασίας, κατεδαφίσεις επικίνδυνων κτιρίων, έκδοση διαβατηρίων, ελέγχοι σε καταστήματα για την ποιότητα των τροφίμων, μεταστέγαση υπηρεσιών σε σύγχρονα κτίρια, έκδοση οδηγού υπηρεσιών της Νομαρχίας σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, κλπ.

Οπως καταλαβαίνετε, η ανεργία, οι απαράδεκτοι μισθοί, μεροκάματα κι ακόμη περισσότερο συντάξεις, η αυξανόμενη φτώχεια και ακρίβεια, οι εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, η ανασφάλιστη («μαύρη») εργασία, τα εντεινόμενα συνεχώς προβλήματα στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, κλπ, και, με δυο λόγια, τα πλέον σοβαρά και οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, δε συμπεριλαμβάνονται στην ατζέντα της Νομαρχίας. Ή, όσο συμπεριλαμβάνονται, εφαρμόζει τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης. Η λογική, που θέλει τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση να λειτουργεί ως διεκπεραιωτικός μηχανισμός - και, μάλιστα, με μπόλικα προβλήματα - της κυβερνητικής πολιτικής είναι τόσο έντονη, που αναρωτιέσαι ποια είναι η διαφορά από την εποχή που οι νομάρχες διορίζονταν. Και, βέβαια, ίδια είναι η κατάσταση και στις άλλες νομαρχίες, είτε είναι «γαλάζιες», είτε «πράσινες» και «ροζ». Κι έτσι θα μείνουν τα πράγματα, όσο υπάρχουν οι σημερινοί συσχετισμοί.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Λαϊκή παρέμβαση

Την ερχόμενη Δευτέρα, στις 8.30 το βράδυ, το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας θα φιλοξενήσει μια διαφορετική, πολιτική αυτή τη φορά, συνάντηση. Θα υποδεχτεί στις κερκίδες του χιλιάδες μέλη και φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ από το Λεκανοπέδιο, εργατοϋπαλλήλους, μικρομεσαίους, νέους, στα πλαίσια της πλατιάς λαϊκής συγκέντρωσης στην οποία καλεί η ΚΕ του ΚΚΕ, με ομιλήτρια την ΓΓ, Αλέκα Παπαρήγα. Η συγκέντρωση προετοιμάζεται εδώ και καιρό πυρετωδώς ώστε η εικόνα που θα παρουσιάζει το Στάδιο το βράδυ της Δευτέρας, μια εικόνα μαζική και μαχητική, να ανταποκρίνεται στην προσδοκία και την ανάγκη να αποτελέσει μια πρώτη αποφασιστική απάντηση των εργαζομένων και των συμμάχων τους, στον κυβερνητικό πέλεκυ που αποψιλώνει εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Οσο περισσότεροι συναντηθούμε το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, τόσο πιο ηχηρή η «απάντηση» σε μια πολιτική που μας θίγει όλους και για το λόγο αυτό το κάλεσμα για συμμετοχή στη συγκέντρωση δεν πρέπει να αγνοηθεί από κανένα. Μια θέση στις κερκίδες θα περιμένει εκείνον ο οποίος μπορεί να μη συμφωνεί σε όλα με το ΚΚΕ, αλλά θέλει να αγωνιστεί για σταθερή, μόνιμη δουλιά για όλους, με ελεύθερο χρόνο, με δικαιώματα και μισθούς που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Εκείνον που κατανοεί ότι η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι φιλική για το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά εχθρική για τα λαϊκά συμφέροντα. Που κατανοεί πως ο ευρωενωσιακός δήθεν μονόδρομος δεν είναι ο δικός του δρόμος.

Στις κερκίδες του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας θέση θα βρουν όλοι όσοι κατανοούν την ανάγκη της αντίστασης σ' αυτή την πολιτική, που θα παρεμποδίζει την εφαρμογή της και συγχρόνως θα ανοίγει το δρόμο για φιλολαϊκές εξελίξεις. Ολοι όσοι κατανοούν πως η ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας, η οργάνωση, η ενότητα, η κοινή δράση των ριζοσπαστικών δυνάμεων, η κοινή δράση με το ΚΚΕ, είναι ένα πρώτο βήμα και αφετηρία για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις που θα φέρουν στην ημερήσια διάταξη την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου. Θέσεις θα υπάρχουν ακόμα και για όσους απλά αγανακτούν και αναζητούν διέξοδο, τρόπο να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους και τη διάθεσή τους να υπερασπίσουν κεκτημένα δικαιώματα.

Σε όλους αυτούς, που είναι πάρα πολλοί, το ΚΚΕ απευθύνεται με το κάλεσμα της συμμετοχής στη συγκέντρωση, ανοίγει μαζί τους διάλογο για την ανάγκη η οργή και δυσαρέσκειά τους να εκφραστούν με απεγκλωβισμό τους από το δικομματισμό και ενίσχυση του ΚΚΕ - στον αγώνα, στην κάλπη, παντού! Με αλλαγή των συσχετισμών στα συνδικάτα, στους συλλόγους, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Μόνο τότε θα υπάρξει αντίκρισμα, γιατί η πλουτοκρατία και τα κόμματά της υπολογίζουν το λαό μόνο όταν τον φοβηθούν. Ας πάρουμε λοιπόν όλοι το δρόμο που θα μας οδηγήσει τη Δευτέρα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Χιλιάδες λόγοι επιβάλλουν την παρουσία μας.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