Associated Press

Ο κουβανικός λαός είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί την Επανάστασή του

Η χειρουργική επέμβαση που ολοκληρώθηκε με επιτυχία και το διάστημα που θα απαιτηθεί για την ανάρρωση οδήγησαν στο να μεταβιβαστούν προσωρινά τα καθήκοντα του Φιντέλ, στο κράτος, στις Ενοπλες Δυνάμεις και στο ΚΚ Κούβας, στον Ραούλ Κάστρο, αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, υπουργό Αμυνας και Β΄ γραμματέα της ΚΕ του Κόμματος και σε άλλα μέλη του Πολιτικού Γραφείου και στελέχη του ΚΚ Κούβας. Ο ηγέτης της Κούβας με ανακοίνωσή του όπου εξηγούσε αναλυτικά την κατάσταση, ζήτησε οι προτάσεις του να εγκριθούν τόσο από την ΚΕ του ΚΚ Κούβας όσο και από την Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας, κάτι που έγινε την Πέμπτη. Επίσης, ζήτησε να αναβληθούν για το Δεκέμβρη οι εκδηλώσεις που προετοιμάζονταν για το γιορτασμό των 80χρονων γενεθλίων και να συνεχιστούν οι προετοιμασίες για τη Σύνοδο των Αδεσμεύτων το Σεπτέμβρη, όπου η Κούβα θα αναλάβει την προεδρία, καθώς και όλα τα κοινωνικά προγράμματα που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Ο Φιντέλ σε μήνυμά του την επομένη της επέμβασης ζητούσε χαρακτηριστικά: «Το σημαντικό είναι να συνεχίσει η χώρα να προχωρά και θα συνεχίσει. Η χώρα είναι πανέτοιμη να αμυνθεί με τις Επαναστατικές Ενοπλες Δυνάμεις και το λαό»... «Να συνεχίσουμε τον αγώνα και τη δουλιά».

Την ίδια στιγμή κλιμακώνεται η επιθετικότητα της κυβέρνησης των ΗΠΑ και της αντεπαναστατικής μαφίας του Μαϊάμι, που επιχειρούν να παρέμβουν για να προωθηθούν τα σχέδια ανατροπής της σοσιαλιστικής Κούβας.

Φυσικά, απ' άκρη σ' άκρη της Κούβας, ο κουβανικός λαός βρίσκεται σε συνεχή ενημέρωση και επαγρύπνηση. Οι Επαναστατικές Ενοπλες Δυνάμεις και οι Επιτροπές Στήριξης της Επανάστασης είναι σε πλήρη ετοιμότητα για κάθε ενδεχόμενο.

Μία «κατάσταση πολέμου» που υπαγορεύεται από την ιμπεριαλιστική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, που εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες έχουν ουκ ολίγες φορές προσπαθήσει ανεπιτυχώς να ανατρέψουν την επαναστατική κυβέρνηση και το σοσιαλιστικό σύστημα της Κούβας. Ειδικά μετά το νέο και πιο επιθετικό σχέδιο της κυβέρνησης των ΗΠΑ, που εκπόνησε η περιβόητη «Επιτροπή Αρωγής για μία Ελεύθερη Κούβα». Ετσι οι δηλώσεις των Αμερικανών αξιωματούχων έχουν ειδικό ενδιαφέρον καθώς αποσαφήνισαν ότι δε θα έχουν κανέναν πολιτικό διάλογο με τον Ραούλ Κάστρο, στον οποίο έχουν μεταβιβαστεί οι βασικές αρμοδιότητες.

Μάλιστα, δήλωση του Προέδρου Μπους κάνει λόγο πως «πάντα προετοιμάζουμε και εργαζόμαστε για την αλλαγή και τη μετάβαση της Κούβας στη δημοκρατία» (την προκλητική δήλωση δημοσιεύουμε ολόκληρη σε διπλανή στήλη).

Από την άλλη πλευρά μεγάλη μερίδα του αμερικανικού Τύπου ανοίγει μία ακόμη πτυχή, αποκαλύπτοντας και τις έριδες εντός του αμερικανικού κεφαλαίου. Αυτή του εμπάργκο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να είναι έτοιμες να στραφούν προς την Αβάνα εάν υπάρξουν ενδείξεις «ανοίγματος» από το καθεστώς της Κούβας, όποια και αν είναι η κατάσταση της υγείας του Φιντέλ Κάστρο, υποστηρίζουν σε δημοσιεύματά τους οι αμερικανικές εφημερίδες, οι οποίες προπαγανδίζουν ότι η ...πολιτική αλλαγή έχει ήδη ξεκινήσει!

