Συνεχίζεται αμείωτος ο εμπαιγμός των συμβασιούχων του υπουργείου Πολιτισμού που εργάζονται με ασφαλιστικά μέτρα, με την πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ να τους δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα δουλεύουν τζάμπα!

Δεν πρόλαβαν να κοπάσουν οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των εργαζομένων που ματαίωσαν τις απολύσεις των συμβασιούχων με ασφαλιστικά μέτρα και η νομική υπηρεσία του ΥΠΠΟ «επανήλθε» στις 21/1 με έγγραφο που ανακαλούσε τις θετικές αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων για ομάδα εργαζομένων, δηλαδή τους έστελνε στην ανεργία. Δεκάδες εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στο υπουργείο αναγκάζοντας τον υπουργό Αντ. Σαμαρά, να τους συναντήσει και να τους πει ότι το έγγραφο ανακαλείται και ότι δε θα υπάρξουν ανάλογες κινήσεις του υπουργείου στο μέλλον... χωρίς όμως να δεσμεύεται για την καταβολή του μισθού τους! Ο δε διευθυντής Διοικητικού πρόσθεσε ότι δεν υπάρχει τρόπος πληρωμής ούτε των οφειλομένων του 2008, με τον υπουργό να υπόσχεται... αναζήτηση λύσεων. Αναλόγως γενικόλογες ήταν και οι υποσχέσεις του για το θέμα του 24μήνου, όπως και για επιπλέον 1.000 θέσεις μόνιμου προσωπικού, τη στιγμή που έχουν απολυθεί ήδη 3.000 εργαζόμενοι και οι ανάγκες της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας σε προσωπικό είναι τεράστιες. Ετσι, 670 εργαζόμενοι θα εξακολουθούν να δουλεύουν... απλήρωτοι! Στις 16/2 προγραμματίζεται Γενική Συνέλευση του Σωματείου των Εκτάκτων του ΥΠΠΟ για τη συνέχεια.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση «μαζεύει» το διεθνή διαγωνισμό για τα εγκαίνια του νέου Μουσείου Ακρόπολης, μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσε η αναγγελία του τον περασμένο Σεπτέμβρη, ειδικότερα ο σκανδαλώδης προϋπολογισμός του, των 6 εκατομμυρίων ευρώ!

Η απόφαση για ματαίωση του διαγωνισμού αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του ΥΠΠΟ, φέρει ημερομηνία 28/1, αλλά δεν αναφέρει τους λόγους. Προφανώς όμως πρόκειται για ένα είδος «τακτικής» υποχώρησης, δεδομένων των συνεχώς διογκούμενων προβλημάτων που αντιμετωπίζει το υπουργείο, σε συνδυασμό με τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων. Πρόκειται για ένα «κοκτέιλ» που σαφώς δε χρειαζόταν και μια εξόφθαλμη πρόκληση, όπως το να δίνονται τόσα χρήματα για εγκαίνια.

Από την άποψη λοιπόν της γενικότερης κατάστασης στο ΥΠΠΟ, η κίνηση αυτή δεν αναμένεται να «ελαφρώσει» ούτε καν επικοινωνιακά τη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου, η οποία άλλωστε, διά στόματος του υπουργού Αντ. Σαμαρά, ακολουθεί την πεπατημένη, τόσο στο ζήτημα των συμβασιούχων, όσο και της συνολικής ενίσχυσης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Φωτογραφία του Δημήτρη Καρπούζη

Ο Δημήτρης Καρπούζης, εργάτης στην Ελαιουργική Εταιρεία «Μινέρβα» και μέλος της Διοίκησης του Σωματείου των Ελαιουργοσαπουνοποιών, ασχολείται με τη φωτογραφία από τα μαθητικά του χρόνια. Αλλά η «σπίθα» άναψε πριν είκοσι χρόνια, με τα μαθήματα φωτογραφίας που παρακολούθησε στον «Φωτογραφικό κύκλο» από τον Πλάτωνα Ριβέλλη. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε μια συστηματική δουλειά. «Για μένα η φωτογραφία είναι μια θεώρηση της ζωής μέσα από το δικό μου βλέμμα. Είναι ένα είδος έκφρασης» μας λέει. «Σαν εργαζόμενος που είμαι, πιστεύω ότι η πνευματική ανάτασή μας, ξεκινά από τη γνώση, την παιδεία, τον πολιτισμό. Υπάρχει σήμερα μια υποκουλτούρα που προωθείται και μας καταπιέζει όλους, με στόχο να μας περιορίσουν. Θεωρώ ότι πρέπει να ξεφύγουμε από αυτή την αντίληψη, ώστε να έχει κάθε εργαζόμενος τη δική του εξέλιξη πάνω στον πολιτισμό».

