Η αφίσα του «Οχι» στην «Ευρωπαϊκή Συνθήκη»

Παρά το γεγονός ότι σύσσωμη η ολιγαρχία και το πολιτικό προσωπικό της Ιρλανδίας μάχονται υπέρ του «ναι», το «όχι» κερδίζει συνεχώς έδαφος τον τελευταίο καιρό, ενώ περίπου το 30% των ψηφοφόρων δηλώνουν αναποφάσιστοι.

Η ιρλανδική κυβέρνηση προσπαθεί να καθησυχάσει τις Βρυξέλλες, εντούτοις η έκβαση του δημοψηφίσματος είναι άδηλη, γεγονός που τις έχει θορυβήσει. Εξάλλου, η αγωνία και η ανησυχία που επικρατεί στις Βρυξέλλες αναφορικά με την Ιρλανδία, που διοργανώνει υποχρεωτικά δημοψήφισμα, σύμφωνα με το σύνταγμά της, δεν αφορά μόνο τις δημοσκοπήσεις ή το «φιάσκο» της Γαλλίας και της Ολλανδίας, αλλά και την ...«αντιδραστική» κατά τους κύκλους της ΕΕ προϊστορία της ίδιας της Ιρλανδίας, που τον Ιούνιο του 2001 με 53,94% είχε απορρίψει τη Συνθήκη της Νίκαιας.

Προκειμένου να εξασφαλιστεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ουσιαστικά οδηγήθηκε σε παραίτηση και ο πρωθυπουργός Μπέρτι Αχέρν που εκλέχτηκε εκ νέου πέρσι και είχε δηλώσει ότι προτίθεται να ολοκληρώσει τη θητεία του... Εντούτοις, ο Μπέρτι Αχέρν ανακοίνωσε ότι παραιτείται έπειτα από 11 χρόνια πρωθυπουργικής θητείας, εξαιτίας των αποκαλύψεων ότι κατά τη δεκαετία του '90 λάμβανε μίζες από επιχειρηματίες... Οπως είχε δηλώσει και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αποτίοντας φόρο τιμής στον Αχέρν, κατά τη γνώμη του «δε θέλησε οι προσωπικές του δυσκολίες να επηρεάσουν την εκστρατεία που γίνεται ενόψει του δημοψηφίσματος».

Χρέη πρωθυπουργού, αλλά και την ηγεσία του κυβερνώντος κεντροδεξιού κόμματος Φιάνα Φέιλ ανέλαβε ο πρώην υπουργός Οικονομίας και αντιπρόεδρος της ιρλανδικής κυβέρνησης Μπράιαν Κόουεν, η πρώτη δήλωση του οποίου ήταν πως θέτει ως προτεραιότητα να πείσει τα τρία εκατομμύρια εκλογέων να ψηφίσουν «ναι» στο δημοψήφισμα...

Μολαταύτα, ούτε οι διαβεβαιώσεις της ιρλανδικής κυβέρνησης ούτε καν η αλλαγή σκυτάλης για να αποφευχθεί το «Οχι» εφησυχάζουν την ΕΕ και τους κυρίαρχους κύκλους, που κινητοποιούν τεράστια υλικά μέσα, εκβιασμούς, πιέσεις, ώστε να υποτάξουν τη λαϊκή αντίσταση και διαμαρτυρία - κάτι που παραδέχεται εμμέσως και ο Ιρλανδός Κοινοτικός Επίτροπος αρμόδιος για την Εσωτερική Αγορά, δηλώνοντας: «Είναι δύσκολο να "πουληθεί" η Ευρωσυνθήκη επειδή δε φέρνει απτά οφέλη στο λαό»...

Παράλληλα, διπλωματική πηγή του υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας εξέφρασε την ανησυχία του Παρισιού σε ό,τι αφορά το «μέλλον της Ευρώπης», στην περίπτωση που οι Ιρλανδοί καταψηφίσουν τη Συνθήκη: «Εάν οι Ιρλανδοί απορρίψουν τη Συνθήκη, τότε όλα θα παγώσουν και θα παραμείνουμε στο ισχύον σύστημα. Ομως, αυτό θα δημιουργήσει προβλήματα στον τρόπο λειτουργίας της Ενωσης, αφού σκοπός της Συνθήκης είναι να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα της ΕΕ»...

