«Είμαι ένα κορίτσι τυχερό, μεγάλωσα στα πούπουλα. Με νταντάδες, με δασκάλους στο σπίτι, και με όλη τη μόρφωση που μπορεί να έχει ένα πλουσιοκόριτσο. Εκανα ακόμα κιθάρα και μαθήματα χορού! Τους γονείς μου σπάνια τους βλέπω, ο φάδερ με τις μπίζνες του, η μάδερ άλλη δουλειά δεν κάνει, από το κομμωτήριο στη χαρτορίχτρα, από κει στις φίλες της για κους κους, το δε βράδυ, χαρτοπαίγνιο ως αργά... Πώς έγινε και πέρασα κάποτε από μια φτωχογειτονιά, κάπου στη Δραπετσώνα, νομίζω. Εκεί είδα γυναικούλες να πλένουν στη σκάφη, ρούχα απλωμένα σε βρόμικες αυλές, όπου παντού περιδιάβαιναν παιδιά, σκυλιά, γάτες, κότες, κοκόρια! Αηδίασα, βέβαια, αλλά τους συμπάθησα κιόλας. Τώρα, όσο για μένα, όλα τα 'χω, τις...