Οι πρώτες φωτογραφικές απόπειρες του Δ. Καρπούζη αφορούσαν στις εικαστικές πλευρές της φωτογραφίας (φωτοσκιάσεις, τοπία). Μετά, ο φωτογραφικός του φακός απαθανάτισε τον τόπο της δουλειάς του, τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στις οποίες συμμετείχε και αυτός, τη σκληρή δουλειά στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, αλλά και πορτρέτα οικείων του ή ανθρώπων που συνάντησε στις περιηγήσεις του. Ξεχωριστή ενότητα της δουλειάς του αποτελούν οι τόποι που έχουν κοινωνικό ενδιαφέρον όπως είναι η Ελευσίνα, αλλά και τα παιδιά. «Τα παιδιά του δρόμου και των φαναριών που τους έχει βάλει η κοινωνία στο περιθώριο». Η έκθεση στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης αποτελεί την τρίτη ατομική παρουσίαση της δουλειάς του, στην οποία φιλοξενήθηκαν 95 συνολικά ασπρόμαυρες φωτογραφίες, από σημαντικές φωτογραφικές του ενότητες. Προηγήθηκαν ατομικές εκθέσεις στο «Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης» και στην αίθουσα «Φωτοχώρος» στο πλαίσιο του Μήνα Φωτογραφίας, αλλά και πολλές ομαδικές.

Ψηφιδωτό της Βάσως Φλώρου

Η ενασχόληση της Βάσως Φλώρου με το ψηφιδωτό ξεκινά το 2000 περίπου. Με μία πορεία στη ζωγραφική και στις εικονογραφήσεις βιβλίων, η δημιουργός γοητεύτηκε από τη δύναμη και τη μαγεία της πέτρας και του μαρμάρου. Τα πρώτα της βήματα έγιναν κοντά στην Ράνια Καπελιάρη, η οποία τη μύησε στα μυστικά του ψηφιδωτού. Η αυτόνομη διαδρομή που ακολούθησε η Βάσω Φλώρου, δε στηρίζεται στην παραδοσιακή κυβόσχημη «γραφή» και στους αυστηρούς κανόνες της «τακτοποίησης» των ψηφίδων.

«Η δική μου καλλιτεχνική "αλαζονεία"» μας λέει «υποτάσσεται στην ανάγκη να μετατρέψω σε πέτρα μια εικόνα της γύρω φύσης, ιδωμένη από τα περατά όρια ενός παραθύρου. Κόβω και βάζω με τα μάτια γύρω τις διάφορες εποχές του χρόνου». Ετσι, δημιουργώντας η ίδια τις ψηφίδες της, χρησιμοποιεί την κοπή σαν πινελιά. Το αποτέλεσμα είναι έργα που χαρακτηρίζονται από μία ζωγραφική και ρεαλιστική, τις περισσότερες φορές, διάσταση, η οποία δημιουργεί την αίσθηση του βάθους.

«Γαλατσίδες», «Κυπαρίσσια», «Αίγινα», «Γέννηση», «Εργάτης», «Ηλιος», «Σελήνη» «Δέντρο»... λαμπερές ψηφίδες της καρδιάς, που παρουσίασε η Βάσω Φλώρου στη δεύτερη ατομική της έκθεση ψηφιδωτών, στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης στην Ηλιούπολη. Οπως η ίδια σημειώνει, «πιστή στα ανθρωποκεντρικά έργα μου, παγώνω και στην πέτρα την πιο σημαντική για μένα ανθρώπινη εκδήλωση. Το βλέμμα».

«Δεσποινίς Μαργαρίτα»

• Εκρηκτική μουσική και ερευνητικό πνεύμα της τζαζ, με σύγχρονη ηχορυθμία, που δεν μπαίνει σε κατηγορίες, από το γκρουπ «No Jazz», στο «Half Note» (Τριβωνιανού 17, Μετς), μέχρι τις 5/2.