Ετσι αυτό που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες στην Ιρλανδία είναι πρωτόγνωρο, πρόκειται πραγματικά για μια παρέλαση αξιωματούχων της ΕΕ, αλλά και ηγετών χωρών - μελών της ΕΕ προκειμένου να συμβάλουν στην προπαγάνδα της κυβέρνησης και να πείσουν τον ιρλανδικό λαό να υπερψηφίσει τη Συμφωνία της Λισαβόνας. Προκειμένου να εξασφαλίσουν το θετικό γι' αυτούς αποτέλεσμα και να αποτρέψουν νέα εμπόδια και βραχυκύκλωμα στο εγχείρημα της λεγόμενης ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, δε διστάζουν να παρέμβουν ωμά και χωρίς αιδώ στα εσωτερικά μιας χώρας και να επηρεάσουν, ακόμη και τρομοκρατώντας, το αποτέλεσμα μιας εκλογικής διαδικασίας. Ανάμεσα σε αυτούς που πρωτοστάτησαν μέχρι σήμερα στις ενέργειες ωμής παρέμβασης, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, η Γερμανίδα καγκελάριος Ανκελα Μέρκελ, ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου Χανς Γκερτ Πέτερινγκ που σε ομιλία του ενώπιον της ιρλανδικής γερουσίας (Seanad), αλλά και σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Irish Times» διαβεβαίωσε τους ψηφοφόρους ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας δε θα εξαναγκάσει την Ιρλανδία να ενταχθεί στο NATO ή να νομιμοποιήσει τις εκτρώσεις - δύο θέματα αποφασιστικής σημασίας για τους Ιρλανδούς.

Φυσικά, πρόκειται για μια φενάκη ...γεγονός που οι Ιρλανδοί γνωρίζουν καλά, κυρίως λόγω της τεράστιας καμπάνιας ενημέρωσης του μετώπου «Λαϊκό Κίνημα» - People' s Movement - και όχι της εκστρατείας συσκότισης της κυβέρνησης για το πραγματικό περιεχόμενο της Συνθήκης. Μερικές ημέρες πριν, όπως τονίζει το «Λαϊκό Κίνημα» - μέτωπο κατά του ΟΧΙ όπου συμμετέχουν δεκάδες οργανώσεις, συνδικάτα και προοδευτικά κόμματα - η κυβέρνηση παρότι ξόδεψε πέντε εκατομμύρια ευρώ για τη διαφημιστική καμπάνια δεν έχει απαντήσει πειστικά πώς είναι δυνατόν ο ιρλανδικός λαός να ψηφίσει «Ναι» σε μία συμφωνία που θα αποτελειώσει το κοινωνικό κράτος και θα υπονομεύσει ακόμη περισσότερο τα εργατικά δικαιώματα, καθώς επιβάλλει νέες πολιτικές εκμετάλλευσης των εργαζομένων και κατεδάφισης εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Πώς μπορεί να υπερψηφίσει μία συνθήκη που υπονομεύει παραπέρα την ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών - μελών και συνάμα καταργεί το βέτο σε όφελος των ισχυρών χωρών. Προωθεί στενότερη συνεργασία με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, θεσμοθετεί το δικαίωμα στρατιωτικών και πολιτικών επεμβάσεων σε κράτη - μέλη και σε τρίτες χώρες, σηματοδοτεί κλιμάκωση του μιλιταρισμού. Θωρακίζει την εξουσία του κεφαλαίου και δίνει ισχυρό χτύπημα σε δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα, προσθέτοντας στον υφιστάμενο αντιτρομοκρατικό νόμο διάταξη για την καταπολέμηση όλων των «ριζοσπαστικών» ιδεολογιών, ενισχύοντας συνάμα τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Ο ΓΓ του ΚΚ Ιρλανδίας από τη συμμετοχή του στη Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της Ευρώπης στην Αθήνα