Ενα «χρήσιμο μέτρο» θα ήταν η ανάκληση του νόμου Χελμς-Μπάρτον, που απαγορεύει στον Πρόεδρο να άρει τον οικονομικό αποκλεισμό που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ, αναφέρει η εφημερίδα του κατεστημένου «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», νόμος που «περιορίζει τις δυνατότητες των ΗΠΑ να ενθαρρύνουν μια ειρηνική αλλαγή μέσω οικονομικών σχέσεων με την Κούβα μετά τον Φιντέλ».

Η «Νιου Γιορκ Τάιμς», από την πλευρά της, γράφει ότι ο 79χρονος Κάστρο και ο 75χρονος αδελφός και διάδοχός του, Ραούλ, δε θα ζήσουν «αιωνίως» και επομένως η Ουάσιγκτον θα πρέπει να ενδιαφερθεί για το ποιος θα τους διαδεχτεί και «να επιδιώξει να διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο στην εξέλιξη του νησιού». Αναλόγως η εφημερίδα τάσσεται υπέρ της «άμεσης άρσης του οικονομικού εμπάργκο» ώστε να ενισχυθεί η μεσαία τάξη στην Κούβα και συμβουλεύει το Λευκό Οίκο: «Η πολιτική της Ουάσιγκτον δε θα πρέπει να γίνει πιόνι στα χέρια των πολιτικών προσφύγων του Μαϊάμι».

Το θέμα της άρσης του εμπάργκο δεν είναι καινούριο. Εχει πολλές φορές τεθεί και από διάφορες ομάδες, ειδικά των αγροτικών πολιτειών, που βλέπουν την παραγωγή τους να μη βρίσκει αγορά.

Η διατήρηση του αποκλεισμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις πολλών ειδικών, θα έχει βαρύ τίμημα για τους Αμερικανούς από στρατηγικής και οικονομικής πλευράς τις επόμενες δεκαετίες. Ταυτόχρονα, στο «παιχνίδι» μπαίνει και άλλος ένας παράγοντας. Οι πρόσφατες, σημαντικές ανακαλύψεις μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου στη λεκάνη της Βόρειας Κούβας. Πράγμα που δεν είναι εκτός στόχευσης των ανατρεπτικών σχεδίων που εξυφαίνει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός.

Φωτογραφία από την εκπαίδευση αντεπαναστατών της μαφίας του Μαϊάμι, που στηρίζονται από την αμερικανική κυβέρνηση

Στο αναλυτικό σχέδιο, αναφέρονται λεπτομέρειες που ουσιαστικά περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να επιβάλλουν τη διά της βίας μετατροπή του Νησιού της Επανάστασης σε μία ακόμη «ζώνη κατοχής» όπως ακριβώς έπραξαν σε κάποια Νησιά του Ειρηνικού, στο Πουέρτο Ρίκο, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις και του προέδρου της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας της Κούβας, Ρικάρντο Αλαρκόν, το σχέδιο της «Επιτροπής Αρωγής για μία Ελεύθερη Κούβα» προσομοιάζει με το σχέδιο για τη «μετάβαση στο Ιράκ».

Το σχέδιο προβλέπει «ιδιωτικοποιήσεις» άνευ όρων όλων των κρατικών επιχειρήσεων που είναι λαϊκή περιουσία, ώστε να υπάρξει η αναγκαία ώθηση για να μεταβεί η Κούβα «στον σύγχρονο και πολιτισμένο κόσμο»(!) Δημιουργώντας μία καπιταλιστική «ουτοπία» όπου πολυεθνικές, επιχειρηματίες της «διεθνούς κοινότητας» - εννοώντας φυσικά κυρίως τις αμερικανικές επιχειρήσεις - καθώς και η «κουβανική κοινότητα του εξωτερικού», δηλαδή η μαφία του Μαϊάμι, «μη επιβαρυμένες πλέον από τους περιορισμούς, θα ξεδιπλώσουν πλήρως τις δημιουργικές τους ικανότητες και δεξιότητες ώστε να σώσουν τον κουβανικό λαό από τη δυστυχία και την τυραννία»!

Οι τηλεπικοινωνίες, η εταιρία ηλεκτρικής ενέργειας, οι συγκοινωνίες, τα ορυχεία, η βιομηχανία, η αγροτική παραγωγή, οι ιατρικές υπηρεσίες και κάθε άλλος παραγωγικός και δυνάμει κερδοφόρος τομέας της οικονομίας της Κούβας θα εκχωρηθούν εξ ολοκλήρου στο ιδιωτικό κεφάλαιο, με τη μερίδα του λέοντος να πηγαίνει στις ΗΠΑ και στους επιχειρηματίες τους που θα δημιουργήσουν (!) ένα σύστημα υδροδότησης και υγιεινής, ένα σύστημα υγείας, ένα εκπαιδευτικό σύστημα, ένα σύστημα συγκοινωνιών, και ακόμη θα εκτελέσουν ένα οικιστικό πρόγραμμα, ένα σύστημα ασφάλειας τροφίμων - όλα παρόμοια με αυτά που δοκιμάζονται στο Ιράκ.

