ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 22 Μάρτη 2009
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
«Στο απόσπασμα» τα δικαιώματα των λαών

Διαδηλωτές στη Θεσσαλονίκη στο συλλαλητήριο που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ στις 17 του Μάρτη

Motion Team

Διαδηλωτές στη Θεσσαλονίκη στο συλλαλητήριο που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ στις 17 του Μάρτη
Ταφόπλακα στα εργασιακά δικαιώματα, που είχαν κατακτηθεί με αγώνες και θυσίες από το 19ο αιώνα, σχεδιάζουν να βάλουν οι ηγεσίες της ΕΕ, χρησιμοποιώντας για το σκοπό αυτό την ίδια την καπιταλιστική κρίση.

Αυτό που διαφαίνεται ολοένα και καθαρότερα είναι η βούληση των κυβερνήσεων των 27 κρατών - μελών να «απαλλαγούν» από τα εργασιακά και άλλα δικαιώματα των εργαζομένων, ώστε μετά την έξοδο από την κρίση να έχει διαμορφωθεί ένα εντελώς καινούριο τοπίο στην αγορά εργασίας, με τους εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα και την εργατική δύναμη πλήρως ελαστική και απόλυτα υποταγμένη στο κεφάλαιο.

Με όπλο τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας και τις ολέθριες συνέπειες της κρίσης οι κυβερνήσεις της ΕΕ, με την καθοδήγηση και το συντονισμό του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, επιταχύνουν την υλοποίηση των πλέον αντιδραστικών ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, και όχι μόνο, που είχαν εδώ και χρόνια έτοιμες στα συρτάρια.

Στην εαρινή Σύνοδο Κορυφής προϊδέασαν σαφώς για τις προθέσεις τους. Προσδιόρισαν δηλαδή ότι βασικός άξονας των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις θα είναι η κυριαρχία της ευελφάλειας και η ενίσχυση της κινητικότητας των εργαζομένων, σύμφωνα με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Η ματαίωση της έκτακτης Συνόδου Κορυφής που είχε προγραμματιστεί για τις 7 του Μάη δεν αλλάζει τα σχέδιά τους, αλλά συνιστά έναν τακτικό ελιγμό ενόψει των ευρωεκλογών. Θα αναλάβουν ωστόσο η Κομισιόν και οι κοινωνικοί εταίροι να προσδιορίσουν τα επόμενα βήματα έχοντας ξεκάθαρες κατευθυντήριες γραμμές από την προχτεσινή Σύνοδο Κορυφής. Συγκεκριμένα, οι «27» θεωρούν ότι η αντιμετώπιση της ανεργίας περνά μέσα από την ενίσχυση της ευελφάλειας και της κινητικότητας στην αγορά εργασίας.

Ακόμα πιο σημαντική ωστόσο είναι η στρατηγική στόχευση, καθώς στο κείμενο των συμπερασμάτων αποσαφηνίζεται ότι η κρίση είναι ευκαιρία ώστε να ενισχυθεί «η αναδιάρθρωση της αγοράς εργασίας προκειμένου να είναι έτοιμη για το μέλλον»! Επιδίωξη βέβαια είναι οι αποφάσεις να ληφθούν με τη συναίνεση των κοινωνικών εταίρων.

Ηδη η Κομισιόν έχει δώσει συγκεκριμένες υποδείξεις για την εκ περιτροπής εργασία, για βδομάδα εργασίας 3 ή 4 ημερών και στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Λισαβόνας έχει δώσει συγκεκριμένες κατευθύνσεις στα κράτη - μέλη για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν στο πλαίσιο της ενίσχυσης των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. «Η κρίση τονίζει την ανάγκη για τη συνέχιση και επιτάχυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», υπογραμμίζεται στο κείμενο συμπερασμάτων της συνόδου, εκτιμώντας μάλιστα ότι οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις θα «ενισχύσουν την αξιοπιστία και τον αντίκτυπο των μέτρων τόνωσης» της ευρωοικονομίας. Οι «27» προσυπέγραψαν τις επικαιροποιημένες ολοκληρωμένες συστάσεις της Κομισιόν ανά χώρα για τις πολιτικές απασχόλησης και οικονομικής πολιτικής και «ζητούν την ταχεία εφαρμογή τους». Επισημαίνεται ότι ειδικά για τη χώρα μας οι συστάσεις της Κομισιόν υποδείκνυαν ενίσχυση της μερικής απασχόλησης και των ελαστικών μορφών απασχόλησης, πάγωμα μισθών, νέες ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα (παράταση εργάσιμου βίου, μείωση συντάξεων, κατάργηση των πρόωρων συντάξεων, κ.ά.), στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν περίμενε βέβαια τις συστάσεις της Κομισιόν, αφού ήδη έχει ανάψει πράσινο φως για μια γενικευμένη επίθεση σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ωστόσο, η ένθερμη υποστήριξη που πρόσφερε ο Κ. Καραμανλής στις εργασιακές ανατροπές στις οποίες προχώρησε πρόσφατα ο πρόεδρος του ΣΒΒΕ, Γ. Μυλωνάς, στον όμιλό του («Αλουμύλ»), συνιστά αναντίρρητα αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της επέκτασης της μερικής απασχόλησης και των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Ανάλογης σημασίας είναι και η «καθαρή» υπεράσπιση της κερδοφορίας των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, θεωρώντας αδιανόητο να συμμετάσχουν στα βάρη της κρίσης επειδή ακριβώς είναι οι βασικοί μοχλοί για την έξοδο από αυτή. «Είναι λάθος πολιτική να επιχειρήσει κανείς φορολογική επιβάρυνση των επιχειρήσεων σε ώρα κρίσης», αποφάνθηκε.