-- Λίγο πριν το δημοψήφισμα για τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη... Ακούμε όλα αυτά το χρόνια για το παράδειγμα της Ιρλανδίας. Παρ' όλα αυτά, ελάχιστα γνωρίζουμε, αλλά ακόμα θυμόμαστε τον πάταγο από την απόρριψη της Συνθήκης της Νίκαιας. Τι γίνεται, λοιπόν, στον αποκαλούμενο «τίγρη» της Ευρώπης;

-- Ε! λοιπόν για την ακρίβεια ο «τίγρης» πονάει... γιατί είναι βαθύτατα πληγωμένος. Η οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, το στεγαστικό πρόγραμμα έχει σχεδόν καταρρεύσει και το θέμα της στέγασης και της οικοδομής έχει παραδοθεί εξ ολοκλήρου στον ιδιωτικό τομέα, σε διάφορες επιχειρήσεις. Την ίδια στιγμή η οικονομία κλυδωνίζεται βάσει των στοιχείων της οικονομικής ανάπτυξης, ενώ την ίδια στιγμή οι μεγάλες πολυεθνικές, αφού αποκόμισαν τα μέγιστα κέρδη σαλπίζουν αποχώρηση προς περιοχές του κόσμου, κυρίως στην Ασία, όπου τα μεροκάματα είναι φθηνότερα. Συνεπώς οι πιέσεις που ασκούνται είναι τρομακτικές, κυρίως προς τους εργαζόμενους και τις αποδοχές τους. Οι πιέσεις για τη μείωση των αποδοχών είναι τεράστιες και αυξάνονται συνέχεια, ενώ μετά από δύο δεκαετίες που η κυβέρνηση έκανε λόγο για «κοινωνική συμμετοχή» και «συμμετοχικές» επιχειρήσεις, ένα μέρος του λαού έχει χάσει την αίσθηση της κατεύθυνσης και ορισμένοι δεν έχουν καν αίσθηση του εαυτού τους και τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να κατανοήσουν τι μέτρα προωθεί η κυβέρνηση και τις δραματικές συνέπειες που μπορεί να έχουν. Τα επιτόκια συνεχώς αυξάνονται, ώστε να ελεγχθεί ο πληθωρισμός.

Είναι εξαιρετικά δύσκολοι καιροί. Φανταστείτε ότι πριν από μερικές βδομάδες απολύθηκαν δάσκαλοι από τα σχολεία λόγω των περικοπών των δαπανών για τη δημόσια Παιδεία. Την ίδια στιγμή η δημόσια Υγεία παραδίδεται στο κεφάλαιο. Η κυβέρνηση παραδίδει εκτάσεις των δημόσιων νοσοκομείων, ώστε να ανεγερθούν ιδιωτικά νοσοκομεία. Υπάρχει ένα κύμα συντριπτικών αλλαγών που επιβάλλεται από αμερικανικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της Υγείας αλλά και από την ΕΕ στο πλαίσιο των οδηγιών της για την Υγεία. Οπως, λοιπόν, συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία έτσι και στην Ιρλανδία πλέον μεγάλο μέρος του κόστους περίθαλψης μετακυλίεται στον εργαζόμενο. Αυτό σημαίνει ότι τεράστια ποσά που η κυβέρνηση δαπανά κατευθύνονται προς τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Με απλά λόγια, ο εργαζόμενος είναι αντιμέτωπος με ένα καταρρέον σύστημα Υγείας που θέτει ακόμη και σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή (λάθος διαγνώσεις, ελλιπέστατες θεραπείες ακόμη και για καρκινοπαθείς κλπ.), με ένα σύστημα Παιδείας όπου υπάρχει συνωστισμός στις τάξεις, ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, οι μισθοί συρρικνώνονται... Τώρα πια η Ιρλανδία είναι μία διχασμένη κοινωνία, ενώ το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών συνεχώς διευρύνεται. Οι φτωχοί δεν έχουν καμία δυνατότητα πρόσβασης είτε στο σύστημα Υγείας, είτε σε στέγαση, είτε σε οτιδήποτε, ενώ δεν είναι σε θέση να αποπληρώσουν ούτε καν τα δάνεια που έχουν πάρει. Περιθωριοποιούνται συνεχώς και κινδυνεύουν να χάσουν τα πάντα.

