ΜΟΥΣΙΚΗ
«Κυριαρχεί το παγκόσμιο εργοστάσιο»
Κυρίως φύλλο Ενθετο: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
Feeds
...Θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες
με πλάνα λόγια μας γελούν
της Γης οι δούλοι κι οι ραγιάδες
μοναχοί τους, θα σωθούν...
Για να λείψουν τα δεσμά μας
για να πάψει πια η σκλαβιά
να νιώσουν πρέπει τη γροθιά μας
και της ψυχής μας τη φωτιά».
Τα λόγια αυτά έχουν τραγουδηθεί απ' όλους τους εργάτες του κόσμου. Ο Υμνος της Διεθνούς έγινε σύμβολο για τους «κολασμένους της Γης». Ξεσήκωσε καρδιές. Υψωσε τις γροθιές των προλετάριων. Ο Ευγένιος Ποτιέ είναι ο ποιητής, που συμπύκνωσε το όραμα για ένα νέο κόσμο - το σοσιαλιστικό κόσμο - σε αυτούς τους στίχους. Και ο Πιερ Ντεζετέ, ο συνθέτης που έκανε αυτές τις λέξεις να «χορέψουν». Ενα επαναστατικό ποίημα, σε μια επαναστατική μουσική. Η ιστορία του Υμνου της Διεθνούς των εργατών έχει ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον, καθώς δείχνει τα επίπεδα που μπορεί να φτάσει η προλεταριακή Τέχνη, όταν στοχεύει στην αφύπνιση των λαών, στην εξέγερση των εργαζομένων, με στόχο την εγκαθίδρυση της δικής τους εξουσίας.
Η φράση «πρόσβαση στον πολιτισμό» αποτελεί μόνιμη προπαγανδιστική «καραμέλα» όλων των κυβερνήσεων. Η πραγματικότητα για την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα, τα παιδιά τους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους είναι ότι δεν απολαμβάνουν τα αγαθά του πολιτισμού και αυτό καταγράφεται όλο και συχνότερα με αριθμούς.
Πόσο «έξυπνη» είναι η συμπλήρωση των κενών που κάνει ο εγκέφαλος; Είναι εύκολο να κάνει κανείς πειράματα για να το διαπιστώσει, χρησιμοποιώντας μόνο χαρτί και μερικούς χρωματιστούς μαρκαδόρους, ή ένα λογισμικό κατασκευής γραφικών σε υπολογιστή.