Επιτάχυνση αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων

Γενικότερα πάντως οι «27» θεωρούν ότι μπορεί η κρίση να αποτελέσει ευκαιρία ώστε το ευρωοικοδόμημα των μονοπωλίων να βγει πιο ενισχυμένο. «Τα μέτρα που λαμβάνονται προς υποστήριξη της ανάκαμψης μπορούν επίσης να διαμορφωθούν κατά τρόπον ώστε να βοηθήσουν την ΕΕ να οικοδομήσει ισχυρότερη οικονομία για το μέλλον», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κείμενο των συμπερασμάτων. Στην πρώτη γραμμή η επιτάχυνση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων: «Η κρίση τονίζει την ανάγκη για τη συνέχιση και επιτάχυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».

Ταυτόχρονα, συνεχίζουν τις συντονισμένες προσπάθειες για την ενίσχυση των μονοπωλίων και τη θωράκιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αναδεικνύουν την «αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και της εύρυθμης λειτουργίας της χρηματοπιστωτικής αγοράς» ως «απαραίτητη προϋπόθεση για την έξοδο από την τρέχουσα οικονομική και χρηματοοικονομική κρίση». Διατυπώνουν την εκτίμηση ότι χάρη στα τεράστια πακέτα, ύψους 2 τρισ. ευρώ, που πήραν τα κράτη - μέλη, αποτράπηκε η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και συνιστούν νέα μέτρα στην κατεύθυνση της οριστικής απαλλαγής τους από τα «τοξικά» προϊόντα, εννοείται στις πλάτες των λαών.

Η απόλυτη ομοφωνία απέναντι στην επίθεση κατά των λαών δεν μπορεί να αποκρύψει ότι την ίδια στιγμή βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη οι ενδοϊμπεριαλιστικές διαμάχες για το ποιος θα φορτωθεί τις μεγαλύτερες ζημιές από την κρίση, με το βλέμμα βέβαια στην ενίσχυση της ηγεμονικής θέσης στην εποχή της ανάκαμψης. Οι «27» αρνήθηκαν, για παράδειγμα, να ανταποκριθούν στις εκκλήσεις των ΗΠΑ για να διοχετεύσουν περισσότερα κρατικά πακέτα για την ανάκαμψη της οικονομίας, ενώ επιχειρούν να περάσουν στην αντεπίθεση διεκδικώντας ηγεμονικό ρόλο στη «μεταρρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών», ασκώντας πιέσεις για να έχουν μεγαλύτερο ρόλο σε αυτό το πλαίσιο. Βέβαια, την ίδια στιγμή αναθέτουν στο «αναβαθμισμένο» ΔΝΤ κεντρικό ρόλο στην παρακολούθηση των παγκόσμιων αγορών και στην πρόληψη των κρίσεων...

Παράλληλα, τα ισχυρά κράτη της ΕΕ με πρώτη τη Γερμανία δηλώνουν ότι δε θα εγκαταλείψουν κανένα από τα αδύναμα κράτη - μέλη, εντός ή εκτός Ευρωζώνης, αλλά δε θα διστάσουν να το κάνουν επιβάλλοντας επαχθείς όρους και νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Το πιο πιθανό, όπως φάνηκε από τις δηλώσεις των ηγετών της ΕΕ στην εαρινή σύνοδο, είναι να τα παραδώσουν στις αγκάλες του ΔΝΤ, το οποίο αποφάσισαν να ενισχύσουν με 75 δισ. ευρώ για να μπορεί να ανταποκριθεί στο νέο «αναβαθμισμένο» ρόλο που του αναθέτουν.

Είναι ευνόητο ότι ο ρυθμός της ολομέτωπης επίθεσης που κλιμακώνεται με αφορμή την κρίση θα εξαρτηθεί, ως ένα βαθμό, από την αντίσταση που θα συναντήσουν από τους λαούς. Μπορεί να εκφράζουν φόβους και ανησυχίες για «θερμό φθινόπωρο» και κοινωνικές εκρήξεις, ωστόσο κάθε άλλο παρά κατεβάζουν τις «στροφές». Είναι κρίσιμης σημασίας για την πορεία των πραγμάτων οι επόμενοι μήνες και από την άποψη αυτή πρέπει να υπάρξει κίνημα ανυπακοής και ρήξης απέναντι στην ΕΕ ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα, να μην υλοποιηθούν τα σχέδια για πισωγύρισμα στον εργασιακό Μεσαίωνα και να κρατηθεί ζωντανή η ελπίδα και ο ορίζοντας για τη λαϊκή εξουσία και την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