Ασφαλώς παραλείπεται να αναφερθούν δύο πολύ βασικά δεδομένα: ότι, πρώτον, ο λαός της Κούβας ήδη διαθέτει τα αγαθά αυτά, και ότι, δεύτερον, οι «παροχές» αυτές θα ακολουθήσουν τη στρατιωτική εισβολή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους και την ολοσχερή καταστροφή των υποδομών αυτών μαζί με την απώλεια χιλιάδων ζωών.

Είναι ακόμη χαρακτηριστικό ότι το σχέδιο της Επιτροπής βρίθει από βερμπαλισμούς και κωδικές λέξεις: «δημοκρατία» (απόλυτος οικονομικός έλεγχος από μέρους της άρχουσας τάξης, αλλά με δημοκρατικό προσωπείο κατά τα δυτικά πρότυπα...), «ελευθερία» (του μεγάλου ψαριού όσον αφορά το να τρώει το μικρό) και «διαφωνούντες» (μερικές εκατοντάδες Κουβανοί, στην πλειοψηφία τους μισθοφόροι που πληρώνουν οι ΗΠΑ άμεσα ή έμμεσα). Επιπλέον, το σχέδιο βρίθει δηλώσεων περί των αλλαγών που «επιθυμούν» οι Κουβανοί χωρίς φυσικά να υπάρχουν στοιχεία που να στηρίζουν ανάλογους χαρακτηρισμούς και χωρίς να αναφέρει οτιδήποτε για το ρόλο που θα διαδραματίσει «ο κουβανικός λαός».

Αντιθέτως, ο κουβανικός λαός αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο προς μετάβαση την οποία φυσικά θα τη φέρουν άλλοι εις πέρας. Απεικονίζονται ως ανίκανοι και αδαείς, σε απόγνωση για Παιδεία και εκπαίδευση ώστε να «αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες και τη συνθετότητα της σύγχρονης ζωής»! Το σχέδιο εν κατακλείδι είναι η αναδόμηση της Κούβας εκ του συστάδην και η σταδιακή μεταμόρφωσή της σε μία καπιταλιστική «νεο-αποικία».

Αναφέρεται ρητά ότι οι πρώτοι έξι μήνες θα είναι εξαιρετικά κρίσιμοι. Περίοδος όπου θα συσταθεί η «Μεταβατική Κυβέρνηση της Κούβας». Με άλλα λόγια μία κυβέρνηση μαριονέτα, όπως ήδη έχουμε δει στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Ενώ η «αναδόμηση» θα γίνει με εντολές αυτής της κυβέρνησης μαριονέτας και με χρηματοδότηση του ΔΝΤ με «δάνεια δομικής ανασυγκρότησης αλλά και δάνεια εκ μέρους άλλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών και δωρητών κυρίως από την κουβανική κοινότητα του εξωτερικού» όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρεται στην έκθεση.

Σε ένα άλλο επίπεδο, μεγάλη ανησυχία διατυπώνεται στο Σχέδιο αναφορικά με τη «στρατηγική» του Φιντέλ Κάστρο για τη διαδοχή του, ενώ στο Σύνταγμα της Κούβας - που στην τελευταία του μορφή υιοθετήθηκε το 1992 και εγκρίθηκε εκ νέου από τον κουβανικό λαό με 93%, όταν τέθηκε σε δημοψήφισμα το 2002, ως αντίβαρο στο σχέδιο Βαρέλα - ουδεμία αναφορά γίνεται και μάλλον αντιμετωπίζεται ως να μην υπάρχει καν. Οσον αφορά στη «διαδοχή» του Φιντέλ Κάστρο, προβάλλεται ότι ο Ραούλ Κάστρο θα είναι ο επόμενος ηγέτης της Κούβας, κάτι που οι ΗΠΑ και οι κρίσιμοι παίκτες δεν πρόκειται να το επιτρέψουν ποτέ. Κάτι δηλαδή που προβλέπεται από το Σύνταγμα της χώρας, υπό τον όρο ότι ο αντιπρόεδρος αναλαμβάνει τα ηνία της, σε περίπτωση αποχώρησης για οποιοδήποτε λόγο του προέδρου της χώρας μέχρι τη στιγμή που το Εθνικό Κοινοβούλιο εκλέξει νέο πρόεδρο. Συνεπώς όπως τόνισε ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου Ρικάρντο Αλαρκόν, από τη στιγμή που τονίζεται ότι δεν πρόκειται να επιτραπεί η διαδοχή του Φιντέλ, σύμφωνα με το Σύνταγμα πρόκειται για βίαιη ανατροπή μέσω στρατιωτικής επέμβασης, όπερ και αποτελεί διακήρυξη πολέμου.