Αυτή είναι η πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ο ιρλανδικός λαός, ο κάθε εργαζόμενος και με βάση αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα θα κληθεί να κρίνει τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της ΕΕ, τη Συνθήκη της Λισαβόνας όπως είναι γνωστή.

-- Η πραγματικότητα που σκιαγραφείται είναι δραματική. Εντούτοις, ο ιρλανδικός λαός έχει κατανοήσει τους λόγους και τις γενεσιουργές αιτίες της πραγματικότητας, έχει συνειδητοποιήσει ποιος πραγματικά ευθύνεται;

-- Ναι, έχει πλήρη συνείδηση του τι συμβαίνει, αλλά την ίδια στιγμή είναι απολύτως τρομοκρατημένος.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε διαπιστώσει ότι επικρατεί ένα φαινόμενο ανάμεσα στους εργαζόμενους, το μέσο Ιρλανδό, θα μπορούσαμε να πούμε σαν ...το «σύνδρομο της Στοκχόλμης». Νιώθει απολύτως παγιδευμένος, το 30% - 40% του εισοδήματός του κατευθύνεται αποκλειστικά για την αποπληρωμή δανείων, πληρώνει για τα πάντα και τελικά νιώθει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα και απλώς διαιωνίζει την κατάσταση, αφήνοντας να τον ελέγχουν και να τον ορίζουν. Εμείς προσπαθούμε συνεχώς να ενθαρρύνουμε τη δυναμική τους συμμετοχή μέσα από τα εργατικά συνδικάτα, μέσα από διάφορους μαζικούς φορείς, ώστε να σπάσουμε αυτό το συναίσθημα της παγίδευσης. Σημαντικό βήμα ήταν η σύσταση του κοινού μετώπου στην Ιρλανδία για την καμπάνια υπέρ του «ΟΧΙ», το Λαϊκό Κίνημα - (Peoples Movement), όπου συμμετέχουν συνδικαλιστικές οργανώσεις, το ΚΚ Ιρλανδίας, το Εργατικό Κόμμα Ιρλανδίας, το Σιν Φέιν και άλλα προοδευτικά κόμματα. Είναι σημαντικό, γιατί μπορούμε να συντονίσουμε τον αγώνα μας για την καταψήφιση της νέας Ευρωπαϊκής Συνθήκης και μπορούμε με πιο αποτελεσματικό τρόπο να διοργανώσουμε ευρύτερες εκδηλώσεις ενημέρωσης για το τι πραγματικά σημαίνει για το λαό η Συνθήκη της Λισαβόνας, να στηρίξουμε τα συνδικάτα να διοργανώσουν αντίστοιχες εκδηλώσεις στους χώρους δουλειάς, να απευθυνθούμε τελικά σε όσον το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του λαού που θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να πράξουμε ο καθένας ξεχωριστά, εξαιτίας της στάσης αποκλεισμού και λογοκρισίας των ΜΜΕ.

-- Η καμπάνια υπέρ του ΟΧΙ όπως φαίνεται συνεχώς κερδίζει έδαφος, γεγονός που έχει θορυβήσει τους κύκλους της ΕΕ, παρότι εξακολουθεί να υπολείπεται του ΝΑΙ, πάντα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Την ίδια στιγμή, ένα μεγάλο τμήμα του λαού εμφανίζεται «αναποφάσιστο». Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζεται και αντιμετωπίζει το «Λαϊκό Κίνημα» για να πείσει ότι πρέπει να καταψηφιστεί η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της ΕΕ;

-- Το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να αποσιωπήσει το πραγματικό περιεχόμενο της συμφωνίας και να μετατρέψει το δημοψήφισμα σε ένα άτυπο δημοψήφισμα υπέρ της ΕΕ γενικότερα, προβάλλοντας τα οφέλη που δήθεν αποκόμισε η Ιρλανδία από τη συμμετοχή της. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος αγώνας που δίνει το ΚΚ Ιρλανδίας και το Λαϊκό Κίνημα. Να ενημερώσει κάθε εργαζόμενο, κάθε Ιρλανδό για το περιεχόμενο και τις συνέπειες της επιβολής της Συνθήκης της Λισαβόνας και να τον πείσει ότι ψηφίζοντας «ΟΧΙ» θα έχει να κερδίσει πολλά και όχι να χάσει...